Geweldig om thuis te komen als je hoogzwangere vrouw bij wijze van verrassing lekkere zandkoekjes heeft gebakken, en op de koop toe nog eens een lekkere maaltijd bereid heeft.
Minder geweldig om te gaan slapen met een veel te zware maag.
Too much cookies.
Dom.
Vorige week zijn Eveline en ik twee daagjes op weekend geweest, dat wist u al. Wat ik nog niet verteld had, is dat mijn vrouw ook na thuiskomst de weekendsfeer erin hield met bovenstaande, lekkere en gezonde koude schotel: mozarella, kerstomaatjes, noten- en pittenmix, gekookte en gerookte ham, meloen, sla, worteltjes en kruiden, en dat allemaal heel mooi gepresenteerd. Zéér smakelijk!
Neen het is geen vanillepudding.
Zo ziet chocomousse eruit als je ze klaarmaakt met witte chocolade in plaats van donkere. Nogal zoet, maar zeer smakelijk!
Vorige zondag was het oudejaarsavond. Dat gaat gepaard met het gepaste feest. Wij hebben voor een kaasschotel geopteerd, en als begeleiding bij de kaas heb ik zondag vier soorten brood gebakken: notenbrood, Italiaans kruidenbrood, bruine pistoleetjes en sandwiches.
Meer foto’s van onze feestdis vind je op Flickr.
Aan al die mensen die op mijn weblog terecht komen via de Google-zoekopdracht
“Hoe lang moet je boontjes koken”
Ik weet niet waarom u dat allemaal zo massaal op het internet komt opzoeken, maar het antwoord is heel eenvoudig:
10 minuten.
Neh. Graag gedaan.
Gezien bij Hans en Michael: Are You A Good Cook?
Mijn uitslag is lichtjes overdreven, maar desalniettemin flatterend 🙂
| You Are an Excellent Cook |
 It’s likely that you have what it takes to be a top chef, should you have the desire… |
Maar gelijk ze zeggen: ge moet nie alles geloven da’ze op ‘t internet schrijven! And I don’t have the desire.
Mijn spel van zaterdag zit erop. Alles is goed verlopen, en de avonturiers hebben hun missie tot een goed einde gebracht, zijnde het vernietigen van een regenboogmachine die alle kleur aan het land onttrok. Een uitgebreidere spelsamenvatting volgt later misschien.
Maar kijk, een meester moet niet alleen het verhaal voorbereiden, maar is ook gastheer van dienst. Dat wil zeggen: chips, koekskes, andere knabbelingskes en water en frisdrank voorzien, maar ook een maaltijd voor ‘s avonds. In mijn geval: pistolets met charcuterie. En in de inschatting van de charcuterie heb ik mij wat vergist… ik heb nog hopen hesp en kipfilet en andere zaken die gelukkig in de diepvries kunnen, maar ook nog bijna een kilo… vleessla. Eén kilo vleessla. Da’s véél. En dat kan je niet invriezen.
Als iemand dus sublieme receptideeën heeft met vleessla: laat maar komen. Vanmiddag alvast: boterhammekes met… vleessla. En morgen? Vleessla misschien?
Ik moet mezelf beter opvoeden. Ik moet leren om een pak spaghetti aan de juiste kant open te doen: als de tekst normaal leesbaar is aan de bovenkant dus. Want anders krijg je toestanden! Bijvoorbeeld als je de keuken aan het opruimen bent, en een pak spaghetti naar de berging wil brengen. En dan neem je dat pak vast, terwijl de opening eigenlijk onderaan zit, en dan krijg je…
Juist, ja.
Ik heb van Wiske van de Colruyt net de nieuwe Kookbrief in mijne mailbox gekregen. Onderwerp: “Creatief koken met kolen”.
“Ha,” denk ik dan, “tiens, tiens, ‘t is wat koud om te barbecue’en, dus ze zullen creatieve techniekskes hebben om uw vlees in den open haard te bakken, of ne zak steenkool in uwen frietpot leeg te schudden, zeker?
Ja, haha. “Kolen zijn een ware bron van vitamines. Bovendien is het nu volop kolenseizoen: het ideale moment dus om onderstaande culinaire tips uit te proberen.”
Rode kolen dus. En witte. En groene. Maar geen zwarte.
Wij houden wel van de kookboeken van de Colruyt. Ze staan vol met lekkere, eenvoudige en steeds geslaagde recepten.
Overlaatst hebben we ons in de genoemde supermarkt gewaagd aan de aankoop van een (diepvries)zak visvinkjes: hetzelfde als blinde vinken, maar dan in visvorm: rolletjes kabeljauw, met rondom een lapje Atlantische zalm. Zag er lekker uit.
En kijk, vanavond had ik daar zin in. Maar wat vertelt de culinaire index van de Colruyt-kookboeken ons? Geen één recept met visvinkjes! Een gat in de markt!
Niet getreurd echter, leve de creativiteit – weg met die kookboeken! Ja, ik heb mijn eigen recept gefabriceerd. En weet u wat? Het was nog lekker ook! Zo lekker dat ik mijn receptuele kookkunsten graag met u wil delen. Lees verder, kook en smul!
Suggesties, opmerkingen, ervaringen of aanvullingen zijn steeds welkom!
Sjonge jonge de week loopt echt wel als een trein. En waar het privé sowieso al een drukke week is, blijkt het op het werk ook nog eens bijzonder hectisch te zijn deze week.
Maar morgen zoals beloofd… koekjes voor de collega’s!
Ik ben tussen de drukke momentjes door in mijn keuken beland, en heb mij daar achter de hete oven gezet. Het resultaat mag gezien worden, en – al zeg ik het zelf – smaakt heerlijk.
Goh… Met zo’n weer…
Een mens zou geneigd zijn om zijn diepvriesgroenten gewoon uit het vuistje te eten, in plaats van ze eerst op te warmen en klaar te maken.
Of op een stokske!
‘t Zal wel weer niet mogen van de voedselinspectie zeker? Spelbrekers…
Als het zo snikheet is, kan een mens niet meer helder nadenken. En dan maakt hij al eens foutjes.
Toen ik een half jaar geleden met deze weblog startte, was het een van mijn bedoelingen om af en toe eens een receptje te posten. Koken is namelijk een hobby van mij, ziet u. En ik ben er normaal ook vrij goed in.
Nu, van die bedoeling is momenteel nog niet veel in huis gekomen. Misschien komt dat nog, maar in ieder geval kan ik u vanavond het relaas doen van een chaotische kookavond, compleet met rookalarm en gebroken ovenschotel.
Het menu was een beetje improvisorisch, vanavond: een gehaktbroodje dat we nog in de diepvries steken hadden, wat boontjes, tomatensaus en gebakken aardappeltjes. En het probleem zat bij het vleesbroodje: de oven aangestoken, de vleeskoek uit de diepvries gehaald, de diepgevroren vleeskoek in de ovenschotel gelegd, en gewacht tot de oven wat op temperatuur was. En dan – tien minuten later – ovenschotel en vleeskoek de hete oven in.
“Fout”, hoor ik de fysici onder u al denken. Inderdaad: een thermoshock. Maar daar denkt een mens bij deze hitte niet aan, ik leed zelf aan een thermoshock, weet u wel. Enfin ja, de schotel was ondertussen ijskoud, de oven snikheet, en het gevolg laat zich raden: even later hoorden we een ‘krak’ uit de oven. Daarbij dachten we spontaan aan een gebarsten ovenschotel, maar een (veel te) vluchtige blik in de oven overtuigde ons van het tegendeel.