En toen stond er plots een winterse vreemdeling in onze tuin.
Hoera! Eindelijk deftig gerief om mee te boetseren, en geen van die poedersneeuw van de afgelopen dagen waar niets mee aan te vangen valt…
Kijk, mijn twee favoriete meisjes, samen op één foto. Lore en Eveline, een goeie twee maand geleden.
Mijn Lientje is de beste mama die onze kindjes zich kunnen wensen, en het beste vrouwtje dat ik mij kan dromen. En dat heb ik haar exact vijf jaar geleden duidelijk gezegd, voor een hele kathedraal familie en vrienden.
Lientje, een gelukkige houten trouwverjaardag toegewenst. En we gaan er nog vele vele jaren aanbreien!
Dit vonden we wel grappig. Gisterenavond – de vooravond voor 6 december – keken we uit ons keukenraam, en zagen we plots… iemand over de daken lopen. Het was een man in het rood, en hij was iets in een schoorsteen aan het steken.
Kijk, Sinterklaas hoeft niet altijd per sé show te geven, met zijn werkuniform, zijn valse witte baard, zijn mijter, zijn paard en zijn bende pieten. Als er niemand kijkt, voelt de Sint zich het gemakkelijkst met een losse jeans, een emmer speelgoed, en een ladder om aan de schoorsteen te kunnen.
Doe zo voort, Nicolaas!
Eventjes de blogstilte doorbreken voor een fotootje. Met een woordje van de sponsor eigenlijk.
Vorige week stond een postbode voor de deur met een groot pakje met daarin een fles Argentijnse wijn en zes glazen. Ik was op voorhand op de hoogte gebracht, en het land had ik zelf mogen kiezen.
De wijn en de glazen kwamen uit de Carrefour, waar het momenteel wijnfestival is. Gisteren hadden we volk over de vloer, dus het ideale moment om de wijn en de glazen uit te proberen! En dat is zeer goed bevallen, dank u wel. Een bijzonder lekker wijntje, zoals dat moet zijn op een zondagmiddag.
Voor het geval dat er zeer grote fans hetzelfde willen drinken als ik: het was een Bodega Lurton Cabernet Sauvignon Reserva uit 2006. Voila, alstublieft.
Dit is het meisje dat ik op een Leuvens feestje begin 2001 leerde kennen.
Dit is het meisje waarmee ik een jaar later hand in hand aan een lange reis tesamen begonnen ben.
Dit is het meisje waar ik op 20 augustus 2005 “Ja!” tegen gezegd heb.
Dit is de mama van mijn zoon, en de kwieke drager van mijn tweede kindje.
Dit is mijn vrouw, waar ik elke dag “Ja!” tegen wil zeggen, waar ik vandaag vier jaar mee getrouwd ben, waar ik mijn kindjes mee wil opvoeden, en waarmee ik altijd verder op pad mee wil gaan, verkennend met elkaar.
20 augustus 2009. Misschien wel de eerste 20 augustus sinds het begin van de metingen waarop het niet regent. Een bijzonder zwangere 20 augustus, met een zeer moeizame en pijnlijke bolle buik. Een mooie 20 augustus, gewoon omdat het vandaag 20 augustus is.
Gelukkige trouwverjaardag, bolleke.
(PS: En ook een gelukkige vierde trouwverjaardag aan Lien en Peter!)
Update: Okee, het heeft geregend. Dat is dus het zesde jaar op rij dat het regent op 20 augustus. En zelfs al had het niet geregend; 35 graden is nu ook niet direct het weer waarvan ik droom voor mijn trouwdag…
Op dit moment zit ik samen met een hele reeks andere fotobloggers in Hotel Bloom in Brussel voor een Lightroom workshop, op uitnodiging van Adobe.
Uitgebreid verslag volgt. Bovenaan zie je Piet, de lesgever. Onderaan zie je een deel van het geïnteresseerde publiek, Pieter, Thomas en Serge.
Voor wie het zich zou afvragen: ja, ik fotografeer zo af en toe nog wel eens. Er verschijnt hier de laatste tijd bitter weinig over foto’s of fotografie, en dat heeft eigenlijk nog altijd veel te maken met de achterstand die ik opgelopen heb tijdens onze verbouwings- en verhuismaanden. Het tellertje van mijn Lightroom-mapje ‘te bewerken’ stond continu boven de 500, en heeft zelfs eventjes een piek van 900+ gekend.
Maar ondertussen zijn we langzaam maar zeker aan het bijwerken. De teller stond gisterenavond op 136 te gaan. En dat is grotendeels te danken aan het feit dat ik na meer dan twee maand de reportagereeks van het doopsel van Korneel, Lore en Simon – drie vriendjes van Kobe – afgewerkt en afgeleverd heb.
De hele reeks krijgt u hier niet te zien – daarvoor is een doopsel een te persoonlijk gebeuren, vind ik – maar deze leuke foto van Korneeltje die gewapend met eend een brul laat horen vanop de schouder van zijn moeke, wilde ik er toch even uit lichten.
Tijd voor nog eens een fotootje op deze blog. En het is nog eens eentje van de zoon.
Eentje uit de vakantiecollectie. Domweg gelukkig, op de schommel.
Als u dit bericht leest, dan heeft mijn blog de jaarovergang goed overleefd, en dat is meer dan van de vorige jaren kan gezegd worden…
Maar goed, we leven nog, en we wensen iedereen een fantastisch spetterend 2009.
En vooral, vooràl… een goede gezondheid. ‘t Is misschien een cliché maar ‘t is toch het àllerbelangrijkste…