Ik ben een muziekliefhebber. Ja, dat kan ik wel zeggen. Ik kan enorm genieten van muziek in zijn puurste vorm. Van de manier waarop een liedje opgebouwd is. Van de kleine details die alleen met een goede hoofdtelefoon te horen zijn. Van verschillende genres. Ik heb een hele brede muzieksmaak en een ruime muziekkennis.
Die passie voor muziek deel ik met twee kompanen, waarmee ik wel eens plaatjes pleeg te draaien op fuiven (Discobarrrrr James), en waarmee ik soms ook wel eens deelneem aan quizzen. En ik denk dat ik mag zeggen dat we met ons gedrieën redelijk onklopbaar zijn in de muziekrondes.
Ik bekeek dan ook geboeid het artikel in De Standaard van gisteren, naar aanleiding van de 60ste verjaardag van de LP, de 33-toerenplaat. Het zwarte glimmende muzikale goud werd 60 jaar geleden op de markt gebracht, en naar aanleiding daarvan bracht de krant een top 33 met de best verkochte albums aller tijden.
Het was een interessant, maar enigszins verrassend overzicht. Ik heb een enorm uitgebreide muziekcollectie, maar ik moest vaststellen dat ik eigenlijk maar één plaat van de hele top zelf in mijn muziekcollectie heb (Greatest Hits van Queen). Okee, de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik de soundtrack van The Bodyguard ook in mijn collectie heb, maar da’s enkel omdat ik die CD ooit gewonnen heb, en ik heb die sindsdien nooit nog opgelegd. Dus ja.
Naast Queen zijn er nog een aantal platen die bij mijn broers in de collectie zitten, en die ik dus niet aangeschaft heb, zoals Nevermind van Nirvana en Jagged Little Pill van Alanis Morissette. En dan heb ik tenslotte van een aantal grote artiesten uit de top nog een best-of liggen, zoals van Michael Jackson en The Beatles. Maar die tellen niet mee, want Best-ofs zijn voor softies die de echte platen niet kopen…
Dus het was een al bij al verwonderende ervaring dat ik eigenlijk uit heel die top maar beschikking heb over een drietal platen. Aan de andere kant: verkoopcijfers zeggen niets over kwaliteit. Toch wel een aantal verrassingen in de top: twee keer (!) The Backstreet Boys, Britney Spears, de soundtrack van Titanic, de soundtrack van The Bodyguard op 3 (!), enzovoort. Dus zo erg hoef ik me nu ook weer niet te schamen over die top en mijn gebrek aan platen eruit.
Tenslotte nog één vaststelling: de nummer 1 is onbetwist. U wist net als ik misschien al langer dat Thriller van Michael Jackson de best verkopende schijf aller tijden is. Maar wat ik niet wist is de absolute dominantie van dat record: 108 miljoen verkochte exemplaren, tegenover 42 miljoen voor de tweede plaats uit de top (AC/DC). Toen Wacko Jacko nog bruin was en nog geld en een neus had, was alles nog mogelijk…
De soundtrack van Titanic is ook te vinden in de familie…
Ah oei, ik wist niet dat het zo erg was…
😉
Thriller is dan ook wel een van de beste platen ooit. Helemaal af! Super geproduced door Q, fenomenaal ingespeeld door pro’s die ten dienste stonden van MJ. Waarmee ik niet wil zeggen dat er geen betere platen zijn. Mijn twee toppers zijn alvast Steely Dan en Daniel Lannoie. Daar tipt niemand aan ….
Kunnen we die top 33 ook ergens online vinden, als niet-abonnee?