Ik ben een chocoliefhebber. Enorm. Ik smeer er veel te veel op mijn boterhammen, en ik probeer graag vele soortjes uit.
In april 2009 schreef ik dit. Over een nieuwe soort choco van Meli, die ik overheerlijk vond (en ik was niet alleen). Maar die helaas heel snel uit de rekken genomen is, wegens een gistingsprobleempje, met ontploffende flessen tot gevolg.
Meli had toen beloofd dat ze na een paar maand de choco terug in de handel gingen brengen, als ze het probleempje onder controle hadden.
Maar het probleempje liet zich niet zo snel onder controle brengen. Maanden – wat zeg ik, jaren – passeerde ik iedere week in de Colruyt aan de chocorayon terwijl ik reikhalzend uitkeek naar de terugkeer. Maar niets, telkens niets. En ook de Meli-website zweeg in alle talen.
Dus je denkt: die zien we nooit meer terug. En dan, na meer dan 4 jaar, de verrassing: vanochtend, terwijl ik voorbij de chocorayon in de Colruyt slenterde, zag ik dit:
Terug van weggeweest. En het beste van al: nog even lekker!
“Nieuw” schrijven ze. Ha. Wij weten wel beter.
Lekker. Echt lekker.
Ik heb hem ook al weer ontdekt! Heerlijk!