Ik ben een mens van vele hobby’s. Wat zijn voor- en zijn nadelen heeft. Het voordeel is duidelijk: vele hobby’s brengen een gevarieerd leven. Het nadeel: ik kan niet altijd met al mijn interesses even fel bezig zijn. Nu is het weer dit, dan weer dat, en zo kom ik soms maanden niet aan het ene toe, en dan weer maanden niet aan het andere toe.
Maar goed, ik ben bezig met een andere hobby van mij: rond de pot draaien. Spellen, daar ging ik het vandaag met u over hebben. En dan niet het werkwoord, maar het zelfstandig naamwoord. Spellen. Zoals in gezelschapsspelletjes.
Ik ben een groot liefhebber van het betere bord- en kaartspel, en mijn collectie mag gezien worden. Toen ik anderhalf jaar geleden deze weblog opzette, was het mijn verwachting om af en toe iets over een gezelschapsspel te schrijven, maar kijk het is er tot nu toe nog niet echt van gekomen. Een spel spelen is nu eenmaal leuker dan erover schrijven.
Elke spelliefhebber weet dat de meeste en de beste spelideeën uit Duitsland komen, en enkel de populaire toppers halen een Nederlandse vertaling. Maar sommige klassespellen blijven jarenlang onvertaald, anderen halen het nooit in een andere taal. En dus heeft menig spelspeler Duits gerief in zijn kast staan.
Dat hoeft meestal geen probleem te zijn, want spelmateriaal is dikwijls meer van symbolen dan van tekst voorzien, en dus een vertaling van de handleiding volstaat, en daar hebben ze dan weer het internet voor uitgevonden (zie bv. Vlaams Spellenarchief).
Maar kijk, af en toe is er een spel waar het spelmateriaal veel tekst bevat. En waar een Duitse versie dus niet voor iedereen even ideaal is. En zo komt het dat ik tot op heden nooit in het bezit was gekomen van het uitstekende bordspel Die Fürsten von Florenz, hoewel ik er al jaren verlekkerd naar aan het kijken was, en de aanschaf van de Engelstalige versie aan het overwegen was.
Maar kijk, hoera! Ik had het spelgebeuren al een tijdje niet meer opgevolgd wegens andere gebeurtenissen, maar vandaag hadden Eveline en ik een lui dagje, en wilden we onze gedachten verzetten nadat we vanochtend te horen gekregen hebben dat onze Biebel voorlopig nog absoluut niet op komst is. Dus we hebben onszelf getrakteerd op een nieuw spelletje. Even bijgelezen op internet, en zo de blijde wetenschap opgedaan dat de Nederlandse vertaling van “De vorsten van Florence” eindelijk een feit is. We zijn sito-presto naar onze spellenwinkel gewaggeld om een exemplaar in te slaan, hebben ons geamuseerd met het uitdrukken van de stansramen, en hebben direct een potje gespeeld. En er een fijne namiddag aan overgehouden.
Een lang en uitweidend verhaal om gewoon te zeggen: speel meer spellen! En dat we ons geamuseerd hebben vandaag.
‘t Is af! De laatste letter van mijn voorbereidingen staat op papier! Ik ben er klaar voor!
Het is een heel gezellige namiddag geworden met een rijkelijk Breughelbuffet, een al even rijkelijk dessertenbuffet, volksdans, gezelschapsspelletjes en… oude volksspelen. Jaja, de klassiekers zoals sjoelbakken, de klimbak en petanque, maar ook minder bekende spelen als het dopspel en – de revelatie van de namiddag – rekker trekker, een soort sjoelbak waar je met tweeën mee speelt, tegen elkaar.