En de eerste held van 2014 is al bekend!
En het is… een kat!
Zalig Kerstfeest en gelukkig 2014!
Onze beste wensen voor de kerstdagen en het nieuwe jaar!
Blogstokje
Goh, ik waan mij direct in 2007 of zo. Ik heb nog eens een blogstokje toegeworpen gekregen. 🙂
En wel van yab. Met de volgende 11 vragen:
- Welk boek kan je blijven herlezen?
Okee, met het risico om al direct heel soft over te komen: de Harry Potter boeken. Er zijn veel boeken die ik goed vind, en ik heb er ook een aantal die ik al een aantal keer herlezen heb, maar ik grijp erg vaak terug naar de boeken van Harry Potter, gewoon omdat ze zo toegankelijk en vlot verteerbaar zijn.
Een nipte tweede plaats gaat naar In De Ban Van De Ring. - Is er een gebeurtenis uit je jeugd die een onuitwisbare indruk heeft achter gelaten?
Goh. Moeilijke vraag. Aan de ene kant: neen, er is niet één bijzondere gebeurtenis die ik er tussenuit kan halen.
Aan de andere kant: zowat alles. Ik heb een heel vervelend geheugen, vind ik zelf. Mijn langetermijngeheugen vergeet niet veel. Dat is handig en bloedergerlijk tegelijkertijd. Want dat wil zeggen dat ik mij heel veel leuke dingen herinner, maar dat ik ook heel wat nare, schaamtevolle en ongemakkelijke herinneringen blijf onthouden. En ik kan dus eender waar door een associatie, door iets te zien, 20 jaar terug in de tijd gekatapulteerd worden, naar een nare herinnering. Of ik kan een persoon na lange tijd weer zien, en metéén terugdenken aan iets gênants wat ik die persoon ooit gezegd heb. Ook al is die persoon dat vast al lang vergeten. En dus schaam ik mij op dat moment te pletter en voel ik me helemaal ongemakkelijk, terwijl de andere zich van geen kwaad bewust is. Heel lastig is dat. - Wat is je favoriete YouTube kanaal?
Dat varieert. Momenteel kan ik me wel amuseren met Birdbox Studio. - Koken of op restaurant gaan?
Moeilijke keuze – ik vind het allebei heel fijn. Maar toch een lichte voorkeur voor zelf koken. Als ik de afwas niet meereken. 🙂 - Smartphone of tablet?
Da’s geen moeilijke: absoluut smartphone. Ik heb ondertussen 2 jaar een tablet, en ik vind het nog altijd niet evident om die een plekje te geven tussen mijn smartphone en mijn laptop. Ofwel ben ik onderweg en gebruik ik mijn foon, ofwel ben ik thuis en gebruik ik mijn laptop. De tablet valt daar wat onbeslist tussenin. - Wat was je favoriete vak in het middelbaar?
Biologie. - Wat vind jij belangrijk in het leven? (Antwoord met iets anders dan gelukkig zijn.)
Okee, dan antwoord ik met een ander huizenhoog cliché: een goede gezondheid. Mensen wensen elkaar dat rond nieuwjaar heel gemakkelijk toe, maar ik meen het de laatste jaren echt ongelofelijk hard. Gewoon omdat ik in mijn omgeving te veel mensen allerlei vreemde en hardnekkige kwaaltjes heb zien ontwikkelen. En omdat ik ergere dingen heb gezien dan “kwaaltjes”. Als je gezond bent, en je naasten zijn gezond, dan heb je eigenlijk ongeveer alles wat je nodig hebt. De rest is relatief. Echt. - Carrière of gezin?
Gezin! - Naar welk land gaat je volgende reis, waarom heb je dit land gekozen?
En het meest teleurstellende antwoord is……… Nederland! 🙂
Noch Eveline noch ikzelf zijn grote reizigers. Dus voor ons moet een vakantie simpel en relax zijn. Als het niet thuis is, is het al vakantie voor ons. Dus we gaan heel vaak binnen België op vakantie, maar nu hebben we toevallig een reisje naar Nederland op de planning staan. Gezellig land hoor. - Heb je een bijzonder talent?
Dit is misschien nog de moeilijkste vraag van allemaal. Een lastige. Want om deze te beantwoorden moet je eerlijk en open kunnen zijn over jezelf, en tegelijk het evenwicht bewaren tussen jezelf bewieroken en jezelf wegcijferen, wat wellicht op valse bescheidenheid wijst.
Ik denk trouwens dat de vraagstelster zelf heel geïnteresseerd is in de antwoorden op deze vraag, want ik weet dat zij op dit vlak wat met hetzelfde worstelt als ikzelf. 🙂
Het punt is: ik kan niet voor de vuist weg een talent op tafel leggen dat ik uitgesproken bezit. Maar ik weet wel van mezelf dat ik in heel wat zaken goed ben: ik ben snel van begrip en heb een scherp inzicht, ik kan vrij goed schrijven, ik kan best wel creatief uit de hoek komen, ik weet het een en ander af van fotografie en digitaal design, ik heb een straf geheugen (zie vraag 2), ik ben goed in nutteloze weetjes, ik heb een goed muzikaal gehoor, ik ben een goede programmeur, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben van vele markten thuis, maar is er één van die vaardigheden waar ik echt mega in uitblink? Ik vind persoonlijk van niet. En dat is soms best wel frustrerend om te beseffen. Dat ik niet één uitzonderlijk talent heb.
Maar aan de andere kant besef ik dan weer dat het best wel een talent is om van zo veel markten tegelijk thuis te zijn. En dat daar mijn werkelijke talent wellicht zit. - Schrijf een haiku om dit lijstje af te sluiten.
Japanse dichtvorm
waar hersens van knetteren
Geen talent van mij
De verdoken twaalfde vraag is om 11 nieuwe vragen te verzinnen, en aan 11 andere bloggers door te geven. Ik ga eerlijk zijn: dat doorgeven ben ik niet dol op, zeker niet anno 2013, waar de blogfrequentie van de meeste mensen die ik volg toch niet meer echt hoog ligt. Dus: 11 vragen, en pakke het stokje wie het pakken wil!
- Wat wou je worden toen je klein was?
- Trein of auto?
- Wat zou je doen als je de Lotto zou winnen?
- Zomer of winter?
- Ruimtereizen. Zou het iets voor jou zijn?
- Waarvoor wil je herinnerd worden?
- Aan welk speelgoed uit je kindertijd heb je fantastische herinneringen?
- De wijde wereld of het warme nest?
- Een bar, een koffie, een gesprekspartner. Gelijk wie. Wie?
- Welke nieuwsbronnen volg je?
- Welk muzieknummer heeft een speciale betekenis voor jou?
Leg uw diepste zieleroerselen bloot… vanaf NU!
Talk to the hand
Dít haalt het kind in mij helemaal naar boven.
Telefoontje spelen met de handen. Hoe ONGELOFELIJK GEWELDIG is dit wel niet?
Ik wil dit! En ik wil dat het het hele jaar door winter is!
Rechtzetting
Donderdag heb ik een artikel geschreven over een site met gratis fietslampjes. Dit artikel is massaal overgenomen door de nationale media, waarbij er helaas overhaaste conclusies getrokken zijn uit mijn woorden. Vandaar: een rechtzetting.
Donderdag heb ik van verschillende kanten een link gekregen naar de site met de gratis fietslampjes – u kent hem wel. Omdat het me trof hoe makkelijk en zonder problemen mensen daar hun gegevens achterlaten en de actie delen via sociale media, wou ik graag uitleggen waarom je bij zo’n sites op je hoede moet zijn en heel erg moet stilstaan bij de gevolgen van het invullen van je gegevens. De invullers worden verleid door de belofte van de gratis lampjes en beseffen vaak niet wat voor hoeveelheid commerciële mails ze zich op de hals halen. Bovendien las ik op verschillende plaatsen getuigenissen van mensen die de beloofde cadeautjes bij gelijkaardige acties niet ontvangen hadden. Daarom besloot ik een artikel te schrijven op mijn eigen, persoonlijk blog waarin ik uitlegde waarop je allemaal moet letten, en hoe je kan weten wanneer je moet op je tellen passen bij het invullen van een website. Het artikel in kwestie hebt u vast gelezen.
Het artikel werd vrijdag opgepikt door diverse nationale media, en op die manier is het als een lopend vuurtje rondgegaan. De bezoekersaantallen van mijn website liegen er niet om.
Wat ik daarbij erg jammer vind, is dat de nieuwswebsites in kwestie weinig moeite genomen hebben om zelf wat aan bronnenonderzoek te doen, en mijn woorden verdraaid hebben – wellicht om er een beter verkopend journalistiek verhaal van te maken – en er zelf verdere conclusies aan geknoopt hebben. Ik citeer enkele titels van artikels:
- “Gratis fietslichtjes” blijkt gigantische internet-oplichterij
- Oplichters bieden gratis fietslichten aan op website
- Oplichters proberen slag te slaan met gratis fietslichten
In de artikels zelf worden er stukken van mijn blogartikel geciteerd, en wordt mijn naam genoemd. Op zich heb ik met dat laatste geen probleem, maar ik heb er wel een probleem mee dat in dezelfde artikels ook mijn werkgever en mijn functie genoemd werd, terwijl deze hier volledig irrelevant was. Mijn blogartikels schrijf ik uit persoonlijke naam, en deze hebben niets met mijn functie te maken. Enkele kranten hebben mij in een kwakkel op een bepaald moment zelfs “professor Karel Titeca” genoemd, hetgeen absoluut uit de lucht gegrepen is. Gelukkig heb ik al deze specifieke fouten vrij snel kunnen laten rechtzetten en hebben de kranten in kwestie mijn functie ook verwijderd, waarvoor mijn dank.
Wat overblijft is dat de site in kwestie in de nationale media er vlakaf van beschuldigd wordt één grote oplichterij te zijn, iets wat ik in mijn eigen artikel niet heb gesteld. Ik ben een privé-blogger met een kritische geest, die graag wat aan bewustmaking doet, en ik ben in mijn tekst van een aantal eigen veronderstellingen uitgegaan, maar ik wil mij niet uitgesproken hebben over het feit of GratisFietslicht.be er illegale activiteiten op nahoudt of niet. Ik heb gezegd in het artikel dat ik betwijfel dat de lichtjes effectief opgestuurd zullen worden, maar iedereen geniet het voordeel van de twijfel. Als de lampjes effectief opgestuurd worden naar de invullers, dan zijn ze wel degelijk legaal bezig. De invullers zijn daarbij akkoord gegaan met de zeer brede algemene voorwaarden van de site, en verklaren zich dus akkoord om commerciële e-mails te ontvangen van de partners van de site. Grote hoeveelheden e-mail die dus eventueel zouden volgen zijn legaal ook perfect gedekt.
Ik hoop van harte dat de vele invullers hun lampjes effectief zullen ontvangen, en dat zij zich vlot zullen kunnen uitschrijven van de commerciële e-mails die hen niet interesseren. Ik hoop ook dat al deze publieke aandacht voor enige bewustwording gezorgd heeft bij de vele duizenden lezers, en dat we met ons allen voorzichtig omspringen met de kleine lettertjes voor we iets ondertekenen. En ik hoop ook van harte dat we van nieuwswebsites ten allen tijde correcte informatie en bronnenonderzoek mogen blijven verwachten.
TANSTAAFL*
Gratis fietslampjes? Ik dacht het niet.
There ain’t no such thing as a free lunch.
Onderstaand artikel van mijn privé-blog is de voorbije dagen massaal door de Vlaamse nieuwssites opgepikt en heeft daardoor heel wat zichtbaarheid gekregen. Omdat er in de nieuwsartikels in kwestie overhaaste conclusies getrokken zijn uit mijn woorden, heb ik een rechtzetting geschreven. Klik hier om deze te lezen.
* There Ain’t No Such Thing As A Free Lunch
Als iets gratis is, moeten we op onze hoede zijn. Want weinig dingen in het leven zijn zomaar gratis zonder meer.
Helaas pindakaas: in de praktijk werkt het vaak anders. Als iets gratis is, komen mensen er als bijen op een honingpot op af. En dat weten mensen met minder goede bedoelingen ook. En zo lang die eeuwenoude truc blijft werken, zullen er sites blijven bestaan als GratisFietslicht.be.
Yup, een site die vandaag een stuk of 10 keer Facebook- en mailgewijs in mijn richting gesmeten is. “Doen, doen, doen! Gewoon je gegevens invullen en je krijgt gratis fietslichtjes toegestuurd!”
Euhm neen. Toch niet. Ik heb geen idee of het oplichterij is of niet, maar sta me toe om toch argwanend te zijn. Zoals u ook zou moeten zijn. En wel om deze redenen:
- Zoals ik hierboven al zei: “gratis”. Liefdadigheid op ‘t interweb is verdacht.
- Laten we de site zelf even bekijken:
De site is bijeengeplakt met wat foto’s die op internet bijeengescharreld zijn. En ze hebben een goede poging gedaan om het er professioneel uit te laten zien. Maar dat is ook hoe andere dergelijke er uit zien:- Het ziet er echt uit
- Er wordt expliciet benadrukt dat ze geen oplichters zijn (in de vaak gestelde vragen)
- Er wordt een “betrouwbare partner” in het spel gebracht.
- Die “betrouwbare partner” is zogezegd Bpost. Ze benadrukken op hun site dat de lampjes met Bpost verstuurd worden. Tot vanmiddag stond daar zelfs het logo van Bpost in het groot te prijken, maar ik vermoed dat Bpost hier ambetant over gedaan heeft, en ze hebben dat er van gehaald.
Kijk, da’s natuurlijk een beetje belachelijk eh. Zeggen dat je betrouwbaar bent omdat je verstuurt met Bpost is hetzelfde als zeggen dat je betrouwbaar bent omdat je de adressen schrijft met Bic. - Op hun site prijkt ook in het groot dat ze al meer dan 145.000 lampjes verstuurd hebben. Wat verderop staat zelfs een nog groter getal dat tegen de 200.000 aanloopt. Ik wil hun logistiek niet onderschatten hoor, maar ik ben eens in de records van DNS.be gaan snuisteren, waar je kan zien hoe lang de domeinnaam “GratisFietslicht.be” al bestaat.
Wat blijkt? De domeinnaam bestaat nog maar een week. Dus de site zelf (in deze incarnatie) ook nog maar hoogstens een week. Ik twijfel niet aan de kracht van sociale media en virale verspreiding, maar 200.000 lampjes op een week? 28.500 lampjes per dag? Komaan… - En dan zijn er nog de “Veelgestelde vragen”. Waar er consequent over “fiestverlichting” gesproken wordt. 🙂 Antwerpse feestverlichting eigenlijk.
Oeps… foutje in de professionaliteit.
- Als je nu nog niet gillend weggelopen was van de site, dan begint het nog maar. Laten we er eens van uit gaan dat je effectief wil mee doen met de actie, dan moet je je naam, adres en e-mailadres opgeven. Maar je verklaart je ook akkoord met de algemene voorwaarden. En dat staat gelijk aan het tekenen van een blanco cheque. Vanwege deze verklaring:
De voorwaarden kunnen ten allen tijde gewijzigd worden zonder kennisgeving. Pas op, je zou er van verschieten bij hoeveel sites dit het geval is, maar hier dus in ieder geval ook. - Voor je verder gaat, moet je ook kiezen wat je wil ontvangen.
Okee. Dit vind ik dus megaweird. Dan ga je voor iets gratis, en dan moet je kiezen tussen een voorlichtje, een achterlichtje of allebei. Allemaal gratis. Unk.
“U wint met de loterij! Kies een winnend lot van 1000 euro of een winnend lot van 1100 euro. Of allebei mag ook.”
Overigens, als je toch “Voorlicht” of “Achterlicht” kiest wordt dat in de rest van het proces wel aangepast naar de standaardkeuze “Voor en achterlicht” hoor. 🙂
(de programmeurs hebben er blijkbaar geen rekening mee gehouden dat iemand het anders zou kiezen) - Goed, we zijn eindelijk zover dat we onze gegevens verstuurd hebben. Maar haha, vòòr we onze lampjes krijgen, moéten we dit wel eerst even delen op onze Facebook wall. Geen Facebook, geen lampjes!
Overigens heb ik in bovenstaande screenshot het adres onleesbaar gemaakt, omdat daar het adres van iemand anders stond!! Ai ai ai toch, zware technische fout. - Ben je ingelogd op je Facebook, dan hebben ze die gegevens dus ook lekker, en hebben ze bovendien het virale van hun actie in gang gezet: door zelf lampjes te bestellen maak je reclame bij je vrienden. Meestal met de persoonlijke boodschap “Waaaaw! Megasuperkeicoolinteressant! Doen!” erbij.
Let er overigens op dat het logo van Bpost hier wel nog te zien is (omdat dit nog in de cache van Facebook zit). Komt hen even goed uit. - Hehe, dan denk je dat je er éindelijk bent. Niets van. Ze hebben nog niet genoeg gegevens van je, dus er volgt nog een “laatste stap”:
Je wordt verplicht om een enquete in te vullen. Die “enquete” is een nieuwe wedstrijd, waar je allerlei geweldige prijzen mee kan winnen:
Waaaw! Het blijft goodies regenen! Onze dag kan niet stuk. - Hier zit de volgende adder – wat zeg ik – cobra onder het gras: je moét je akkoord verklaren om je gegevens door te spelen aan een hele reeks commerciële partners, die er stuk voor stuk voor bekend staan u werkelijk plàt te spammen:
- Dacht je dat we er al waren? Niets van! Nu word je nog eens door 15 vragen geloodst die je één voor één extra aanbiedingen willen aansmeren:
En waarbij het pas écht degoutant wordt als ze op je schuldgevoel beginnen spelen:
- 15 vragen later krijg je éindelijk toegang tot je fietslampjes en kan je alles doorsturen. Maar het lijkt me twijfelachtig of de lampjes ook effectief in de bus gaan belanden. En zo ja, of het de geafficheerde lampjes zullen zijn.
Mag ik mijn betoog hier staken? Is het nodig dat ik nog verder verklaar waarom ik mijn twijfels heb bij de oprechtheid en de echtheid van dit alles?
Is het oplichterij? In de strikte zin van het woord wellicht niet, want je verklaart je expliciet akkoord met alle spam die ze in je richting gaan sturen. Maar ze strikken wel de argeloze internetbezoeker die hier helemaal niet bij stil staat. Een stel goede lampjes kost in de winkel 5 euro, dus stel jezelf de vraag of het dit allemaal waard is.
Als er toch nog mensen zouden twijfelen, lees dan de commentaren van de mensen die getuigen dat dit soort sites al jaren bestaat en dat ze nog nooit een lampje gekregen hebben. Allerlei “interessante” aanbiedingen in de mailbox en op de telefoon daarentegen…
Ach, ik mag me niet zo opwinden in die dingen. Maar toch. Maar toch.
Disclaimer: Dit artikel is – zoals alle artikels op deze blog – geschreven uit persoonlijke naam en heeft niets te maken met mijn werkgever. Het artikel is ook geenszins diepgaande onderzoeksjournalistiek. Het is mijn persoonlijke mening over één van de vele dergelijke acties op internet die argeloze surfers proberen te strikken.
Na maanden reikhalzend uitkijken…
Ik ben een chocoliefhebber. Enorm. Ik smeer er veel te veel op mijn boterhammen, en ik probeer graag vele soortjes uit.
In april 2009 schreef ik dit. Over een nieuwe soort choco van Meli, die ik overheerlijk vond (en ik was niet alleen). Maar die helaas heel snel uit de rekken genomen is, wegens een gistingsprobleempje, met ontploffende flessen tot gevolg.
Meli had toen beloofd dat ze na een paar maand de choco terug in de handel gingen brengen, als ze het probleempje onder controle hadden.
Maar het probleempje liet zich niet zo snel onder controle brengen. Maanden – wat zeg ik, jaren – passeerde ik iedere week in de Colruyt aan de chocorayon terwijl ik reikhalzend uitkeek naar de terugkeer. Maar niets, telkens niets. En ook de Meli-website zweeg in alle talen.
Dus je denkt: die zien we nooit meer terug. En dan, na meer dan 4 jaar, de verrassing: vanochtend, terwijl ik voorbij de chocorayon in de Colruyt slenterde, zag ik dit:
Terug van weggeweest. En het beste van al: nog even lekker!
“Nieuw” schrijven ze. Ha. Wij weten wel beter.
Lekker. Echt lekker.
Het zit erop
Morgen is het Pasen. Dat betekent het einde van mijn (iets meer dan) 40 Dagen Zonder Vlees. En in mijn geval ook zonder zoetigheid en alcohol.
En zie: mijn kalendertje:
42/46! Da’s de 40 voorbij. En da’s 91%. Dat zijn de drie uitzonderingsdagen die ik op voorhand had vastgelegd, en bijkomend een nerdconferentie waar er alleen maar broodjes met vlees of vis waren, en ik er dus zo eentje naar binnen gespeeld heb.
Enige reflectie achteraf? Dat dat verrassend goed meeviel, zo vlees achterwege laten. Zeker voor de warme maaltijden. Er bestaan echt gewéldige alternatieven voor vlees, als je even op zoek gaat. Lekkere spinazieburgers! Wortelburgers! Valse gehaktballetjes! Wokreepjes! Pesto! En ik ga die dingen blijven eten voorbij deze vasten. Geheel uit vrije wil.
Enig nadeel: heel veel van de warme alternatieven, zijn gepaneerd, om het geheel wat bijeen te houden. En gepaneerde dingen hebben zo de neiging om het vet in de pan op te slorpen. Dus da’s minder. Maar niet getreurd, want er bestaan ook genoeg lekkere dingen zonder chapelure.
En de leukste vaststelling van al: de kindjes vinden vleesvrij ook helemaal niet erg. Neem nu de wokreepjes bijvoorbeeld. Onze kindjes waren er dól op. Zo dol dat ze enthousiast uitriepen: “Njam! Lekkere vleesfrietjes!”
Missie geslaagd, heet dat dan.
Ja hoor, wees maar zeker dat ik in het komende jaar minstens nog eens 40 vleesvrije dagen ga hebben. Gewoon omdat het lekker is.
Wat ik wat moeilijker vond om vleesvrij te houden, was het boterhambeleg. Ik heb graag een sneetje hesp, kippewit of vleeskoek tussen mijn boterhammetjes. En ik ben minder dol op kaas. Dus heb ik wat geëxperimenteerd met vegetarisch vleesbrood en vegetarische preparé (op basis van wortel), en die dingen waren allemaal wel redelijk okee, maar ze bewaarden niet lang, en ze hadden voor mij geen enkele meerwaarde. Dus ik ga blij zijn om terug een sneetje beest tussen mijn bo’kes te leggen.
Zeker aangezien ik niet kon teruggrijpen naar zoet, want dat was ook uit den boze tijdens mijn vasten. En dààr heb ik het een stuk moeilijker mee gehad. Ik heb meerdere desserbuffetten moeten laten links liggen. En de drang naar zoet was de laatste dagen zó groot dat ik het bijna niet meer uithield. En wees dus maar zeker dat ik morgen mijn paasei ga bestormen. En choco. Chóco! Boterhammen met choco. Man man man, wat heb ik dat gemist.
Sowieso heb ik mijn bedoelingen gaandeweg wat moeten bijstellen. Mijn oorspronkelijke doel was om àlle zoetigheid (behalve fruit in zuivere vorm) achterwege te laten. Dus: suikers, vervangsuikers, maar ook andere natuurlijke zoetstoffen. Maar dan zat ik op den duur alleen boterhammen met smeerkaas, met margarine of met pindakaas te eten. Dus gaandeweg heb ik dat wat versoepeld, en ben ik honing beginnen eten, en Luikse siroop zonder toegevoegde suikers. Zo had ik wat meer afwisseling, en was het haalbaar.
Nét. Want echt eh. De potten choco waren de laatste 2 weken mentaal voor mijn ogen aan het dànsen. En als ik ‘s ochtends de bo’kes van de kindjes aan het smeren was, moest ik mij inhouden om ze niet te verslinden. De bo’kes, that is.
En als de kindjes dan nog eens hele dagen de onderstaande fijne song van Zingaburia aan het zingen zijn, dan wordt het wel heel moeilijk.
Dus: Leve de vele fijne vleesvervangers! Leve de vasten! Maar ook: leve Pasen! En vooral: leve choco!
De tweede week: we zijn op dreef
En we zijn weer een weekske verder in de vasten. En ja hoor, alles gaat naar wens.
Vooral dat vleesvrije eigenlijk. Die andere beperking die ik mezelf heb opgelegd – van zoete dingen afblijven – is wat moeilijker. Ik sta stilaan op punt om een moord te begaan voor een boterham met choco.
Maar vlees? Neen, geen grote drang. Absoluut niet.
En lekkere dingen dat ik ondertussen al gegeten heb! Neem nu bijvoorbeeld het bordje eten van vanmiddag:
Een machtig goeie pasta pesto, met oventomaatjes. Gevonden op tinternet (klik naar daar voor een schoonder fotootje, hierboven is’t mijn eigen creatie).
Een zelfgemaakte pesto, heel smeuïg en zacht van smaak. Met lekkere oventomaatjes. En helemaal vegetarisch. En helemaal niet veel werk aan. En best of all: de kindjes waren er dol op! Toppertje.*
En zo hebben we deze week ook al met zijn allen gesmuld van een spinazieburger, een notenburger, en spaghetti bolognaise met vegetarisch gehakt. En dat loopt allemaal heel goed. Ja, ik denk dat er vanaf nu wat vaker veggie zal gegeten worden te huize Titeca. Opzet van de actie geslaagd dus.
Broodbeleg blijft moeilijker, maar ook daar ben ik nu wat aan het experimenteren, met bv. vegetarisch vleesbrood (waar halen ze het?) en vegetarische preparé (op basis van wortel). Wat weird allemaal, maar zeer eetbaar.
Aja, en de vegetarische spaghetti die Jeroen Meus deze week gemaakt heeft, die wil ik heel binnenkort ook graag uitproberen. Onder andere.
Nog zoveel ideeën.
*) Nog een tip bij het pesto-receptje. De geroosterde ajuintjes uit het recept had ik niet in huis. En ik vond op internet bitter weinig over zelf geroosterde uitjes maken. Dus heb ik mijn plan getrokken met een fijn gesnipperde ui, een hete antikleefpan en een grill. Ik heb de ui samen met een klein beetje zout eventjes opgeschud in de hete pan, en na een paar minuutjes de pan dan onder de grill gezet, ook weer voor een paar minuutjes. Het resultaat zie je op de foto, en ‘t was lekker!
De eerste week zonder
En ondertussen zijn we al negen dagen aan het vasten… Dus ik krijg redelijk vaak de vraag: “En? Lukt het?”
Wel ja. Eigenlijk wel. Heel goed zelfs.
Ik hunker absoluut niet naar een goed stuk vlees. De fijne vegetarische receptjes worden dezer dagen gewoon naar je hoofd gesmeten – teveel om allemaal te volgen. Ik heb de afgelopen weken een lekkere groentenomelet gegeten, verrassend lekkere vegetarische balletjes van de Colruyt (Eger), een lekkere spinazieburger, ietwat zachte maar toch best wel smakelijke soya-reepjes van Alpro, …: zeer fijn allemaal!
Wat ik wel moeilijk vind, is boterhambeleg. Ik leg graag een sneetje ham of kippenwit tussen mijn boterham, en nu ben ik aangewezen om smeerkaas, margarine of plakjes kaas (en daar ben ik niet zo dol op).
‘t Is zeker moeilijk om de boterham te beleggen omdat ik mezelf ook heb opgelegd om geen zoetigheden te eten tijdens de vasten. Dus choco en confituur zijn ook uitgesloten.
Choco. Goh man. Een goeie boterham met Nutella. Dààr snak ik nu wel naar zie.
Maar bon, we zijn goed bezig, en ik hoop van u hetzelfde!
40 dagen zonder
Vandaag is het Vette Dinsdag. De dag voor de vasten begint. En ik ga dat letterlijk nemen, dit jaar. Vandaag nog eens goed aan de dessertjes zitten. Boterhammen met choco. En vlees, veel vlees. Kebab vanavond. En misschien nog een biertje erbij.
Vanaf morgen doe ik van kinneklop. Het is tijd voor een beetje karaktertraining, en ik ga 40* dagen zonder doen.
40 dagen zonder vlees. Maar terwijl we bezig zijn, ook 40 dagen zonder zoetigheid. En zonder alcohol. Al ga ik met dat laatste nog het minste moeite hebben.
En waarom nu in godsnaam?? Waarom zoude zoiets doen?
Wel, zoals ik al zei: karaktertraining. Ik vind van mezelf dat ik een hele zwakke wilskracht heb. Dat ik heel snel aan verleidingen toegeef. In eten, in dingen kopen, in luiheid. Dus ik wil een wedstrijdje met mezelf houden om te zien of ik het kan.
Ik sta ook achter de ecologische boodschap van Dagen Zonder Vlees. Als ik een koei minder eet, scheelt dat toch weer wat. En ja, ik weet dat dat niet veel zin heeft als ik nu vandaag loop te schransen, en ook na die 40 dagen weer vollen bak vlees begin te fretten, maar de bedoeling is net om het met minder te leren doen tijdens die 40 dagen, en zo achteraf ook een stukje gematigder te zijn, dankzij de vele nieuwe keukenervaringen die ik (hopelijk) ga opdoen.
Sinds mijn dieet van 2011 heb ik mijn vleesconsumptie bij een maaltijd al teruggebracht tot 150 gram. Nu moet dat “dagelijkse moetes” er nog uit.
En de zoetigheid: da’s om me een beetje van de suikerkick af te helpen, die langzaam maar zeker teruggeslopen is sinds het dieet. Een tijdje zonder suiker kan zeker geen kwaad. En meteen voeren we ook nultolerantie in voor vervangsuikers en andere zoetstoffen.
En ga ik dan echt niet valsspelen? Ga ik het echt de volle 40 dagen uithouden?
Kijk, dat weet ik nu natuurlijk nog niet. Maar ik neem het me wel voor. Op 2 uitzonderingen na: komende zondag, en de zondag erop. Zaken die al lang vastliggen, en waar het absurd is om me per se aan de regel te willen houden. Ja, dat is valsspelen, maar als het helemaal op voorhand vastgelegd is, bestaan er toch ergere dingen, niet?
Voor de rest ben ik van plan om geen uitzonderingen te maken. Dus ook niet voor mijn kooklessen (waar we wekelijks een goede lap vlees en een zoet dessertje klaarmaken), en ook niet voor een weekend Center Parcs dat gepland is vlak voor Pasen.
Maar schransen op Vette Dinsdag? Daar zijn we helemaal voor te vinden.
Het wordt moeilijk. Maar niet ondoenbaar.
Ik hou jullie op de hoogte.
*) Die 40 zijn er eigenlijk 46. Maar dat heb ik eerder al eens uitgelegd.
Vroegmarkt
Gisterenochtend zijn we met een tiental mensen van de kookles* op bezoek gegaan op de vroegmarkt in Brussel.
De vroegmarkt, dat is dus vroég eh. Om kwart voor vijf ‘s ochtends stonden we gezellig aan de poort te wachten op de gids, terwijl het vier graden was.
Maar het was de moeite! De vroegmarkt is een walhalla voor hobbykoks omdat je er een enorme verscheidenheid aan groenten, fruit en andere producten vindt, die je elders niet zo gemakkelijk vindt.
Niet alleen verscheidenheid, maar ook kwaliteit. We hebben bij bepaalde verkopers fruit en groenten gezien van een onberispelijke kwaliteit. Een plezier voor het oog, en vast ook voor de smaakpapillen!
Achteraf kregen we nog een lekker ontbijt, waarbij we ons vooral konden opwarmen, na twee uur in de ijzige koude.
En de dames wilden ook nog wat graag in de bloemenhal langsgaan. Bloemen en planten aan inkoopprijzen, dat kan je niet laten liggen, neen? Gevolg: een koffer vol groen.
Een heel boeiend en leuk bezoekje. Een aanrader voor elke hobbykok en liefhebber!
Een klein fotoverslagje vind je op Flickr.
*) Over die kooklessen moet ik bij gelegenheid ook nog eens wat meer vertellen. Maar dat is voor later.
Duopolies
2013 wordt een jaar waarin er weer heel wat gaat veranderen. Niet in het minst op de technologiemarkt. Maar is te veel keuze soms niet slecht?
Nu de wereld niet vergaan is eind 2012 zijn we met zijn allen vrolijk begonnen aan het beleven van 2013. Een jaar waarin er – net zoals ieder jaar – weer heel wat gaat veranderen. Niet in het minst op de technologiemarkt.
Het jaar is nog vers, en de nieuwtjes stromen al binnen. Bijvoorbeeld over het nieuwe Ubuntu-besturingssysteem voor smartphones.
Lovenswaardig. Ik ben altijd al een Linux-sympathisant geweest. En Ubuntu is een fijne Linux-smaak. En toch. Ik zat er echt niet op te wachten. En ik zit er echt niet om te juichen.
Want van al te veel keuzes wordt niemand beter. De fabrikanten niet, de ondersteuners niet, en de klanten niet.
Kijk, wat er nu op de mobiele platformen aan het gebeuren is, is jaren geleden al op de pc gebeurd. De PC-markt bestaat al jaren uit Windows, Mac OS en Linux. En een paar kleintjes.
Dus klanten moesten één van die drie systemen kiezen. En programmamakers moesten kiezen voor welk systeem ze hun programma’s schreven. Meestal voor Windows. En misschien ook voor Mac. En dan was er weer een hele reeks software die enkel op Linux werkte. Maar die dan uiteindelijk ook wel weer bleek te werken op Mac. Want dat is tegenwoordig een halve Linux.
Niet alleen voor de softwareontwikkelaars is dat kiezen en dubbel werken, ook voor de helpdeskondersteuners is dat een hel. Documentatie voor Windows. Welke versie? Voor Windows 7. Maar ook voor Windows XP. En vergeet Vista niet. En nu de documentatie updaten naar Windows 8. Maar dan ook nog documentatie voor Mac.
– “Serieus? Ah maar we hebben hier nog iets liggen.”
– “Ja maar dat is voor OS X 10.6 en ondertussen zien die schermpjes er helemaal anders uit.”
– “Allez, hermaken dan”.
En dan nog Linux.
– “Maar daar beginnen we niet aan. Die zijn slim genoeg om dat zelf uit te zoeken.”
Enfin, niet eenvoudig allemaal. En het resultaat is twintig handleidingen. Die niet onderhouden worden.
Maar l’histoire se répète. Ook op de mobiele markt wordt iedereen met keuzes geconfronteerd. Meer keuzes zelfs. De grote jongens zijn deze keer Android en iOS. Dus je apps kunnen maar beter op die twee systemen werken. Maar liefst Windows Phone niet vergeten. En als het even kan Blackberry ook niet. Over Symbian en Tizen zwijg ik. Vier systemen om apps voor te maken.
Wat voor de klant ook niet goed is. Want geen één software-ontwikkelaar ziet het nog zitten om zijn apps voor àl die systemen te maken. Dus geen één van die systemen zal nog compleet zijn, en alle gewenste apps draaien.
En voor de helpdeskmedewerkers is het helemaal hel nu. Beschrijving van de e-mailconfiguratie? Begin maar: Outlook voor Windows, Outlook voor Mac, Windows Live Mail, Thunderbird, Mac Mail, … en dan nog de mobiele systemen: iOS, Android, Windows Phone en Blackberry. Draadloze configuratie? Herbegin maar: alle Windows-smaken, alle Mac OS-smaken, liefst ook Linux, en dan nog de vier mobiele systemen. Dertig handleidingen!
Is het dan gek dat ik vind dat er geen plaats meer is voor Ubuntu op de smartphone? Ook al is dat gebaseerd op de desktop-Ubuntu? Zelfde basissysteem of niet – de screenshots en de gebruikerservaring gaan toch anders zijn hoor.
Kijk, ik weet dat monopolies voor niemand goed zijn. Laten we vooral niet naar een ongezonde markt met één systeem gaan.
Maar kunnen we in 2013 niet afspreken dat alle goede dingen uit 2 bestaan?
Voorstelletje. Als we nu eens zeggen dat Windows 8 de doodsteek was voor Windows, en dat we enkel nog Mac OS en Linux overhouden op de pc? Ubuntu Linux dan.
En als we nu eens afspreken dat Android eigenlijk een beetje de Linux van de smartphone is, en we daar enkel Android en iOS overhouden?
En als Google nu eens zou toegeven dat Plus niks wordt, en we op de sociale media enkel Facebook en Twitter overhouden?
YouTube en Vimeo voor filmpjes. Flickr en Instagram voor foto’s. Nikon en Canon voor fotografie. Enzovoort.
Of zoiets.
Zou dat geen geweldig administratief vereenvoudigend 2013 worden, zo?