Zaterdagmiddag, 12 uur. Normaal gezien verschijnt er nu een wekelijkse foto op deze blog, in de rubriek “Foto op zaterdag”.
Maar niet vandaag. Ik heb geen foto voor jullie klaar, en weet je wat? Ik vind het niet erg.
Ik heb op mijn fotografisch gezaag van vorige week heel wat zinvolle reacties gekregen per blog en per mail, waarvoor dank. Vooral in mijn mailbox zijn enkele zeer mooie en treffende schrijfsels verschenen, en dat heeft mijn grijze massa in werking gezet. Dat rijp denkproces heeft onder andere het besluit opgeleverd om de ‘foto op zaterdag’ te schrappen.
Op zich was er niets mis met het ‘Foto’-aspect, maar wel met het ‘op zaterdag’-deel.
In Toy Story 2 zit er een scene waarbij een oude man wat speelgoed komt restaureren en daarbij ruim zijn tijd neemt met het geweldige excuus “you can’t rush art”. Ik heb absoluut niet de pretentie te zeggen dat mijn foto’s art zijn, maar ik besef nu wel dat tijdsdruk verkeerd is. Als ik fotografie als plezante hobby wil houden, moet ik gewoon op mijn eigen tempo mijn eigen ding zoeken en doen, en daarbij niet per se elke week een publicatie doen. Een strak tijdschema breekt de spontaniteit, en kan het plezier wegnemen. Dus voortaan krijgt u van mij een foto wanneer het past.
Er worden vandaag dus geen bruggen opgeblazen en geen fototoestellen uit het raam gesmeten; de rubriek wordt gewoon herdoopt tot Fotopalet. Weg tijdsaanduiding.
U zult mij voorlopig niet meer horen zagen over mijn fotografie. Ik zoek verder mijn eigen ding uit. En als ik zin heb, laat ik u een foto zien. En als u zin heeft, reageert u daar op. Maar met zelf meer dan 100 blogs in mijn feedreader besef ik nu ook dat een gebrek aan reacties niet per se wijst op een gebrek aan interesse. Wat zijn we op een week tijd oud en wijs geworden.
En daarmee heb ik voorlopig genoeg van uw kostbare tijd gevergd. Bedankt voor uwaaaandacht en een fijne zaterdag verder!