Net een leuke in de mailbox gekregen. Uit Leuven dan nog wel.
(spoorbrug aan de Diestsesteenweg)
Net een leuke in de mailbox gekregen. Uit Leuven dan nog wel.
(spoorbrug aan de Diestsesteenweg)
Vanmiddag om 12 uur is de deadline voor kandidaatstelling voor het rectorschap van de K.U.Leuven. Geïnteresseerden: waag uw kans!
Als alles goed gaat, worden de kandidaten later op de dag bekend gemaakt. En ik ben – samen met vele anderen – benieuwd of Rik Torfs er nu bij zal zijn of niet. Of de professor Kerkelijk Recht nog een gooi zal durven doen naar het leiderschap van onze Alma Mater, ondanks zijn SM-masker-verschijningen en Macarena-dansen in De Slimste Mens Ter Wereld.
Misschien een tip voor Torfs: schmink u zelf zwart en doe een lange blonde pruik op, en roep op om te stemmen voor de eerste vrouwelijke zwarte rector van de K.U.Leuven. Succes gegarandeerd!
Update 13:00h: Nop, ie-doet-het-niet.
Elke dag doorkruis ik Leuven fietsgewijs op weg van mijn werk naar het station. En een mens ziet al eens wat op zo’n tocht.
De laatste dagen zie ik elke dag meer en meer studenten in Leuven opduiken, dikwijls vergezeld van hun ouders. Studenten met de meubels voor hun kot. Studenten die nog wat laatste inkopen komen doen voor het nieuwe jaar. De studentenpromotie-laptops die we op het werk verkopen vliegen als zoete broodjes de deur uit. Studenten die na een lange zomer voor het eerst terug afspreken met hun studiegenoten. Studenten die hun toekomstige studiestad komen verkennen. De broodjeszaken maken zich op voor de nieuwe drukte. De cafés zetten de stoelen op hun terras een laatste maal recht.
“Het is weer druk in Leuven, studenten lopen over straat,” zingt Noordkaap. De relatieve drukte van deze week is slechts een voorbode van de grote drukte van volgende week. Maandag opent het nieuwe academiejaar aan onze universiteit. Dan stromen opnieuw 30.000 studenten Leuven binnen, en herneemt Leuven zijn academische rol.
Het zal de eerste start zijn op 10 jaar tijd waarbij ik zelf niet in Leuven ben. De eerste start in 7 jaar waarbij ik zelf geen infosessies geef voor de eerstejaarsstudenten, de newbies.
Ik hoop op dat moment niet voor een vol auditorium te staan, maar voor een wiegje, met onze hoogstpersoonlijke newbie. Eén kleine mens, die recht heeft op onze volledige en onverdeelde aandacht.
En aandacht zal hij krijgen, onze kleine mens. We gaan nu al slapen met onze kleine Biebel, en we staan ermee op. De bezoekcijfers op deze blog en die van Biebel liggen hoger dan ooit. Er gaat geen dag voorbij, of ik krijg twintig keer de vraag of er nog geen nieuws is en hoe het nog met ons gaat. Dankjewel om zo mee te leven met ons gezin, jullie en ons geduld wordt weldra beloond!
Het gaat een goed academiejaar worden, ik voel het.
“En? Hoe valt het pendelen mee?”
‘t Is een veelgehoorde vraag dezer dagen. Een niet onlogische vraag ook. We wonen ondertussen 3,5 maand in Dendermonde. 15 weken lang al heb ik mijn dagelijkse fietstocht van 10 minuten doorheen Heverlee ingeruild voor een klein uurtje treinen van Dendermonde naar Leuven en een kwartiertje vouwfietsen van Leuven naar Heverlee. En dat was een gok. Logisch dat de mensen na 100 dagen willen weten of het wat meevalt.
Ewel: ja. Onverhoopt goed, eigenlijk. Ik voel me al op en top pendelaar, en ik voel me er niet slecht bij.
In het begin is dat natuurlijk wat zoeken zo. Welke treinen neem ik best? Welke neem ik best niet? Waar ga ik zitten? Hoe doe ik dat met die vouwfiets? Waar zet ik die? Welke aansluitingen lopen vlotjes? Welke treinen vertrekken steevast te laat?
Dat was zoekwerk voor de eerste twee weken. Maar daarna heb je het wel beet hoor. Ondertussen heb ik mijn vast lijstje treinen die ik kan nemen, en mis ik zelden tot nooit nog een aansluiting. Op een uitzondering na. Zoals nu; op het eigenste ogenblik dat ik dit zit te schrijven, heb ik net een trein richting Brussel gemist. Maar da’s dan ook mijn eigen dikke vette schuld, ik had het telefoongesprek dat ik aan het voeren was maar wat vroeger moeten afbreken.
“En ‘s ochtends?” vragen de mensen vervolgens. “Is het vroege opstaan niet lastig?”
Eerlijk? Ja. Ja, da’s lastig. Maar het gaat. Ik ben langzaamaan mijn ritme aan het verleggen. Ik lig voorwaar meestal tegen middernacht in mijn nest, tegenwoordig. Maar het blijft lastig, om tegen 7 uur uit mijn bed te rollen. Maar hey, dat heb ik er wel voor over. Ik zie het als een training: binnenkort hebben we er een nieuwe wekker bij, die op de meest onmogelijke momenten zal aflopen.
En toegegeven, ik heb de laatste tijd al een paar keer serieus mogen lopen om ‘s ochtends mijn trein te halen. Vorige week heb ik tot twee keer toe mijn veters thuis niet dichtgeknoopt, omdat ik het anders niet meer ging halen. Maar kom, living on the edge is fun, nietwaar? 🙂
U hoort een al bij al zeer tevreden pendelaar, dus. Met dagelijks een uitgelezen krant. Mijn kop bulkt van de actualiteitskennis.
Pendelaarswijsheid.
Voila se, vandaag voor de allerlaatste keer gestemd in Leuven. Daarmee zit het woonhoofdstuk Leuven er definitief op.
Ik vond wel dat ik serieus door mijn benen moest zakken om dat scherm te kunnen lezen. Toen ik achteraf aan de voorzitter terloops zei dat hun stemcomputers wel erg laag stonden voor grote mensen, volgde prompt een verontschuldiging:
Oei, we hebben u per ongeluk in een stemhok voor rolstoelgebruikers gezet!
Ik dacht al dat het niet voor de kinderen was…
Allee, nog een berichtje dat gerelateerd is met onze verhuis. Ons huis ligt nog niet helemaal op orde, nog niet alles is uit dozen, en nog niet alle spullen zijn gevonden. We zitten nog niet helemaal op de normale dagorde dus. Ondertussen ben ik wel weer aan de slag (vandaag werkdag 3), en we krijgen dus zicht op mijn pendelbestaan.
Ik heb er alle vertrouwen in dat alles op zijn pootjes valt, maar voorlopig is het nog even zoeken. Logisch ook, als je enige pendelervaring tot nu toe het wekelijkse thuis-kot-verkeer tijdens je studentenloopbaan is.
‘s Ochtends gaat alles supervlotjes, dan heb ik immers een rechtstreekse trein tussen Dendermonde en Leuven. Daar zitten redelijk wat scholieren op, maar hij is niet tot de nok toe gevuld, dus er is ruim plaats voor mijn vouwfiets en mezelve. Een bevredigende ervaring.
‘s Avonds is een ander paar mouwen. Dinsdag heb ik over Brussel geprobeerd, maar mijn trein in Leuven heeft het station met tien minuten vertraging verlaten (en hij was zo schoon op tijd!), waardoor ik mijn aansluiting in Brussel gemist heb, en mijn toevlucht moest zoeken tot een volgende trein, wat gelukkig slechts vijf minuten wachten betekende.
Gisteren dan effe over Mechelen geprobeerd. Met de treinen was er niets mis, maar ik zat twintig minuten voor vertrek van de trein nog nietsvermoedend op het bureau van een collega, waar ik de klok volledig uit het oog verloren was. Oeps, dat was effe een spurt, maar ik zeg u: vouwfietsgewijs van diep in Heverlee naar het station in Leuven in 13,5 minuten: het kàn. Het zweet moet je er wel bijnemen.
Vandaag dan heb ik om praktische redenen nogmaals het vierwielig rijtuig van stal gehaald: ik ben hier vandaag (en morgen) auto-gewijs. Aangezien die rit me over de Ring van Brussel voert, is zeer vroeg opstaan geboden, maar het werpt wel zijn vruchten af: 6.20h thuis vertrokken, 6.50h op de A12, 6.55h op de Brusselse Ring, 7.10h afrit Leuven, 7.15h op mijn bureau. Netjes en vlot. Maar wel vroeg 🙂
Ach ja. Het pendelaarsbestaan. Het moet nog even indringen. Maar het went wel, daar ben ik zeker van. We hebben er goesting in!
Heel kort berichtje, wegens moe van de afgelopen dagen, maar: we zijn verhuisd!!!
Momenteel is het nog wat leven tussen de dozen, maar het wordt stilaan een gezellig huisje. En kijk, sinds vandaag hebben we internet, vaste telefoon en zelfs digitale televisie. We worden nog moderne mensen, kijk ‘ns aan.
We hadden deze verhuis niet gedaan zonder een fantastische ploeg verhuizers, dus hip hip hoera voor de verhuizers!
Beste Leuven,
We staan op een keerpunt. Na 10 jaar in deze stad rondgelopen te hebben – eerst als student, daarna als werkmens op kot en de laatste vier jaar als volwaardige inwoner – trekken we verder. De roots roepen, en laten ons stranden in Dendermonde. Een nieuw hoofdstuk begint, een oud wordt afgesloten.
Hoewel we uitkijken naar ons nieuwe leven in Dendermonde, voelt het toch wat gek aan om na 10 jaar uit deze stad weg te trekken. Want ik kan terugblikken op heel wat mooie herinneringen.
We hebben altijd een haat-liefde-verhouding gehad, jij en ik. 10 jaar geleden kwam ik hier toe als groen studentje, aan de start van een nieuw leven. En die start was zonder meer fantastisch. Hier in Leuven heb ik een fantastische vriendenkring opgebouwd, heb ik de vrijheid geproefd, heb ik zelfstandigheid aangeleerd, en mooie studies volbracht. Ik wist al snel: deze stad heeft me te pakken. En na mijn studies heb ik dan ook een job gezocht in datzelfde Leuven. Een mooie job, die ik nog steeds uitoefen.
Als werkmens leerde ik ook de keerzijde van Leuven kennen: de drukke stad, met een duizelingwekkende bevolkingsdichtheid. De stad waar je tijdens de Kerstmarkt en de solden over de koppen kan lopen. De stad waar de studenten de nacht regeren. De stad waar je met je auto beter uit blijft.
Maar de liefde tussen ons bleef. Want deze stad heeft me niet alleen een mooie vriendenkring opgeleverd, maar liet me ook kennismaken met mijn vrouw. Het was hier, in Leuven, dat ik op 30 januari 2001 het meisje ontmoette waarmee ik zou trouwen. En waarmee ik samen een appartementje zou zoeken… in datzelfde Leuven.
Wonen in een appartementje deed ons dromen van een huisje. En daar leerden we weer een zwarte kant van je kennen, Leuven. Want wonen hier is onbetaalbaar, zo hebben we moeten ondervinden. We hebben gezocht, en de ruime streek afgekamd, maar de immo-prijzen zijn schandalig. Crimineel. Onverantwoord.
Wat heb je aan een stad, als je je de rest van je leven moet blauw betalen om er te kunnen wonen, beste Leuven? Neen, je immo-markt heeft ons weggejaagd. Heeft ons doen terugkijken naar het verre West-Vlaanderen waarvan we komen.
Maar onze band is bestaand, en onherroepelijk. Je bent getuige geweest van een heel belangrijke fase uit mijn leven, en dat is iets blijvends. Ik heb hier een goede job, en we hebben hier een fijne vriendenkring. Dus we houden onszelf binnen bereikbare afstand van je.
Vandaag verhuizen we. Dendermonde wordt vanaf nu onze nieuwe thuis. En ook daar starten we een nieuw leven, deze keer met ons drietjes. En ook daar staan er ons vast mooie tijden te wachten. En ook daar zullen we de mindere kantjes ongetwijfeld ontdekken.
Drie kwartier. Per trein. Zo ver zitten we uiteen. Da’s nu niet bepaald onoverkomelijk, niet? Wees gerust, ik breng je dagelijks nog een werkbezoekje, en ook in de weekends zullen we een fijne selectie van je inwoners en je andere troeven nog weten te vinden.
Bedankt voor 10 mooie jaren. En op naar de volgende jaren samen!
Genegen groeten,
Karel
Donderdag sluiten Eveline en ik een hoofdstuk af in ons leven. We verhuizen naar Dendermonde, en laten respectievelijk acht en tien jaar Leuven achter ons. We hebben vier jaar gewoond op een leuk appartement in Heverlee, maar nu trekken we naar de andere kant van de Brusselse Ring, om samen met onze Biebel een nieuw avontuur te beginnen.
Op de achtergrond zie je de ingang van de universiteitscampus waar ik werk, en blijf werken. Ik trek de woondeur achter me dicht, maar ik blijf in Heverlee werken. De banden met Leuven worden dus nog lang niet doorgeknipt. Dat zou trouwens wat te bruusk zijn.
En hoe is het ondertussen nog met onze zwangerschap? Goed, dank u wel. U kan netjes volgen op Biebelweb dat we ondertussen nog eens langs geweest zijn bij de dokter, dat we een grote baby krijgen, dat we zwangerschapskleertjes gaan shoppen zijn, en nog deze week mag u een nieuwe echo verwachten.
Ondertussen komen ook de praktische dingetjes voortdurend om de hoek kijken. Eén van die praktische dingen bij een zwangerschap waar je gigantisch veel rampverhalen over hoort, is opvang.
Want ja, je wordt zwanger, en 9 maanden later krijg je een kind, en 3 maanden later ga je met z’n tweeën weer werken. En je kind dan?
Je kind krijgt een plekje bij een onthaalmama. Of een crèche. Maar daar moet natuurlijk wel een plaatsje vrij zijn.
Het STUKcafé in Leuven heeft een zeer goed beveiligde Hotspot. Met een zeer veilig wachtwoord. Dat zomaar achter de toog hangt.
Enfin, ik ben nog zo vriendelijk geweest om de letters door elkaar te Photoshoppen…
H. h., net wanneer BV el Che dacht dat het laatste woord over de ploeg niet in Leuven geschreven was, komt we palet nog op de proppen met een test van de Dragon NaturallySpeaking. Je kon namelijk her en der al lezen dat we bij wijze van sponsoring elke blokker met een doos met daarin de laatste versie van Dragon NaturallySpeaking naar huis konden laten vertrekken.
Dit weekend heb ik eindelijk wat tijd gevonden om het pakket te installeren op mijn computer en het wat uitproberen. Het bijgeleverde microfoontje werkt in ieder geval prima, en de oven bestanden in het pakket zijn duidelijk. Tijd voor de praktijk!
Dit volledige Bloch bericht is geschreven aan de hand van Dragon NaturallySpeaking. Hierbij heb ik geen correcties toegepast op de fouten die het programma maakt. In de normale situatie zou ik hier en daar is “corrigeert dit”, “corrigeer dat” zeggen maar in dit geval heb ik het programma volledig zijn eigen ding laten doen. Kwestie dat jullie een idee krijgen van hoe nauwkeurig zoon programma nu precies werkt. De leestekens die dicteer ik wel,,?! Maar dat is eigen aan zoon programma.
Zolang het puur om het dicteren van tekst gaat, valt het nog redelijk mee. Ik heb echter tot taal geen idee hoe ik eraan moet beginnen om u in Hulst te gaan dicteren en te gaan invoegen en een Bloch software, dus dat zal ik maar achterwege laten en achteraf manueel doen.
Kijk zeg, weer een bericht over de BlogMeet. Ze komen u stilaan de oren uit zeker? Maar kijk, waar het hart van vol is, loopt de mond van over. Mijn drie mede–organisatoren hebben de afgelopen weken ook heel wat geschreven over het feestje van gisterenavond.
Maar we blikken tevreden terug. We zijn heel tevreden, en we hebben nu reeds een principieel akkoord voor een vervolg.
Ik heb heel wat fijne gesprekjes gevoerd gisteren, er zijn vele leuke foto’s getrokken, en op enkele snoodaards-die-niet-afgekomen-zijn-zonder-te-verwittigen na is alles vrij vlekkeloos verlopen.
We zijn ook heel tevreden van ons sponsorakkoord met de mensen van Nuance, die iedere aanwezige blogger en versie van Dragon NaturallySpeaking konden meegeven naar huis. Een fijn cadeau – ik probeer de software in de komende weken zeker eens uit en hou jullie op de hoogte van de resultaten.
Ondertussen staan er her en der al vele verslagjes en terugblikken online, en Stew en Maarten hebben een videoverslagje op hun site staan. Bekijk zeker het filmpje van Stew even, want het opent zowaar met een bescheiden interview met uw dienaar.
Op Flickr is er een pool waarin alle foto’s mogen terechtkomen, en ook mijn foto’s zijn terug te vinden op Flickr.