Ik ben de eerste echte werkdag van 2012 begonnen met het planten van een kerstboom!
Een zaadje voor een kerstboom.
Zo hebben we er op den bureau allemaal eentje. Gekregen van de baas voor onze kerst. En nu veel liefde en water geven. En groeicompetitie houden op den bureau.
En volgend jaar onze kerstboompjes versieren 🙂
“Geen twee zonder drie”, zegt het schoon Vlaams spreekwoord.
En ja hoor, na verhuis 1 en verhuis 2 ben ik vandaag voor de derde keer op drie maand tijd verhuisd. Deze keer opnieuw een bureauverhuis – we hebben hier op het werk nog eens een paar dingetjes herschikt en bibi is drie bureaus verder beland.
Ach, niet getreurd hoor. Als je net een maand geleden een hele kuis- en wegsmijtoperatie hebt gehouden, dan valt een propere verhuis naar drie bureaus verder best wel mee – ik ben al helemaal geïnstalleerd zie.
Maar nu is het wel effe goed geweest 🙂
Okee. De eerste formatiepoging is mislukt.
Als we daar nu eens met z’n allen gewoon vrede mee nemen, en als alle journalisten zich nu eens zouden terugtrekken van de poorten van Hertoginnendal, Belvédère, of weet ik veel welke kastelen? Als we nu eens gewoon onze politici laten bekomen, de moed opnieuw laten bijeenrapen, om weer hun taak te hervatten, ongestoord deze keer. Als we die mensen nu eens hun werk gewoon lieten doen, zonder continu te vissen achter de ene of de andere uitgelekte nota, of de heren en dames in kwestie op nachtelijke uren te bestoken met netelige vragen, waar alleen maar uitspraken van komen die de boel doen ontploffen, of waar ze achteraf spijt van krijgen? Als we nu eens stopten met giftige lezersbrieven naar kranten te sturen over zaken waar we geen compleet beeld van hebben? En als we het gepolariseer in de media, dat van deze mislukking een self-fullfilling prophecy maakt, nu eens compleet negeerden, en eens zélf leerden denken?
Laten we effe met z’n allen aanvaarden dat we voorlopig geen regering hebben, en dat een groep bekwame mensen daarover aan het onderhandelen is. Laten we effe gewoon de draad opnemen en verder gaan met ons leven, en dan horen we het over één of twee maanden wel als er een nieuwe regering is, en of en hoe België nog bestaat.
Zou dat niet eenvoudiger zijn? Elk zijn job? Ik weet toch dat ík er de kriebels van zou krijgen als er iedere avond aan de voordeur van mijn werk bosjes journalisten mij en mijn collega’s staan te bestoken met vragen over de voortgang van ons werk.
Geduld en vertrouwen, dames en heren. Onze mening hebben we immers al gegeven. Op 10 juni.
Alle kasten gevuld, het netwerk aangesloten, de kabeltjes weggemoffeld, alle papieren gesorteerd, en een boel weggesmeten: mijn bureauverhuis zit er helemaal op.
Sinds deze week is dit mijn nieuwe werkstek:
Een verhuis met zeer sportieve effecten, want ik moet nog regelmatig in mijn vorig gebouw zijn, en dat zorgt nu voor de nodige stapkilometers per dag.
Wat positief is eh, begrijp me niet verkeerd 🙂
Zie, de ene verhuis is nog maar net afgerond (onze verandering van woonplaats), en ik begin al aan de volgende, de tweede op twee maanden tijd.
Een werkverhuis deze keer. Neen, ik verander niet van werk, maar wel van bureau, ik ga een gebouw verder zitten. En dus ben ik begonnen met het leeghalen van mijn kasten en tafels, waar zich 7 jaar geschiedenis heeft opgestapeld.
Zo’n verhuis is altijd goed om ne keer goed weg te smijten (zeker als je naar een kleiner lokaal gaat), en zo neem ik ook nu afscheid van een aantal museumstukken die ik in de loop van die 7 jaar verzameld heb: mijn reuzegrote Adobe-doos, Apple-posters aan de muren, enkele heerlijke cartoons, mijn O’Reilly poster “Geschichte der Programmiersprachen”, een doos ontbijtgranen uit 2003, en deze schitterende reclame van Axion, die ik jullie niet wil onthouden:
Schitterend, altijd gevonden. En deze reclame heeft dus altijd aan mijn kast gehangen.
Van een aantal nostalgische zaken kan ik voorlopig nog geen afscheid nemen: mijn rode iMac, mijn Mac Color Classic, en een aantal kleine prulletjes.
Maar hup, nu voort verhuizen!
Goe bezig…
Een collega heeft vandaag afscheid genomen van ons bij wijze van een mini-receptie, met taart, chips, koekjes, fruitsap en wijn (waarvoor dank, trouwens!).
Ik had mijn vierde glas wijn vast toen plots mijn frank viel dat ik vandaag met de auto ben… 😯
Zeer slimme zet dus, waardoor ik mezelf dus opgesloten heb op mijn werk. Ik zit hier nog wel effe, dus nog effe goed doorwerken…
Schol!
Collega Erik is op 1 december met pensioen vertrokken. Gisteren hebben we hem uitgewuifd met een croque-middag op het werk. Op de foto zie je hoe collega Harry zijn ketchup graag heeft.
Bedankt voor de lekkere croques Erik, en tot gauw!
Man man man. Heverlee was weer in chaos vanochtend. Mijn werk is momenteel quasi onbereikbaar.
Er is een overweg vlak bij mijn werk. Die overweg is momenteel een heel belangrijke verkeersweg, omdat de naburige overweg (aan het Kantineplein) momenteel wegens wegenwerken afgesloten is.
Vanochtend kom ik met mijn fietsje aan die overweg toe, met de bedoeling erover te rijden en dan de laatste 100 meter naar mijn werk te rijden, wanneer ik zie dat het er krioelt van politiewagens, wagens van de gasmaatschappij en een ziekenwagen. Overweg afgesloten. Een groot gaslek. Geen doorgang. Ook niet voor voetgangers.
Geen doorgang. Terugkeren. Maar da’s natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, met de dichtsbijzijnde overweg die eveneens afgesloten is. Met de fiets is het uiteindelijk een omweg van een kwartier geworden, een heel stuk terug, en uiteindelijk zelfs nog via binnenwegjes over de universitaire campus. Met de auto? Geen idee, maar ik denk: chaos. En ik dus weeral ‘ns blij dat ik hier met de fiets ben.
Het is trouwens te merken aan de hoeveelheid volk hier op het werk. ‘t Is magertjes 🙂
Sjonge jonge de week loopt echt wel als een trein. En waar het privé sowieso al een drukke week is, blijkt het op het werk ook nog eens bijzonder hectisch te zijn deze week.
Maar morgen zoals beloofd… koekjes voor de collega’s!
Ik ben tussen de drukke momentjes door in mijn keuken beland, en heb mij daar achter de hete oven gezet. Het resultaat mag gezien worden, en – al zeg ik het zelf – smaakt heerlijk.
