Het zoveelste ei van Columbus om geld uit de nieuwe technologieën te slaan, is uitgebroed. Alain Lamassoure, een Frans Europarlementslid, vindt dat het tijd is dat Europa zijn eigen belastingen heeft in plaats van afhankelijk te zijn van de donaties van de lidstaten. Een mogelijke tax zou kunnen geheven worden op SMS-verkeer en e-mails, zo staat te lezen op EUobserver.com. Voor SMS’jes zou het kunnen gaan om bv. 1,5 cent per bericht, voor e-mails spreekt hij over het petieterige bedrag van 0,00001 euro. Een minuscuul bedrag, maar voor Europa een enorme meeropbrengst (als je rekening houdt met het gigantische dagelijkse mailverkeer).
Mjah, leuk geprobeerd Alain, maar ik geef je voorstel weinig kans. Er zijn een aantal redenen te verzinnen waarom een dergelijke wet geen kans op slagen heeft (zie verder).
Nu, Lamassoure legt (vermoedelijk onbewust) wel een ander heikel punt bloot: moét e-mail niet betalend worden om het nog leefbaar te houden? Hoe lang kan e-mail in zijn huidige vorm nog voortbestaan, nu we overspoeld worden door hopen en hopen en hopen spam? We vinden in onze mailbox tussen de bomen het bos niet meer, hoe lang gaat dat nog verder? Is betalen voor e-mail dan nog zo’n dom idee niet?
Ne touche pas a mon e-mail
Allereerst enkele redenen waarom het voorstel van Lamassoure ongetwijfeld op luid boegeroep zal onthaald worden, en wellicht geen lang leven zal beschoren zijn.
- Naast het surfen op het wereldwijde web, is e-mail dé revelatie van internet. Op vijf � tien jaar tijd is onze manier van communiceren met elkaar (zowel privé als in bedrijven) gigantisch veranderd (vraag maar aan De Post). Iedereen heeft e-mail, en stuurt lustig berichtjes de hele wereld in. E-mail is een verworven recht, en e-mail is gratis, dus e-mail moet gratis blijven. De internaut zal het niet pikken dat hij plots moet centen neertellen voor zijn dagelijkse e-post-plezier. Wat gratis is, moet gratis blijven – volgens mij krijg je geen enkele Hasseltenaar nog tegen betaling de bus op.
- Bovendien is het huidige systeem van e-mail enorm gefragmenteerd en versnipperd, en dus quasi onmogelijk te controleren. Een tax per e-mail invoeren vraagt heel veel medewerking van heel veel verschillende internetproviders en bedrijven. Er is technisch gezien geen simpele manier om een telling en afrekening van mails per gebruiker in te voeren. Daarvoor is een nieuw op te zetten systeem nodig.
- En ook de SMS-belasting kan alvast op veel boegeroep rekenen. Immers, we bet� len al belasting (BTW) op onze SMS’jes. Ook hier zal onze duimgeoefende, SMS’ende medemens niet kunnen lachen met een prijsverhoging ten voordele van grootvadertje Europa.
Met andere woorden… het voorstel in kwestie zal vermoedelijk in de prullenmand belanden. En toch… toch heeft hij ergens wel een punt. Het gaat er mij niet om dat Europa nieuwe financieringsvormen moet vinden, maar veel fundamenteler: dat er een oplossing voor e-mail moet komen. Want die mooie revelatie van dat internet wordt met de dag lelijker en lelijker…
Spam killed the e-mail-star
Ongewenste e-mail is al zo oud als e-mail zelf, maar de laatste jaren neemt het probleem toch wel hallucinante vormen aan. Ik ben momenteel een experimentje aan het uitvoeren met een “honeypot” (meer uitleg volgt later), en ga daar binnenkort de resultaten van publiceren op deze weblog. In ieder geval hoeft het geen betoog dat e-mail-boxen met de dag onbruikbaarder worden. Als ik terug kom van een weekje vakantie mag ik op mijn blote knietjes danku zeggen aan Mozilla omdat Thunderbird zo’n goeie, ingebouwde spamfilter heeft, zodat ik “slechts” 300 mails met de hand moet verwijderen, om het kaf van het koren te scheiden.
Zelfs al neem je een reeks maatregelen om je mailbox te beschermen tegen de stortvloed, dan nog word je het slachtoffer van ongewenste mail. Of liever: wordt e-mail het slachtoffer van zijn eigen succes, van het “gratis model”.
Daarom dat enkele grote namen al een aantal jaren aan het denken zijn over alternatieve systemen. Zowel Microsoft als Yahoo hebben al voorstellen gelanceerd om het bestaande e-mail-systeem te wijzigen, maar om dezelfde redenen als hierboven werden deze niet op veel enthousiasme onthaald.
Dan toch maar betalen?
En toch… misschien moeten we dan wat van onze verworven vrijheid inboeten, als we voortaan een digitale postzegel op onze e-mails moeten plakken, maar denk even aan de fantastische perspectieven:
- Spammers zijn slachtoffer nummer 1 van een betalend e-mail-model. Waar ze nu ongestraft miljoenen en miljoenen mensen belagen met virtuele Viagra-tabletten, zal daar in de toekomst een prijskaartje aan vasthangen. Ze zullen dus een stuk creatiever en zuiniger uit de hoek moeten komen.
- Maar laten we ook de hand in eigen boezem steken… Niet alleen spammers zijn schuldig aan misbruik van e-mail, ook wijzelf bezondigen ons aan een boel netiquette-regels. Zo zullen we misschien voortaan onze woorden wat wikken en wegen, en kijken of we niets vergeten zijn vóór we op ‘Send’ drukken. Vroeger stuurden we per post toch ook geen brief, vijf minuten na de vorige, met daarin “o ja ik ben nog vergeten te zeggen dat tante Zulma zondag op bezoek komt”, en vijf minuten later nog ‘ns papier, envelop, postzegel met “ps: doe ze daar de groetjes. en nu ga ik nog wat werken”.
- En – o heerlijkheid – er komt een eind aan de leuke Powerpoint-presentaties en afbeeldinkjes die leukweg naar het hele adresboek verstuurd worden, want het is toch plezant eh. Als we moeten betalen per e-mail, zullen we misschien ook iets zorgvuldiger omspringen met naar wie we wat sturen.
- Kortom: e-mail kan weer bruikbaar worden.
Uiteraard weet ik dat ik de zaken allemaal wat heel idyllisch en simpel tegelijkertijd voorstel, maar het een en ander is het overwegen waard. Het is vermoedelijk onbegonnen werk om een dergelijk systeem in de bestaande e-mail-structuur te gaan implementeren, dus we moeten werken naar een nieuw, veilig en stabiel mailmodel. Dat voor mijn part bijvoorbeeld gekoppeld is aan onze geweldige e-Identiteitskaart. Er bestaan slimme denktanks genoeg, overal ter wereld, om zich eens ter dege over dit probleem te buigen.
En ja, we zullen het in onze portefeuille voelen (die denktanks mogen trouwens eens goed nadenken over naar wie dat geld dan wel mag gaan, niét per se naar Europa). En ja, we zullen onze manier van communiceren wat moeten aanpassen. Maar da’s misschien niet slecht.
Er bestaan genoeg nieuwe communicatievormen die in opkomst zijn (weblogs die via RSS-feeds kunnen gevolgd worden, andere vormen van homepagina’s), die een stuk van de e-mail-communicatie kunnen overnemen, maar vooral: misschien gaan we weer ‘ns wat meer babbelen met elkaar in plaats van te mailen of te chatten.
We zullen misschien teruggrijpen naar ons goeie, ouwe telefoontoestel (knipoog naar mijn energietips), of elkaar gewoon gezellig opzoeken. Zo zien we elkaar nog ‘ns. En zo praten we nog eens. En da’s nog goed voor de koffie-, koekjes- en thee-industrie ook!
En zo hoeven die dus geen spam meer te sturen…
Tja .. en na email volgt wellicht blogging – zoals je zelf al aanhaalt ? Betalen per post/comment zou de kwaliteit opvoeren ? Ik profiteer er nog snel van, nu het nog kan 😉
Hmmm je brengt me op ideeën.
Ik organiseer een comment-wedstrijd. Elke 50ste comment ontvangt 5 euro. Maar je betaalt wel 15 cent per geplaatste commentaar. Nettowinst voor mij: 2,5 euro per 50 comments 🙂
Hmmm ik krijg precies ‘Toeters en bellen’-allures…
Uit heimwee aan de goede ouwe kotnet.absurd tijd en via vele omwegen per toeval op de weblog van één der legendarische posters aanbeland, lees ik hier interessant materiaal.
Uw contra mailtax argumenten zijn de alomtegenwoordige, maar uw argumenten pro mailtax zijn vrij nieuw, maar perfect steekhoudend voor mij. Met dank ! 😉