Keizer

Nero. U kent hem als keizer (u weet wel, de Romeinen), maar ook als “dagbladverschijnsel”, zoals het bordje aan zijn voordeur zegt.

Het was gisteren 60 jaar geleden dat de stripfiguur van Marc Sleen voor het eerst in de krant verscheen, en aangezien De Standaard altijd een innige relatie met Nero gehad heeft, was dat voor de krant aanleiding om nog eens een specialleke rond Nero te doen. De gazet van gisteren was doorspekt met Nero: artikels over Nero, een Nero-jaarkalender, Nero-cartoons van collega-tekenaars, maar vooral de achterpagina van de krant kon me bekoren: een paginagrote Nerostrip (van de hand van Dirk Stallaert) rond onze aanslepende staatshervorming. Schoon!

Nero

De Nero-strips. Zoals vele strips en tekenfilms lijken ze op het eerste zicht voor kinderen, maar kunnen ze volwassenen eigenlijk veel meer bekoren. De maatschappijkritiek, politiek en subtiele humor in de Nero-strips maakt dat ik er als kind weinig aan vond, maar dat ik de laatste jaren meer en meer geïnteresseerd ben om de hele reeks van voor naar achter te lezen, te verslinden bijna. Elke keer ik tegenwoordig een Nero-tekening zie, verschijnt er een glimlach rond mijn lippen, omdat ik weer een subtiele speling opmerk, of weer maar eens besef welk een fijne humor de heer Neels hanteerde in zijn strips.

Op een dag krijg ik ze wel eens in handen, die Nero-strips. Diep in mij schuilt er een hevige Nero-fan, ik voel het. Hij kriebelt soms wat.

Reageer!