Het was een bijzonder bevreemdend zicht.
De dame was een vaste klant op de trein die ik ‘s ochtends neem. In haar vertrouwde station stapte ze op, in haar vaste, zwarte, outfit: zwarte jas, zwarte broek, zwarte laarzen, zwarte handschoenen, zwarte sjaal. Haar haar was zwart, en haar gezicht was volgens mij lichtjes bepoederd met wit, om het contrast met het zwarte te vergroten. Haar ogen en wenkbrauwen waren zwart afgelijnd. Ze trok langzaam haar zwarte handschoenen uit, en ontblootte zo haar vingers met zwarte nagels. De handschoenen verdwenen in de zwarte handtas, waar ze een zwarte balpen uithaalde. Even later verdween haar hand opnieuw in de handtas…
… en vervolgens haalde ze een kleurrijke Dag Allemaal boven, waar ze lustig in begon te bladeren om – aanbeland op de kinderpagina’s – vrolijk maar zeer geconcentreerd een of andere Samsonpuzzel te beginnen in te vullen.
Niets op tegen hoor. Hélemaal niets op tegen. Maar ‘t was een bevreemdend zicht. 🙂
zwarte zondag?
Zo zwart allemaal.