De tweede week: we zijn op dreef

Van het thuisfront

En we zijn weer een weekske verder in de vasten. En ja hoor, alles gaat naar wens.

Vooral dat vleesvrije eigenlijk. Die andere beperking die ik mezelf heb opgelegd – van zoete dingen afblijven – is wat moeilijker. Ik sta stilaan op punt om een moord te begaan voor een boterham met choco.

Maar vlees? Neen, geen grote drang. Absoluut niet.

En lekkere dingen dat ik ondertussen al gegeten heb! Neem nu bijvoorbeeld het bordje eten van vanmiddag:

Pasta pesto

Een machtig goeie pasta pesto, met oventomaatjes. Gevonden op tinternet (klik naar daar voor een schoonder fotootje, hierboven is’t mijn eigen creatie).

Een zelfgemaakte pesto, heel smeuïg en zacht van smaak. Met lekkere oventomaatjes. En helemaal vegetarisch. En helemaal niet veel werk aan. En best of all: de kindjes waren er dol op! Toppertje.*

En zo hebben we deze week ook al met zijn allen gesmuld van een spinazieburger, een notenburger, en spaghetti bolognaise met vegetarisch gehakt. En dat loopt allemaal heel goed. Ja, ik denk dat er vanaf nu wat vaker veggie zal gegeten worden te huize Titeca. Opzet van de actie geslaagd dus.

Broodbeleg blijft moeilijker, maar ook daar ben ik nu wat aan het experimenteren, met bv. vegetarisch vleesbrood (waar halen ze het?) en vegetarische preparé (op basis van wortel). Wat weird allemaal, maar zeer eetbaar.

Aja, en de vegetarische spaghetti die Jeroen Meus deze week gemaakt heeft, die wil ik heel binnenkort ook graag uitproberen. Onder andere.

Nog zoveel ideeën.

*) Nog een tip bij het pesto-receptje. De geroosterde ajuintjes uit het recept had ik niet in huis. En ik vond op internet bitter weinig over zelf geroosterde uitjes maken. Dus heb ik mijn plan getrokken met een fijn gesnipperde ui, een hete antikleefpan en een grill. Ik heb de ui samen met een klein beetje zout eventjes opgeschud in de hete pan, en na een paar minuutjes de pan dan onder de grill gezet, ook weer voor een paar minuutjes. Het resultaat zie je op de foto, en ‘t was lekker!

40 dagen zonder

In de keuken

Vandaag is het Vette Dinsdag. De dag voor de vasten begint. En ik ga dat letterlijk nemen, dit jaar. Vandaag nog eens goed aan de dessertjes zitten. Boterhammen met choco. En vlees, veel vlees. Kebab vanavond. En misschien nog een biertje erbij.

Vanaf morgen doe ik van kinneklop. Het is tijd voor een beetje karaktertraining, en ik ga 40* dagen zonder doen.

40 dagen zonder vlees. Maar terwijl we bezig zijn, ook 40 dagen zonder zoetigheid. En zonder alcohol. Al ga ik met dat laatste nog het minste moeite hebben.

En waarom nu in godsnaam?? Waarom zoude zoiets doen?

Wel, zoals ik al zei: karaktertraining. Ik vind van mezelf dat ik een hele zwakke wilskracht heb. Dat ik heel snel aan verleidingen toegeef. In eten, in dingen kopen, in luiheid. Dus ik wil een wedstrijdje met mezelf houden om te zien of ik het kan.

Ik sta ook achter de ecologische boodschap van Dagen Zonder Vlees. Als ik een koei minder eet, scheelt dat toch weer wat. En ja, ik weet dat dat niet veel zin heeft als ik nu vandaag loop te schransen, en ook na die 40 dagen weer vollen bak vlees begin te fretten, maar de bedoeling is net om het met minder te leren doen tijdens die 40 dagen, en zo achteraf ook een stukje gematigder te zijn, dankzij de vele nieuwe keukenervaringen die ik (hopelijk) ga opdoen.

Sinds mijn dieet van 2011 heb ik mijn vleesconsumptie bij een maaltijd al teruggebracht tot 150 gram. Nu moet dat “dagelijkse moetes” er nog uit.

En de zoetigheid: da’s om me een beetje van de suikerkick af te helpen, die langzaam maar zeker teruggeslopen is sinds het dieet. Een tijdje zonder suiker kan zeker geen kwaad. En meteen voeren we ook nultolerantie in voor vervangsuikers en andere zoetstoffen.

En ga ik dan echt niet valsspelen? Ga ik het echt de volle 40 dagen uithouden?

Kijk, dat weet ik nu natuurlijk nog niet. Maar ik neem het me wel voor. Op 2 uitzonderingen na: komende zondag, en de zondag erop. Zaken die al lang vastliggen, en waar het absurd is om me per se aan de regel te willen houden. Ja, dat is valsspelen, maar als het helemaal op voorhand vastgelegd is, bestaan er toch ergere dingen, niet?

Voor de rest ben ik van plan om geen uitzonderingen te maken. Dus ook niet voor mijn kooklessen (waar we wekelijks een goede lap vlees en een zoet dessertje klaarmaken), en ook niet voor een weekend Center Parcs dat gepland is vlak voor Pasen.

Maar schransen op Vette Dinsdag? Daar zijn we helemaal voor te vinden.

Het wordt moeilijk. Maar niet ondoenbaar.
Ik hou jullie op de hoogte.

*) Die 40 zijn er eigenlijk 46. Maar dat heb ik eerder al eens uitgelegd.

Vroegmarkt

Gisterenochtend zijn we met een tiental mensen van de kookles* op bezoek gegaan op de vroegmarkt in Brussel.

Mabru. De Brusselse vroegmarkt

De vroegmarkt, dat is dus vroég eh. Om kwart voor vijf ‘s ochtends stonden we gezellig aan de poort te wachten op de gids, terwijl het vier graden was.

Maar het was de moeite! De vroegmarkt is een walhalla voor hobbykoks omdat je er een enorme verscheidenheid aan groenten, fruit en andere producten vindt, die je elders niet zo gemakkelijk vindt.

Vreemde groenten waar ik nog nooit van gehoord heb

Niet alleen verscheidenheid, maar ook kwaliteit. We hebben bij bepaalde verkopers fruit en groenten gezien van een onberispelijke kwaliteit. Een plezier voor het oog, en vast ook voor de smaakpapillen!

Gelakte steeltjes, om het uitdrogen te voorkomen
Romanesco's (hele mooie)
Een soort tomaten

Achteraf kregen we nog een lekker ontbijt, waarbij we ons vooral konden opwarmen, na twee uur in de ijzige koude.

En de dames wilden ook nog wat graag in de bloemenhal langsgaan. Bloemen en planten aan inkoopprijzen, dat kan je niet laten liggen, neen? Gevolg: een koffer vol groen.

En naar huis met een koffer vol planten

Een heel boeiend en leuk bezoekje. Een aanrader voor elke hobbykok en liefhebber!

Een klein fotoverslagje vind je op Flickr.

Pepers

*) Over die kooklessen moet ik bij gelegenheid ook nog eens wat meer vertellen. Maar dat is voor later.

Klaaskoeken: het recept!

In de keuken

Ik heb recent enkele berichtjes op Facebook en Twitter geplaatst over de Klaaskoeken (of Sint-Maartenskoeken) die wij hier te huize Titeca meerdere keren per winter bakken, vooral dan rond Sint-Maarten of Sinterklaas.

Klaar voor consumptie!

En daar heb ik zowel per e-mail als via Facebook en Twitter redelijk wat reacties op gekregen van mensen die het recept vragen.

Dus bij deze, het recept!

Wat heb je nodig? (voor 6-8 personen)

  • 1 kg bloem
  • 80 gram verse gist of 40 gram gedroogde gist
  • een snuifje zout
  • 8 soeplepels suiker
  • 1 zakje vanillesuiker
  • een kwartliter water
  • een kwartliter melk
  • 2 eieren in het deeg + 1 voor de korst
  • 100 gram boter of margarine

En zo ziet een gerezen deeg op basis van 2 kilo bloem er uit... De klaaskoeken komen er aan

Hoe ga je te werk?

  • Zorg dat je werkt in een ruimte die voldoende warm is (min. 20 graden, liefst 21-22)
  • Werk je met verse gist, warm dan de melk en het water lauw op om de gist te breken, en voeg een soeplepel suiker toe.
  • Je kan echter even goed met droge gist werken. Dan hoef je deze op voorhand niet op te lossen in het vocht, en moet je vocht ook niet lauw zijn (kamertemperatuur is ok dan).
  • Doe het bloem in een grote kom, en voeg de eieren, een snuifje zout, de suiker, de boter en de gist (of het gistmengsel) toe, samen met de melk en het water.
  • Kneed alles zeer goed tot je een mooie bal hebt, en laat rusten op een warme plaats, onder een handdoek.
  • Laat 1 uur rijzen. Hou het deeg in de gaten, want het rijst flink!
  • Leg ondertussen een bakplaat klaar met bakpapier, en begin je oven voor te warmen (200 graden) vlak voor je aan het uitrollen begint.
  • Na 1 uur kneed je kort opnieuw, en rol je het deeg open tot een lap van een goeie centimeter dik.
  • Maak vormpjes, en leg ze op het bakpapier. Bedek opnieuw met een handdoek en laat nog een tiental minuten rijzen.
  • Kluts een ei samen met een koffielepel suiker en een snuifje zout samen in een potje, en smeer er de koeken mee in, vlak voor ze in de oven gaan.
  • Steek de koeken in de verwarmde oven, en laat 10 minuten, maximum een kwartier bakken.

Klaar!

Laat even afkoelen en eet de koeken vers op met gewoon een beetje boerenboter tussen, of eventueel een plakje kaas, ham of salami. Heel lekker met verse chocomelk erbij.

Smakelijk!

Klaaskoeken

Telenet-cookies

In de keuken

Aangezien vandaag een verjaring van mijn geboortefeiten gaande is, was ik gisterenavond druk in de weer met het bakken van koekjes, om te trakteren op het werk.

Straks heb ik een vergadering met Telenet, en toen we op de vorige meeting een datum aan het zoeken waren, en 12 oktober voorgesteld werd, heb ik al lachend gezegd: “Ah, dan trakteer ik.”

Wel, op zo’n gebieden ben ik echt wel van mijn woord. Méér nog, ik heb een specialleke voor de Telenet-mannen: echte Telenet-cookies.

Koekjes voor Telenet

Koekjes voor Telenet

Koekjes voor Telenet

Koekjes voor Telenet

Njam njam, dat wordt een smakelijke vergadering!

Van wafels en koekjes

In de keuken

Zoals u op zijn blog kan lezen, was het vandaag de verjaardag van onze Kobe. En aangezien onze Kobe schoolgaande jeugd is, en je op school geen verjaardag laat passeren zonder traktaat, was papa opgevorderd om wafeltjes te bakken voor zoonlief. Geen probleem, papa doet niet liever!

Het zat me trouwens nog in de vingers, dat wafeltjes bakken, want voor het verjaardagsfeestje van Kobe – afgelopen weekend – had ik er ook al een aantal gebakken. Volgens gekend succesrecept, maar met wat problemen toen. Naar het einde toe begonnen de wafels wat in het wafelijzer te plakken, wat ze normaal nooit doen, maar kom.

Gisterenavond om 20 u. begon ik vol goede moed aan een nieuwe lading. Gekend wafelijzer, gekend recept – alles bij elkaar klutsen, stekker van het wafelijzer in, opwarmen, deeg scheppen, gieten, en… wachten maar.

De eerste wafel was een prachtexemplaar, de tweede en de derde bleven een héél klein beetje plakken, en tegen de tiende wafel had ik (opnieuw!) een probleem: ik kon het wafelijzer niet voorzichtig genoeg open doen, of ik had twee wafelhelften. En ik snapte er niets van, want ik was volgend gekend recept bezig! En ik gebruikte op den duur (veel!) boter in het wafelijzer, hetgeen ik normaal zelfs niet eens hoef te doen. Maar wafel na wafel begon het slechter te gaan.

Aaaargh! Waar is SOS Piet wanneer je hem nodig hebt?

Ten einde raad (want zo kon het niet verder) ben ik dan maar halverwege gestopt om het gloeiende wafelijzer te demonteren en de wafelmal eens goed af te kuisen. Misschien hing er nog wat vuil aan, wist ik veel? Dus een goede 20 minuutjes later was ik klaar om het ijzer weer te monteren, en het dan nog eens te proberen.

Oeps, probleem. Vijsje om het ijzer te monteren: spoorloos. Echt spoorloos. Na meer dan een half uur mezelf suf zoeken en vloeken, heb ik het wafelijzer op een heel instabiele en improvisorische wijze bijeen doen houden, en ben ik toch weer aan het bakken geslagen, vol goede hoop.

Ijdele hoop, want de eerste nieuwe wafel was een complete ramp – hij kon niet meer aan het ijzer plakken. Bovendien zat ik daar met mijn instabiele constructie, en tot overmaat van ramp plakte de wafel zó hard vast, dat ik bij het loswrikken krassen gemaakt heb in de anti-aanbaklaag. En ik zat daar nog steeds zonder vijsje. Aaaaaaaaaaaaargh!

Hoe dat allemaal kon, dat een succesrecept dat zijn deugdelijkheid reeds meermaals bewezen heeft, plots zó hard aan het mislukken was: ik weet het niet. Feit is dat ik het op dat moment opgegeven heb, maar wel met een probleem zat, want 15 gelukte wafeltjes was te weinig voor Kobes klasje.

En zo komt het dat ik gisterenavond om half twaalf gepasseerd nog met een schone lei ben beginnen zandkoekjes bakken voor Kobes vriendjes…

Een troost: de weinige wafeltjes hebben de kindjes gesmaakt, de vele koekjes evenzeer, en in de grote opkuis van de keuken na middernacht heb ik het vijsje teruggevonden. Hoera!

Nu nog dat wafelprobleem zien op te lossen… SOS!

Koekjes bakken met mijn zoon

In de keuken

Koekjes

Koekje iemand? Krijgt u al zin? Tenzij je een collega van mij bent, moet ik je teleurstellen, want ze zijn voorbehouden voor op mijn werk, morgen. Omdat er zondag een verjaring van mijn geboortefeiten plaatsvindt.

De koekjes zijn vandaag gebakken, en Kobe mocht wat helpen. Er zijn veel dingen waar ik naar uit kijk sinds ik een papa ben, maar één van de dingen waar ik toch het meest naar uitkijk, is samen koekjes bakken.

Het koekjes bakken van vandaag was slechts een voorsmaakje. Zoals je op Kobes blog kan lezen, bleef de ‘hulp’ beperkt tot een beetje met de handjes in het deeg zitten. Maar onze kleine kapoen is dol op toekijken in de keuken, en wil alles zien wat er in de potten, pannen en kommen gaat.

Geef het nog een klein jaartje, en we staan samen ingrediënten af te wegen, deeg te kneden, vormpjes te maken, en voorzichtig bakplaten in en uit de oven te schuiven.

Ik kijk er geweldig naar uit. Net zoals mijn collega’s geweldig uitkijken naar de koekjes.

33

In de keuken

Ik heb deze week gegeten zoals een archeoloog graaft. Vezel per vezel.

Ik weet dat traag en rustig eten goed is voor de spijsvertering, en ik apprecieer dat Alma inspanningen doet om mensen met piepkleine hapjes en tergend traag hun bord te laten leegeten, maar de 33 (!) graten die ik dinsdag uit mijn stukje zalm gevist heb, waren me toch net van het goede teveel…

Speculoospasta

In de keuken

SpeculoospastaDe Speculoospasta van Lotus – bekend van De Bedenkers – vliegt de deur uit, staat vandaag in de gazet.

En dat is niet verwonderlijk, want een goed product verkoopt zichzelf. Ik eet ondertussen ook al zo’n twee weken ‘s ochtends bo’kes met speculoos, en ik moet zeggen: ik ben een fan.

Al van het moment dat de pasta voorgesteld werd in het één-programma, dacht ik: dit wil ik proberen. Ik hou van de smaak van speculaas, en het idee om die speculaas in een boterhampasta te draaien, sprak me wel aan.

En ja hoor: het werkt. Het is een verfrissende verandering op de ochtendlijke boterham. Ik had stiekem ook gehoopt dat deze lekkernij mij van mijn Nutella-verslaving kon afhelpen, maar die hoop berg ik beter weer op: nadat ik de voedingswaardetabel van beide pasta’s vergeleken heb, blijkt dat de Speculoospasta een nog grotere caloriebom is dan Nutella.

Rep je dus naar de winkel, en haal zo’n potje. Als je er een vindt natuurlijk, want ze hebben bij Lotus moeite om de verkoop bij te houden. Al zal veel van die verkoop momenteel wel te maken hebben met nieuwsgierigheid en het bekend-van-tv-effect, dus dat zakt wel weer.

Enne, het verschil tussen ‘speculoos’ en ‘speculaas’? Voor zover ik weet is dat zoals het verschil tussen ‘Coca’ en ‘cola’: het eerste is een merknaam, het tweede een soortnaam. Coca-cola is een cola, Pepsi-cola ook. Speculoos is de speculaas die Lotus maakt, maar andere fabrikanten maken ook speculaas. Dus de Speculoospasta van Lotus is een speculaaspasta, maar alleen de speculaaspasta van Lotus is Speculoospasta!

Of zoiets…

Het pakje en de inhoud

In de keuken

Zin in een bordje soep?

Trek dan gewoon een pakje open!

Soep uit een pakje

Bovenstaande foto komt van Pundo3000.com, waar men zich geamuseerd heeft om van tientallen producten een foto van de verpakking naast een foto van de eigenlijke inhoud te zetten. De resultaten zijn – euhm – smakelijk. Vermakelijk vooral.

Een aantal producten zitten verdomd dicht bij hun verpakking, maar de meeste zijn zoals hierboven: schone voedselfotografie vanbuiten, prakje vanbinnen.

Smakelijk!

— via De Standaard Marketingblog

Kobes grote pamperonderzoek, nu vrijdag op Webpalet

De pastinaak, een vergeten smaak

In de keuken

Deze week kwam Eveline thuis van de supermarkt met een zowel voor haar als voor mij onbekende groente, met als opschrift:

De Pastinaak, een vergeten smaak, vitamines voor morgen

De pastinaak

Eveline had er iets over gelezen in de krant, over deze wortelachtige wintergroente. En dus heeft ze een pakje gekocht, om pastinakensoep van te maken. Ik vond de naam in ieder geval al geweldig (de pastinààk!), nu nog de smaak;

Wikipedia weet het volgende te vertellen over de pastinaak:

Pastinaak (Pastinaca sativa subsp. sativa), pinksternakel of witte wortel is een circa 20 cm lang wortelgewas met een zoete anijsachtige smaak en een crème-witte kleur.

Pastinaken

Dit is het recept dat we gevolgd hebben:

600 gram pastinaken, 2 wortels, 1 ui, 1 aardappel, 1 koffielepel plantaardige olie, 70 cl bouillon, 35 cl melk, bieslook

Snij de wortelen, pastinaken, ui en aardappel in stukken. Doe de olie in een pan en voeg de gesneden stukken toe. Voeg 1 liter water toe en laat het geheel 20 minuten garen op een zacht vuurtje. Voeg al roerend de bouillon toe en laat nog 10 minuten koken zonder deksel. Mix daarna alles fijn, voeg de melk toe en verwarm opnieuw zonder het te laten koken. Werk af met bieslook.

Pastinakensoep Huilen Pastinakensoep Pastinakensoep

Het resultaat: een stevig maar glad wintersoepje met een zoetachtige maar zeer lekkere smaak. Het geslaagde soepje had voorwaar iets feestelijks! En dat in deze feestelijke winterdagen!

Smakelijk!

(foto’s op Flickr)

Culinair winkelen

In de keuken

De eindejaarsdagen komen eraan, zoveel is duidelijk. De supermarkten doen hun best om hun koopwaar zoveel mogelijk aan de man te brengen, en dat doen ze onder andere door proevertjes in de winkel.

Deze voormiddag ben ik gaan winkelen in de Colruyt, en ik ben met een volle maag teruggekeerd. Het ene proeverke achter het andere! En allemaal lekker genoeg om nog eens op mijn stappen terug te keren en “toevallig” nog een keer te passeren.

Onderstaand lijstje is tussen het winkelen door in mijn mond en maag beland:

  • 2 schelletjes gekruid gebraad bij de beenhouwerij
  • 1 greep pindanootjes
  • 1 dessertwafeltje
  • 1 suikervrij wafeltje
  • 3 truffels
  • 2 blokjes salami
  • 3 schelletjes parma-ham
  • 1 potje rijstpap
  • 3 ovenverse aperitiefhapjes

Ik miste enkel een begeleidend glaasje wijn 🙂

Ik geef toe dat de combinatie misschien niet altijd even geslaagd was (de salami stond op 2 meter van de rijstpap), maar desalniettemin: zeer smakelijk allemaal.

Gezellig winkelen, zo.