Nog twee nachtjes slapen (en voor Kobe zelfs maar één, hij is bezig aan zijn laatste nacht hier), en we verhuizen naar ons nieuwe huisje dat we vier maanden geleden gevonden hebben.

Vier maanden, en wat is er niet allemaal gebeurd in die vier maanden!! Wat een sneltrein is het geweest…

Met complete verwaarlozing van mijn lezerspubliek tot gevolg. Jullie hebben zelfs nog niet één foto van het huisje te zien gekregen. Mea culpa.

Maar zie, op de vooravond van onze verhuis, wil ik dat nog snel even goed maken, met enkele voor-na-foto’s. Er volgen later nog meer foto’s van tijdens de werken, en van het huis in afgewerkte en ingerichte toestand, maar nu alvast enkele zoethoudertjes…

Het flagrantste is misschien onze living. We hebben zowat onze volledige benedenverdieping volledig vernieuwd. Zo hebben we het huis vier maanden geleden gekregen:

En zo zag het er eergisteren uit:

… en ondertussen hangen zelfs de lampen al op. Wat jullie zien is een nieuwe vloer, herplakte en herschilderde muren, nieuwe deuromlijstingen, geschilderdschrijnwerk, en vooral een plafond waar tientallen uren in gekropen zijn, ontdaan van alle zware balken en volledig uitgeëffend tijdens vele lange avonden en nachten. Dit wordt onze nieuwe living!

Ook het zicht in de badkamer is drastisch gewijzigd. Een fotootje voor:

Een fotootje tijdens:

En een fotootje na:

Al is die ‘na’ met een korreltje zout te nemen; zoals jullie zien is het plafond nog niet helemaal afgewerkt.

En nog zo’n drastische verandering. De keuken. Een fotootje voor (welke keuken??):

En een fotootje gisteren:

Morgen zetten we de tegeltjes boven het werkblad, dus dat zal ook weer een heel ander zicht zijn.

En zo hebben we uren en uren geploeterd en gewerkt. En zijn we zelf al half vergeten wat we allemaal gedaan hebben. De schouw bijvoorbeeld, die compleet verdwenen en onzichtbaar geworden is, zag er enkele maanden geleden nog zo uit (in volle afbraak):

Of de vloer. Waar nu een mooie nette tegelvloer ligt, lag niet zo heel lang geleden nog dit:

Geploeterd hebben we. Gezweet. Armen verrokken, ruggen geforceerd, lichamen gekraakt. Maar het was het allemaal waard. Het resultaat mag er zijn.

En overmorgen verhuizen we er heen…