Webpalet

Dat dieet waar ik een tijdje geleden over gesproken heb?

Dat zit er nu echt wel helemaal op.

Ik ben net terug van de diëtiste (na drie maanden zelf mijn plan trekken) en ondanks enkele opmerkingen (‘t is een strenge!) heb ik complimenten gekregen, en hebben we geen volgende afspraak meer vastgelegd.

‘t Zit er op dus, al is dat relatief. Het is natuurlijk de bedoeling dat ik een blijvende verandering in mijn eet- en leefpatroon aanhoud, en de kilo’s er dus af hou. Laat de feestdagen maar komen!

Balans na een klein half jaar nieuwe levensstijl: 19 kilo lichter, en 20 centimeter buikomtrek kwijt. En ik voel me een stuk fitter en leniger, mijn cholesterol is serieus omlaag, en ‘t schijnt dat ik er jonger uit zie. En ik heb een volledig nieuwe garderobe.

En nu vooral op gewicht blijven. In de twee richtingen, want minder is ook écht de bedoeling niet meer.

Gelukkig is mijn sterrenbeeld ‘Weegschaal’.

’t Is niet omdat ik hier niet veel meer schrijf, dat ik met niets meer bezig ben. Integendeel, net omdat ik met veel verschillende dingen bezig ben, blijft er weinig tijd en inspiratie over om te schrijven.

Toch neem ik vandaag graag even de tijd om uitgebreid te vertellen over een van de projectjes waar ik de afgelopen maanden mee bezig geweest ben. Eentje waar ik nog niet eerder over geschreven heb, omdat ik me er bijna voor schaamde, en waar ik nu eigenlijk heel trots over ben. Een dieet.

Schaamte, dat overvalt je als je op de weegschaal gaat staan en je – als je je buik intrekt – net kan zien dat er drie cijfers op de display staan. Trots, dat voel je als je tweeënhalf maand later bij de diëtiste buitenstapt die net gezegd heeft dat ze 12 kilo ruim genoeg vindt, en dat de strikte dieetfase bij deze afgesloten is.

How, maar wacht eens. Ik moet natuurlijk enorm opletten met wat ik hier schrijf. Ik wil niemand onnodige complexen bezorgen. Moést ik op dieet? Strikt genomen niet. Ik zat net niet in de gevarenzone (wat gezondheid betreft). Mijn BMI was met 26,5 aan de hoge kant, maar aanvaardbaar. Mijn buikomtrek was 93, wat onder de 94 cm is die voor een man gevaarlijk wordt. En de cholesterol in mijn bloed was lichtjes verhoogd. Een zwaar dieet was strikt gezien dus niet noodzakelijk, gewoon hier en daar wat opletten was voldoende geweest.

Maar ik voelde me niet goed in mijn vel. Ik vond mijn buik te dik, ik was voor het minste buiten adem, ik zweette me te pletter, en ik hield mijn vrouw uit haar slaap met mijn gesnurk. Want ja, er is een duidelijk verband tussen overgewicht en snurken.

Dus ben ik naar een diëtiste gestapt. Voor begeleiding. Afvallen op een verantwoorde manier. Een manier die vol te houden is.

Wie verwacht dat ik mijn succesdieet nu helemaal uit de doeken ga doen, en hét geheim van goed afvallen ga onthullen, moet ik teleurstellen. Want ik ben overtuigd dat een dieet persoonlijk is, voor iedere mens aangepast. En dat de stap naar een diëtiste dus het beste is wat je kan doen. Zij weet het best wat werkt en wat niet werkt voor jou. Zij kan bijsturen waar nodig. En zij volgt je op, en wijst je op je foutjes.

Ik volgde een dieet dat mijn collega’s bijzonder grappig vonden: eentje waarbij ik de hele dag aan een stuk aan het eten was. ’s Ochtends drie boterhammetjes, twee tussendoortjes in de voormiddag, ’s middags drie boterhammetjes en groentjes, twee tussendoortjes in de namiddag, en ’s avonds een warme maaltijd. Veel eetmomenten dus, maar de clue zat in wàt ik at, en vooral: hoeveel ik at. Beter veel verantwoorde eetmomenten, dan enkele ondoordachte schranspartijen, dat was het idee. Heel veel groenten, redelijk wat fruit. Veel volkorenproducten. Light-producten, Vitalinea yoghurtjes en consoorten. En van tijd eens een Grany-koek. Of een Special K reep.

De eerste twee weken waren hél. Maar het werkte. Ik ben eind juni begonnen, en ik ben vandaag 12 kilo lichter, mijn BMI is gezakt naar een mooie 23, ik ben 10 cm buikomtrek kwijt, ik laat binnenkort mijn bloed nog eens testen (maar ik ben er gerust in) en mijn vrouw haar nachtrust is aanzienlijk verbeterd (dus mijn gesnurk is serieus geminderd). Hoera!

Een voor- en na-foto? Sorry, daar heb ik weinig zin in. Dat zou het dieet wat terugbrengen tot een puur esthetische kwestie, en het is meer dan dat. Wie mij wil komen bekijken, kan altijd langskomen tijdens de openingsuren van de zoo. Het schijnt dat ik er jonger uit zie.

Maar dus wat mijn diëtiste betreft is het welletjes geweest, en mag ik naar de ‘versoepelingsfase’ overgaan. Het is uiteraard niet de bedoeling om terug te gaan naar mijn oude tussendoortjes- en vreetpatroon (zou zonde zijn van de inspanning), maar wel dat ik een evenwichtige levensstijl aanhoud, maar met af en toe eens een “gecontroleerde uitspatting”. Eens een frietje of een pasta met veel saus van tijd tot tijd kan dus zeker geen kwaad.

En eerlijk gezegd: een dieet zoals ik de afgelopen maanden heb aangehouden, dat kan ik wel een tijdje volhouden. Ik had niet het gevoel dat ik me vanalles en nog wat moest ontzeggen (ik mocht zelfs een chocolade mignonette na de maaltijd :-)), en dus zeker met een zonde van tijd tot tijd, kan ik dit behoorlijk lang volhouden. Denk ik. Volgende controle: vlak voor de feestdagen…

En dat is mijn dieetverhaal. Een persoonlijk verhaal. Wat voor mij werkt, werkt niet per se voor jou. Doe waar je je goed bij voelt, en raadpleeg een dokter of een diëtiste als je vindt dat het tijd is om aan je lichaam te werken. Werkt veel beter dan het op eigen houtje proberen – ik spreek uit ervaring.