Morgen is het Pasen. Dat betekent het einde van mijn (iets meer dan) 40 Dagen Zonder Vlees. En in mijn geval ook zonder zoetigheid en alcohol.
En zie: mijn kalendertje:
42/46! Da’s de 40 voorbij. En da’s 91%. Dat zijn de drie uitzonderingsdagen die ik op voorhand had vastgelegd, en bijkomend een nerdconferentie waar er alleen maar broodjes met vlees of vis waren, en ik er dus zo eentje naar binnen gespeeld heb.
Enige reflectie achteraf? Dat dat verrassend goed meeviel, zo vlees achterwege laten. Zeker voor de warme maaltijden. Er bestaan echt gewéldige alternatieven voor vlees, als je even op zoek gaat. Lekkere spinazieburgers! Wortelburgers! Valse gehaktballetjes! Wokreepjes! Pesto! En ik ga die dingen blijven eten voorbij deze vasten. Geheel uit vrije wil.
Enig nadeel: heel veel van de warme alternatieven, zijn gepaneerd, om het geheel wat bijeen te houden. En gepaneerde dingen hebben zo de neiging om het vet in de pan op te slorpen. Dus da’s minder. Maar niet getreurd, want er bestaan ook genoeg lekkere dingen zonder chapelure.
En de leukste vaststelling van al: de kindjes vinden vleesvrij ook helemaal niet erg. Neem nu de wokreepjes bijvoorbeeld. Onze kindjes waren er dól op. Zo dol dat ze enthousiast uitriepen: “Njam! Lekkere vleesfrietjes!”
Missie geslaagd, heet dat dan.
Ja hoor, wees maar zeker dat ik in het komende jaar minstens nog eens 40 vleesvrije dagen ga hebben. Gewoon omdat het lekker is.
Wat ik wat moeilijker vond om vleesvrij te houden, was het boterhambeleg. Ik heb graag een sneetje hesp, kippewit of vleeskoek tussen mijn boterhammetjes. En ik ben minder dol op kaas. Dus heb ik wat geëxperimenteerd met vegetarisch vleesbrood en vegetarische preparé (op basis van wortel), en die dingen waren allemaal wel redelijk okee, maar ze bewaarden niet lang, en ze hadden voor mij geen enkele meerwaarde. Dus ik ga blij zijn om terug een sneetje beest tussen mijn bo’kes te leggen.
Zeker aangezien ik niet kon teruggrijpen naar zoet, want dat was ook uit den boze tijdens mijn vasten. En dààr heb ik het een stuk moeilijker mee gehad. Ik heb meerdere desserbuffetten moeten laten links liggen. En de drang naar zoet was de laatste dagen zó groot dat ik het bijna niet meer uithield. En wees dus maar zeker dat ik morgen mijn paasei ga bestormen. En choco. Chóco! Boterhammen met choco. Man man man, wat heb ik dat gemist.
Sowieso heb ik mijn bedoelingen gaandeweg wat moeten bijstellen. Mijn oorspronkelijke doel was om àlle zoetigheid (behalve fruit in zuivere vorm) achterwege te laten. Dus: suikers, vervangsuikers, maar ook andere natuurlijke zoetstoffen. Maar dan zat ik op den duur alleen boterhammen met smeerkaas, met margarine of met pindakaas te eten. Dus gaandeweg heb ik dat wat versoepeld, en ben ik honing beginnen eten, en Luikse siroop zonder toegevoegde suikers. Zo had ik wat meer afwisseling, en was het haalbaar.
Nét. Want echt eh. De potten choco waren de laatste 2 weken mentaal voor mijn ogen aan het dànsen. En als ik ‘s ochtends de bo’kes van de kindjes aan het smeren was, moest ik mij inhouden om ze niet te verslinden. De bo’kes, that is.
En als de kindjes dan nog eens hele dagen de onderstaande fijne song van Zingaburia aan het zingen zijn, dan wordt het wel heel moeilijk.
Dus: Leve de vele fijne vleesvervangers! Leve de vasten! Maar ook: leve Pasen! En vooral: leve choco!
