Ik kijk niet echt veel TV, en als ik al kijk, is het meestal niet naar VTM. Niet uit principe, maar omdat er daar weinig is dat me kan boeien.
Ik maak de laatste tijd op dinsdag en donderdag echter een uitzondering voor het nieuwe seizoen van ‘Mijn Restaurant‘. Alhoewel ik vorig jaar al geïnteresseerd was in het concept, heb ik het programma toen nooit gezien (om technische redenen die ik u hier ga besparen). Maar dit jaar volg ik het programma trouw, en leef ik mee met de belevenissen van de verschillende duo’s.
Vanavond worden de eerste nominaties bekend gemaakt: 2 kandidaten worden aangeduid, waarvan 1 koppel binnenkort al de deuren weer moet sluiten. Bijzonder hard, en ook een bijzonder grote verspilling van geld en moeite, vind ik, doch dit geheel terzijde.
De nominaties van de genaamde Sergio Herman, daarvoor moet u wachten tot vanavond, maar in afwachting geef ik u al waar niemand op zat te wachten: mijn persoonlijke top 5.
- 5. La Scene (Sint-Niklaas) – Ben en Dominique
Hoe sympathiek ze in het begin ook overkwamen, hoeveel medelijden je er in het begin ook mee kon hebben omdat ze sterk benadeeld werden, en hoe vreselijk sappig hun Gents accent ook is: de broer en de zus maken er in Sint-Niklaas een zootje van, en lijken wat last te hebben van de omvang van hun nekomtrek. Chapeau dat ze op voorhand al een heel concept uitgedacht hebben, en daar absoluut willen voor gaan, maar als je op een bepaald moment merkt dat het fout zit, dat moet je dat durven toegeven en durven bijsturen. En dat zie ik bij hen totaal niet. Onwil om te veranderen, dat verdient een boeeeeee van jewelste, en dus een laatste plaats. Vanavond stapt hun chef-kok op, en krijgen ze een nominatie in hun kraag. Game over. Saluuuuu!
- 4. Fleur Délice (Diest) – Rebekka en Deborah
Twee zusjes die barsten van de goede bedoelingen, maar er eigenlijk niet zoveel van terecht brengen. Op zich hebben ze zich al een paar keer goed herpakt, en boeken ze regelmatig vooruitgang (wat hen onderscheidt van Ben en Dominique), maar ze blijven de schuld van al hun problemen bij hun personeel steken. Al hun miserie is te wijten aan de o-zo-grote pech waarmee ze kampen, dat ze niemand bekwaam hebben in de zaak, dat het allemaal prutsers zijn, dat er niemand hen wat leidt, en zij zijn daar het slachtoffer van. Om te huilen. Sorry, maar een goede baas neemt de verantwoordelijkheid voor wat zijn personeel doet, en blijft de schuld niet doorschuiven. Peter Goossens himself mag nog voor de zusjes werken, de zaak zou daarmee nog niet gered zijn. Jammer, maar helaas.
- 3. Dell’anno (Kortrijk) – Claudio en Gaëlle
Een misschien verrassende derde plaats voor het jonge koppel uit Knokke. Als geboren West-Vlaming had ik het van in het begin wel voor deze sympathiek ogende West-Vlamingskes (mo how ee pietje), maar aflevering per aflevering zakken ze in mijn achting. Ik wil niet betwisten dat Claudio misschien de beste kok van den hoop is, maar een restaurant runnen is meer dan goed kunnen koken. De twee jonge deelnemers hebben het best draaiende restaurant, maar dat is niet volledig hun eigen verdienste, maar een stuk die van het spelsysteem. Claudio kon van in het begin een voorsprong nemen door zijn goede kookkunsten. Een eerste prijs in de eerste proef is goed voor het zelfvertrouwen, en voor de portemonnee. De proefjes hebben hen een designer opgeleverd, een betaalkaart, een jaar tafellinnen, een training van een maitre, …: dat is heel wat voorsprong op de andere koppels. En ook de ‘pech’ van hun verbouwingsperikelen heeft m.i. in hun voordeel gewerkt: ze hebben superhard doorgewerkt, dat wel, maar ze konden altijd op verzachtende omstandigheden rekenen als ze in hun bouwwerf beoordeeld werden. En dan is er natuurlijk ook nog het ondertussen beruchte temperament van onze jonge Italiaan, en de gespeelde hartelijkheid van zijn vriendin: een reporter van De Standaard die anoniem ging recenseren, is afgesnauwd geweest door Gaëlle omdat ze het véél te druk had, terwijl ze poeslief was tegen Marc Verwilghen en zijn gevolg. Sorry meiske, maar élke klant is koning, en ge moet blij zijn dat het druk is, niet ontstemd.
Kortom: een koppel met potentieel, maar met heel veel gekregen cadeaus, en eens tegen de muur lopen zou niet slecht zijn om hun voetjes op de grond te krijgen. Een nominatie’tje bijvoorbeeld 🙂
- 2. ‘t Gerecht (Turnhout) – Chris en Wendy
Een verdienstelijke tweede plaats voor de Mechelaars in Turnhout. Omwille van het parcours dat ze afgelegd hebben. Chris was voor mij in het begin de loser van den hoop, omdat hij het heel hoog in zijn bol had, en groen van jaloezie was omdat Claudio met zijn “beperkte ervaring” beter scoorde dan hij met zijn 15 jaar. Ja, dat moet pijn gedaan hebben, maar dan moet je gewoon doorgaan, en voor beter gaan. En ik zie toch continu pogingen tot verbetering, al zijn die niet altijd even succesvol. De recensent lust in de aflevering van vanavond niet wat Chris hem voorschotelt, en ik vrees dat dat wel eens een nominatie zou kunnen opleveren. Er is dus nog werk aan de winkel in de keuken.
Maar de tekortkomingen die Chris nog moet wegwerken, worden ruimschoots goedgemaakt door de vorderingen van Wendy. Van de heel onzekere, klungelige en wat seuterige gastvrouw die ze in het begin was, is ze een ervaren zaalverschijning geworden, die problemen kordaat schijnt aan te pakken. Nu nog van haar vreselijke verkleinwoordjes afraken!!
- 1. Biggareaux (Sint-Truiden) – Ann en Tom
De eerste prijs gaat naar de eerlijke en ontwapenende oprechtheid van de Limburgers. Dit koppel heeft volgens mij alles om het te maken: een heel eerlijke en sympathieke onzekerheid, de Limburgse vriendelijkheid, een ijzersterke vriendschap, een heel mooi groeiparcours, en het juiste niveau op alle gebieden. Ze waren zelf gefrustreerd over hun eeuwige “derde plaats”, maar ik vind dat hun sterkte: ze blinken misschien nergens in uit, maar ze spelen wel op ieder gebied mee. Dat levert het risico om misschien eerder een klasse-brasserie te worden in plaats van een toprestaurant (zoals Sergio Herman ook waarschuwde), maar dit is een koppel dat echt wil bijleren, en dat niet te beroerd is om andere mensen hen iets te laten bijbrengen (zoals Tom zich laat bijstaan door hun fantastische kelner). En al die charme, kunde en eerlijkheid is voor mij met voorsprong een eerste plaats waard.
Voila, da’s mijn gedacht, en da’s natuurlijk niets waard. Een gedacht dat gevormd is door de TV-uitzendingen, maar ook door wat ik lees in de kranten en hoor van de mensen. Want natuurlijk moet je opletten met wat je op TV ziet: de regie bepaalt alles, en zij maken of kraken iemand. Wie weet zijn Ann en Tom de grootste arrogante klootzakken die er rondlopen, en is Claudio een lief Italiaantje dat eigenlijk alleen mama Miracoli kan klaarmaken. 🙂 Ik betwijfel het, maar kom, let toch maar op met wat je op TV ziet.
Wie zal er winnen? Dat hangt spijtig genoeg niet van een professionele jury af, maar wel van het zeer wispelturige SMS’en. En dus zullen Claudio en Gaëlle wel heel veel stemmen binnenhalen van de West-Vlaamse lobby en van iedereen die stemt op wie er als beste kok uitkomt, en van iedereen die vindt dat een chef kl***n aan zijn lijf moet hebben en zijn personeel best wel mag uitkafferen. Zeer Vlaams.
Zeer spannend allemaal. Wat ben ik toch een kuddebeest.
Mijn top 5 is in elk geval dzzelfde, om ongeveer dezelfde redenen 🙂 Lang leve Sint-Truiden, en weg met de Gentenaars (niet slecht he voor een in St Truiden geboren nieuwe Gentenaar!)
Mooie recensie.
Nu moet ik zelf niet meer kijken 🙂
Waarom moet Kortrijk winnen?
Ondanks hun jonge leeftijd, zijn ze er toch in geslaagd om het populairste koppel van mijn restaurant te worden. Gaëlle Six (20) is een mooie, sympathieke jongedame, die de rol als gastvrouw perfect beoefent. Claudio Dell’ anno (25) is een zeer getalenteerde chef. Je moet het maar kunnen op zo’n leeftijd. Hun personeel doet het ook uitstekend.
Claudio en Gaëlle willen ook een deel van hun omzet aan het goede doel schenken. ‘Ik wil de slachtoffers van de aardbeving in Italië steunen’, zegt Claudio. ‘Haar vader is in die streek geboren. Hij heeft ook aardbevingen meegemaakt.’ Gaëlle wil geld schenken aan de MS-liga.
‘Mijn vader heeft al achttien jaar multiple sclerose.’ Claudio en Gaëlle bespreken eerstdaags met hun boekhouder hoeveel ze kunnen afstaan aan de goede zaak. Mogelijk schenken ze één euro per bezoeker of per tafel weg.
Ann en Tom zullen verdiende winnaars worden.
Het is inderdaad zo dat Claudio en Gaëlle voor hun leeftijd prachtige prestaties neerzetten. Ze waren dan ook mijn oorspronkelijke favorieten, maar Claudio heeft het verknoeid voor mij : hij is irritant, paranoïde, heeft totaal geen respect voor zijn personeel. Ik vind het jammer voor Gaëlle, die veel meer verdient, zowel in haar privé- als in haar professioneel leven.
Idd een vlotte en eerlijke recensie. Heel leuk om te lezen. Ik denk dat de finale tussen Limburg en W Vlaanderen gaat zijn. Uiteindelijk zal Limburg wel winnen denk ik. Tom en Ann zijn ubervlaams: de juiste mate van bescheidenheid plus genoeg talent. Alleen de vreselijke arrogantie van die Rob steekt me vaak tegen (die man mag wel een kei zijn in zijn vak, hij blijft een eikel).
W Vlaanderen maakte een grote kans maar ik vrees dat Claudio zijn karakter hem toch de das zal omdoen.
Ook hier niks dan sympathie voor Wendytje van t Gerecht!!! Wat een metamorfose he!! Love here!!
In de strijd tussen Turnhout-Diest ga ik voor Turnhout. Om de simpele reden: Die Deborah mag eens leren om niet altijd haar mening luid en duidelijk te verkondingen (ipv op de kap van haar zus te zitten, moeten ze meer van elkaar leren)