Wondercommunicatie

Deze middag, in studentenrestaurant Alma, stonden twee meisjes in de wachtrij voor mij een normale, intermenselijke conversatie te voeren:

– Szeg, die foto’s op uwen Feesboek, die zijn zo keischoon bewerkt. Waarmee doede gij da?
– Ah da’s met Picasa, da’s een gratis programmaatje van Goegel.
– Serieus? En oe noemt da? Picasa? Ik ga da nooit onthouden eh. Weete wa, zet de lienk op mijnen Feesboek.
– Cavakes. En zette gij dan op mijnen Feesboek wanneer we nu afspreken voor de film.
– Da’s goe. Den Bart gaat wel nie meegaan, die is ziek.
– Kweet het, khem het gezien op zijnen Feesboek.

E-mail? Telefoon? SMS? MSN? Da’s allemaal zóóó 2007, maat!

Facebook! Het nieuwe wondercommunicatiezakmes!

2 thoughts on “Wondercommunicatie”

  1. Hewel zie, ik als taalleerkracht, hou wel van dat taaltje!
    Wij die zo gewoon zijn normatief op te treden.
    Wat hier gebeurt is communicatie, niet? En daar gaat het om!
    Anders zou ik (alle in mijn geval) nog altijd spreken zoals Rabelais en Villon.
    Nee, echt : laat die jongeren maar doen, en de taal verbasteren op het Internet : zij hebben de essentie mee, ze spreken.
    laat ze ook tegelijkertijd de registers ontdekken, en weten dat je in sommige omstandigheden “klassieker” met taal moet omgaan. De Romeinen wisten dat al, dus wij ook hé!
    Karel : schitterend staaltje spreektaal!

Reageer!