“Partijen adverteren meer dan ooit via sociale media.” Het wordt voortdurend in de pers geschreven, maar klopt het ook?
Wel, over sociale media kan ik u geen statistieken geven, maar over wat ik in mijn brievenbus vind des te meer! Al sinds 2006 heb ik de gewoonte om bij élke verkiezing statistiekjes bij te houden over het verkiezingsdrukwerk in mijn bus, en dat zit al een hele tijd in neerwaartse lijn, en we hebben met deze verkiezingen een absoluut dieptepunt bereikt.
Federale, Vlaamse en Europese verkiezingen juni 2024 (Oost-Vlaanderen): 0,4 cm – 159 gram
We zitten nu stilaan aan het absolute minimum, als partijen nog iets in mijn bus willen droppen. Op Groen na — die al een aantal verkiezingen op rij niets meer bussen bij mij — zijn alle partijen vertegenwoordigd, maar velen maar met één drukwerk. Vooruit heeft een bescheiden foldertje, PVDA een wat groter foldertje, CD&V en N-VA hebben allebei een kleine folder, een grote folder, en een kaartje, Open VLD heeft een krantje en een foldertje, en Vlaams Blok heeft een grote folder. 11 stuks, bijna een halvering ten opzichte van 5 jaar geleden (21) en een derde van 10 jaar geleden (31).
Allez, we zullen ons dan maar baseren op wat er op den TikTok en den Instagram staat om onze stem te bepalen zeker?
Of weet je wat? Gewoon je gezond verstand gebruiken.
Dit is het begeleidende blogartikel bij aflevering #619 van de Tech45-podcast, die gepubliceerd wordt op 21 juni.
Afgelopen februari stond er nog een veranda achteraan mijn huis. Zoals elke goede Vlaming uit de jaren ’70 en ’80 had ik zo’n zinloos bouwwerk staan. Zinloos, want te warm in de zomer en te koud in de winter. 🤷♂️
Ondertussen werkte ik steeds vaker thuis en had ik dus behoefte aan een kantoor, en was mijn bordspellenhobby uit zijn voegen aan het groeien. Bovendien had ik een kamer nodig om mijn spelletjes open te laten liggen zonder dat de katten met de stukjes aan de haal gingen.
Die veranda is dus verkocht en ontmanteld, en in de plaats daarvan hebben we de afgelopen maanden een kantoor / bordspellenkamer gebouwd. Daarbij heb ik me ook geamuseerd met het introduceren van home automation in ons huis. Siri die de lampen kan aansteken. Rolluiken die automatisch naar boven en beneden gaan. Stopcontacten die vanop afstand aangestoken worden. Statistiekjes op de smartphone.
Ik heb het aangepakt als een echte nerd, en ben diép gegaan. En ik ben tegen muren gelopen. En ik heb veel geleerd. Dit is mijn verhaal.
De blog een beetje liefde geven. Voila, het moet ook soms gebeuren.
“Wacht, ben je van plan om weer zeven blogposts per week te gaan schrijven, like in the ol’days?” Neen, dat nu ook weer niet. Maar af en toe zit ik met een ei dat ik op Mastodon, of Twitter, of de comments section van HLN, of de toog van café Onder den Toren niet kwijt kan. En daarvoor heb ik dan een blog.
Vorig jaar heb ik op de laatste dag van het jaar een post geplaatst met 19 cijfers voor 2019. Ik doe na dit vreemde Corona-jaar geen volledige update over alle cijfers, maar wil wel even inzoomen op het aantal keer dat ik een bordspel gespeeld heb. Een mens zou denken dat dat in een sociaal geïsoleerd jaar een duik naar beneden zou genomen hebben, maar niets is minder waar: ik heb in 2020 niet minder dan 834 keer een spel gespeeld, op 263 verschillende dagen, goed voor 177 verschillende spellen waar ik zo’n 880 uur aan besteed heb. Dat is in alle opzichten meer dan 2019.
Gelukkig nieuwjaar. 2020 biedt 366 dagen om de goede voornemens te vervullen die je vandaag luidop uitspreekt.
Ik ben alvast zeer tevreden van mijn 2019. Ik heb aan mijn gezondheid gewerkt en ik heb genoten van mijn vrije tijd. Vermagerd, veel bewogen en honderden keren een gezelschapsspel gespeeld.
Morgen ben ik secretaris van een stembus. Vandaag ben ik secretaris van mijn brievenbus.
Zoals ik dat al 13 jaar bij elke verkiezing doe, heb ik ook deze keer weer mijn brievenbus de afgelopen weken in de gaten te houden om te zien welke gein en ongein er in gedropt werd. Zoals gebruikelijk is bij dit soort verkiezingen stak er een stuk minder in dan bij de gemeenteraadsverkiezingen, maar wel ongeveer evenveel als bij de vorige “grote” verkiezingen van mei 2014.
Federale, Vlaamse en Europese verkiezingen mei 2019 (Oost-Vlaanderen): 1,3 cm – 389 gram
Vooral de verminderde dikte van het stapeltje valt op. Maar het gewicht blijft min of meer hetzelfde. Er is dan ook een duidelijke verschuiving van compacte boekjes naar meer krantjes. Het aantal drukwerken (21) ligt trouwens gevoelig lager dan 5 jaar geleden (31).
Opvallende afwezige in mijn brievenbus: Groen. Akkoord, drukwerk is nu niet bepaald klimaatneutraal, maar ik ben toch verwonderd dat er niet één samenvattend krantje gedropt werd.
Open VLD is vaak de partij die met het meeste en het meeste soorten drukwerken in mijn bus belandt, en dat is deze keer niet anders, hoewel ze de “eerste plaats” delen met N-VA, die traditioneel ook altijd goed vertegenwoordigd is in de brievenbus. 5 jaar geleden stond sp.a ook hoog in het lijstje met 7 stuks maar deze keer houden ze het op een zeer bescheiden 2 stuks. De rest is vergelijkbaar met vorige verkiezingen.
Laten we maar snel even het overzicht per partij maken, van veel naar weinig:
Open VLD: 6 stuks: 2 brieven (met postzegels, zie ook hieronder), 1 persoonlijk pamflet, 2 algemene krantjes en 1 regionaal krantje
N-VA: 6 stuks: 2 algemene krantjes, 1 streekkrantje en 3 pamfletjes van lokale kandidaten
CD&V: 3 stuks: 1 algemeen krantje en 1 krantje + 1 kaartje van de lokale stemmentrekkers
Vlaams Belang: 3 stuks: 1 kaartje van de lokale lijsttrekker en 2 krantjes.
sp.a: 2 stuks: 1 algemeen krantje en 1 kaartje van een lokale stemmentrekker
PVDA: 1 stuk: 1 algemene flyer
Groen: 0 stuks
De prijs voor de meest originele envelop in de brievenbus gaat naar Open VLD. Die zijn heel duurzaam geweest in het uitzoeken van oude postzegels:
Voilà. Het stemmen van de boekjes als voorbereiding op morgen – dan mag ik stemmen gaan tellen. En kiezers.
Het feest der democratie. Hoera, hoera. U mag vandaag uw nieuwe gemeentebestuur bijeen gaan stemmen. Oh ja, en ook nog de provincie. Alsof dat er toe doet.
Tijd voor de traditionele statistieken: wat is er deze keer weer in mijn bus gedropt door de lokale partijen? Een compacter pakketje dan bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen!
Gemeenteraadsverkiezingen oktober 2018 (Dendermonde): 1,9 cm – 497 gram
Ondanks wat velen aanvoelen (“Het is precies wel wreed veel dit jaar”) zitten we qua hoeveelheid drukwerk in een dalende trend. Zeker als je gemeenteraadsverkiezingen met gemeenteraadsverkiezingen vergelijkt, dan is het stapeltje maar half zo hoog als 6 jaar geleden, en een stuk minder zwaar. En toen was het al lichter en kleiner dan 6 jaar ervoor.
Let wel, het aantal stuks in mijn bus (36) ligt maar ééntje lager dan 6 jaar geleden. Dat wil zeggen dat de folders dus vooral dunner en lichter geworden zijn.
Update: bij nazicht van mijn brievenbus bleek dat er één CD&V-kandidaat vandààg nog een foldertje gebust heeft. Vrij zinloos, als je het me vraagt, maar dat brengt het totaal dus – net als 6 jaar geleden – op 37.
Natuurlijk verschillen deze cijfers enorm van gemeente tot gemeente, zelfs van deelgemeente tot deelgemeente.
De partijen die momenteel in de besturende coalitie zitten, doen duidelijk het hardst hun best om ook aan de macht te blijven: de hoeveelheid drukwerk van CD&V spant de kroon (13 stuks), op enige afstand gevolgd door sp.a, dat deze keer in kartel met Groen naar de kiezer trekt (8 stuks). N-VA volgt met 7 stuks, Open vld met 6 stuks, en Vlaams Belang blijft wat achter met 3 stuks.
Partijen blijven heel fel aan papieren communicatie vasthouden als het over de hengelen naar de stem van de kiezer gaat: hier en daar is er een e-mail in mijn mailbox beland, maar dat aantal is verwaarloosbaar en kan niet compenseren voor het verminderde drukwerk.
De provincieraadsverkiezingen zijn een marginaal fenomeen: van de 36 stuks die in mijn bus beland zijn, gingen er slechts 5 over de provincie. N-VA en Vlaams Belang hebben zelfs niet de moeite gedaan om ook maar iets over de provincieraadsverkiezingen in mijn bus te droppen.
Nog een overzicht per partij:
CD&V (de grootste partij op dit moment, levert de burgemeester): 13 stuks, waarvan 5 folders, 6 kaartjes en 2 krantjes. 10 gingen over de gemeente, 2 over de provincie.
sp.a/Groen (sp.a bestuurt momenteel mee als kleine partij, Groen zit momenteel in de oppositie): 8 stuks, waarvan 4 folders, 2 kaartjes en 2 brieven. 6 stuks over de gemeente, 2 over de provincie.
N-VA (momenteel oppositie): 7 stuks, allemaal over de gemeente. 3 folders, 1 kaartje, 2 brieven en 1 krantje.
Open vld (momenteel oppositie): 6 stuks, waarvan 4 folders, 1 kaartje en 1 krantje. 1 folder ging over de provincie.
Vlaams Belang (momenteel oppositie): 3 stuks, waarvan 1 brief en 1 krantje die over de lokale politiek gingen, en 1 kaartje dat gewoon nationaal verspreid wordt. Niets over de provincie.
Bon. En nu op weg naar de sporthal. Volksraadpleging!
De Apple-toestellen staan bekend voor hun gebruiksvriendelijkheid. En hoewel dat de laatste tijd niet meer altijd even hard het geval is – we moeten daar eerlijk in zijn – kunnen de meeste mensen wel direct aan de slag met een iPhone of een iPad, en vinden ze wat ze nodig hebben om er de dagelijkse handelingen mee te doen.
Maar er zijn zo ongelofelijk veel handigheidjes aan een iOS-toestel die op het eerste zicht niet altijd even duidelijk zijn. Ik zie dat vaak als ik met vrienden of collega’s meekijk over de schouder, en hen op een omslachtige wijze iets zie doen wat eigenlijk veel simpeler kan. Maar vaak komt het er op neer “dat je het wel moet weten”. Ik geef die mensen goedbedoeld tips, en ze zijn mij daar altijd heel dankbaar voor. En dan krijg ik soms de opmerking: “je zou dat eens allemaal op een rijtje moeten zetten, die tips”.
Wel, dat is exact wat ik een tijdje geleden gedaan heb voor mijn collega’s. Tijdens een interne middagsessie op het werk heb ik een 100-tal tips en tricks voor iOS 10 (en lager) getoond. En het achteraf nog eens in een presentatie gezet.
En omdat die tips niet alleen nuttig zijn voor mijn collega’s, maar ook voor alle andere geïnteresseerden, gooi ik de presentatie Creative Commons-gewijs op het internet. Alstublieft, u mag hem downloaden en lezen. Hopelijk haal je er veel nuttige info uit!
Ik ben na de WWDC-keynote (een feest vol Apple-aankondigingen) van afgelopen maandag nog eens in mijn pen gekropen, maar ik heb mijn artikel ingestuurd als gastbijdrage voor de uitstekende website Apple Nieuws Vlaanderen.
Zoals ik dat voor de laatste vier verkiezingen gedaan had, heb ik ook nu weer keurig bijgehouden wat er sinds het einde van de sperperiode allemaal in mijn brievenbus gevallen is van verkiezingsdrukwerk. Het is leuk om te kijken welke partijen er veel investeren in de brievenbus en welke weinig.
Zoals ik dat voor de laatste vier verkiezingen gedaan had, heb ik ook nu weer keurig bijgehouden wat er sinds het einde van de sperperiode allemaal in mijn brievenbus gevallen is van verkiezingsdrukwerk. Het is leuk om te kijken welke partijen er veel investeren in de brievenbus en welke weinig. Maar ook om te zien hoe gemeenteraadsverkiezingen duidelijk meer papier in de bus laten belanden dan federale, Vlaamse en Europese verkiezingen.
Die laatste drie soorten verkiezingen vallen deze keer wel samen, en dat is ook te zien aan de hoeveelheid drukwerk. Het stapeltje is deze keer 2,1 cm hoog en weegt 398 gram. Dat is aanzienlijk meer dan bij de verkiezingen van 2009 en 2010, maar een stuk minder dan bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 en 2012.
Federale, Vlaamse en Europese verkiezingen mei 2014: 2,1 cm – 398 gram
Zoals altijd kijk ik ook naar de verdeling van de flyers over de partijen heen. Traditioneel zijn SP-A en CD&V hier de koplopers, maar hoewel ze ook goed hun best gedaan hebben, spant Open VLD deze keer de kroon met 8 stuks. Al moet ik er bij zeggen dat er 2 dubbels tussen zitten, net als bij SP-A met zijn 7 stuks (waarvan 2 dubbels). De kampioen van de unieke flyers is dus eigenlijk N-VA, met 7 stuks. CD&V volgt met 5 stuks. Groen, PVDA+ en Vlaams Belang houden het ecologisch of budgettair met respectievelijk 1, 1 en 2 stuks. Ik heb in ieder geval het gevoel voldoende geïnformeerd te zijn, zeker als ik de partijwebsites er bij neem.
Het overzicht per partij (in volgorde van aantal):
Open VLD: 8 stuks: 2 brieven van de lijsttrekkers (1 voor mij, 1 voor mijn vrouw), 1 krantje van een Dendermondse kandidaat, 2 keer (dezelfde) flyer van diezelfde Dendermondse kandidaat, 3 kaartjes van de Vlaamse en federale lijsttrekkers
SP-A: 7 stuks: 1 uitgebreide brochure met de voorstelling van alle kandidaten, 1 brochure met de streekgenoten, 2 keer (dezelfde) brief aan de inwoners van de stad (van een kandidate), 2 keer (dezelfde!) brochure uit naam van het plaatselijk kopstuk, 1 kaartje van een Vlaamse kandidaat
N-VA: 7 stuks: 1 brochure met de korte voorstelling van het programma, 1 flyer met de voorstelling van de lijsttrekkers, 1 brief op naam van mijn vrouw van een streekgenote, 1 brief op naam van mijn vrouw van een lijsttrekker, 3 kaartjes van plaatselijke politici
CD&V: 5 stuks: 1 open brief van een regionale kandidaat, 1 krantje met de Oost-Vlaamse kandidaten, 2 boekjes van de Dendermondse kandidaten, 1 kaartje van de Dendermondse kandidaten
Onderstaand artikel heb ik geschreven voor de Leuvense stadsblog Leven In Leuven. Het is daar verschenen via deze link. Ik herhaal het artikel hier nog ‘ns, met een gewijzigde laatste paragraaf. In plaats van naar Leuven te verwijzen, doe ik op mijn eigen blog graag een oproep voor Dendermondse coaches.
Ik schrijf deze tekst terwijl ik op de trein zit. Mijn computer staat op mijn schoot, en is via mijn smartphone verbonden met internet. Tegenover mij zit iemand via zijn telefoon op te zoeken of zijn trein nog op tijd rijdt, en naast mij leest een man de krant op zijn tablet. De treinbegeleider komt langs en controleert de geldigheid van mijn abonnement via haar zakcomputer, waarmee ze daarnet een ticket geprint heeft voor een reiziger. Ondertussen geeft de lichtkrant in de trein aan in welk station we zometeen stoppen.
We kunnen ons amper nog voorstellen hoe het leven er uit zou zien zonder al die computers, en de komende jaren en decennia zal technologie alleen maar een belangrijker plaats innemen in ons leven. En voor onze kinderen zal het de normaalste zaak van de wereld zijn dat dagelijkse gebruiksvoorwerpen programmeerbaar zijn.
De Handige Harry’s van morgen zullen programmeurs zijn. Wie kan programmeren, zal al die technologie naar zijn hand kunnen zetten, en er wonderlijke dingen mee doen. En net daarom is het belangrijk dat we onze kinderen zo vroeg mogelijk laten proeven van die technologie. Dat we hen zín geven om te programmeren, om elektronische schakelingen te bouwen of om gewoon wat te experimenteren met technologie.
Daarom ben ik op dit moment op weg naar Flanders DC in Leuven, voor mijn tweede sessie als CoderDojo coach. CoderDojo is een van de vele mooie initiatieven die de afgelopen jaren ontstaan zijn met als enige doel om kinderen kennis te laten maken en “fun” te laten beleven met programmeren en technologie. Tijdens zo’n CoderDojo sessie (her en der in Vlaanderen) brengen we 30 kinderen tussen 7 en 14 jaar bij elkaar, en laten we hen vooral experimenteren. Geen saaie lessen of een ellenlange uitleg – gewoon doén: programmeren, elektronische schakelingen bouwen en websites maken, en onderweg vallen, opstaan en bijleren. In dezelfde ruimte lopen de CoderDojo coaches rond – volwassenen die bijspringen waar nodig om een while-lus uit de knoop te halen, een weerstand op de juiste plaats in een circuit te plaatsen of een stukje website te helpen layouten.
Sfeerbeeld van de Leuvense dojo
Het resultaat is verbluffend. Op het einde van zo’n sessie van 3 uur mogen de kinderen die dat willen, laten zien wat ze gemaakt hebben. En dan ben je als coach verbaasd over hoe snel ze de nieuwe technieken en denkwijzes overnemen, en hoe creatief ze kunnen zijn in wat ze maken. We kunnen als volwassene vaak nog wat opsteken van de efficiëntie waarmee zo’n 8-jarige een probleem oplost in een programma of schakeling.
Kinderen moeten op zo’n sessie vooral kennis maken met de concepten van programmeren, en niet zozeer met 100-en-1 programmeertalen. Daarom wordt er gewerkt met didactische platformen en tools. Leren programmeren doen ze in de heel visuele maar straffe Scratch-omgeving. Experimenteren met websites kunnen ze rechttoe rechtaan dankzij tools als CodePen. En voor de elektronische schakelingen wordt er gewerkt met Arduino, een open source elektronica platform.
Het toonmoment is een heerlijke afsluiter van de sessie. Zowel voor de kinderen, als voor de coaches. Want zo’n CoderDojo is volledig gratis en draait alleen maar op vrijwilligers. De drijfveer voor de coaches is om kinderen te zien groeien en mooie dingen te zien maken. En regelrechte programmeertalenten te zien ontluiken.
Vrijwillige coaches. Dat is wat we nodig hebben om zo’n dojo draaiend te houden. En om nieuwe dojo’s op te richten. Er zijn plannen om ook in Dendermonde een dojo op te richten, maar daarvoor moeten we nog wat volk bijeen sprokkelen. De drempel is bijzonder laag: je hoeft als coach niet eens een grondige voorkennis te hebben. Heb je dus zin om mee te coachen, en heb je wat affiniteit met technologie, contacteer me dan gerust, en dan spreken we verder af.
