Verhuis 2007/3

Van het thuisfront

“Geen twee zonder drie”, zegt het schoon Vlaams spreekwoord.

En ja hoor, na verhuis 1 en verhuis 2 ben ik vandaag voor de derde keer op drie maand tijd verhuisd. Deze keer opnieuw een bureauverhuis – we hebben hier op het werk nog eens een paar dingetjes herschikt en bibi is drie bureaus verder beland.

Ach, niet getreurd hoor. Als je net een maand geleden een hele kuis- en wegsmijtoperatie hebt gehouden, dan valt een propere verhuis naar drie bureaus verder best wel mee – ik ben al helemaal geïnstalleerd zie.

Maar nu is het wel effe goed geweest 🙂

Verhuis 2007/2 (bis)

Van het thuisfront

Alle kasten gevuld, het netwerk aangesloten, de kabeltjes weggemoffeld, alle papieren gesorteerd, en een boel weggesmeten: mijn bureauverhuis zit er helemaal op.

Sinds deze week is dit mijn nieuwe werkstek:

Mijn bureau, een exclusieve inzage

Een verhuis met zeer sportieve effecten, want ik moet nog regelmatig in mijn vorig gebouw zijn, en dat zorgt nu voor de nodige stapkilometers per dag.

Wat positief is eh, begrijp me niet verkeerd 🙂

Verhuis 2007/2

Van het thuisfront

Zie, de ene verhuis is nog maar net afgerond (onze verandering van woonplaats), en ik begin al aan de volgende, de tweede op twee maanden tijd.

Een werkverhuis deze keer. Neen, ik verander niet van werk, maar wel van bureau, ik ga een gebouw verder zitten. En dus ben ik begonnen met het leeghalen van mijn kasten en tafels, waar zich 7 jaar geschiedenis heeft opgestapeld.

Zo’n verhuis is altijd goed om ne keer goed weg te smijten (zeker als je naar een kleiner lokaal gaat), en zo neem ik ook nu afscheid van een aantal museumstukken die ik in de loop van die 7 jaar verzameld heb: mijn reuzegrote Adobe-doos, Apple-posters aan de muren, enkele heerlijke cartoons, mijn O’Reilly poster “Geschichte der Programmiersprachen”, een doos ontbijtgranen uit 2003, en deze schitterende reclame van Axion, die ik jullie niet wil onthouden:

Pas op!

Schitterend, altijd gevonden. En deze reclame heeft dus altijd aan mijn kast gehangen.

Van een aantal nostalgische zaken kan ik voorlopig nog geen afscheid nemen: mijn rode iMac, mijn Mac Color Classic, en een aantal kleine prulletjes.

Maar hup, nu voort verhuizen!

Zicht

View from a room

Zo staan wij ‘s ochtends tegenwoordig op, zie. Dit is het zicht vanuit onze slaapkamer, en het is duidelijk Heverlee niet. Goeiemorgen, Dendermonde!

Verhuisd

Van het thuisfront

Heel kort berichtje, wegens moe van de afgelopen dagen, maar: we zijn verhuisd!!!

Momenteel is het nog wat leven tussen de dozen, maar het wordt stilaan een gezellig huisje. En kijk, sinds vandaag hebben we internet, vaste telefoon en zelfs digitale televisie. We worden nog moderne mensen, kijk ‘ns aan.

We hadden deze verhuis niet gedaan zonder een fantastische ploeg verhuizers, dus hip hip hoera voor de verhuizers!

Open brief aan Leuven

Beste Leuven,

We staan op een keerpunt. Na 10 jaar in deze stad rondgelopen te hebben – eerst als student, daarna als werkmens op kot en de laatste vier jaar als volwaardige inwoner – trekken we verder. De roots roepen, en laten ons stranden in Dendermonde. Een nieuw hoofdstuk begint, een oud wordt afgesloten.

Hoewel we uitkijken naar ons nieuwe leven in Dendermonde, voelt het toch wat gek aan om na 10 jaar uit deze stad weg te trekken. Want ik kan terugblikken op heel wat mooie herinneringen.

We hebben altijd een haat-liefde-verhouding gehad, jij en ik. 10 jaar geleden kwam ik hier toe als groen studentje, aan de start van een nieuw leven. En die start was zonder meer fantastisch. Hier in Leuven heb ik een fantastische vriendenkring opgebouwd, heb ik de vrijheid geproefd, heb ik zelfstandigheid aangeleerd, en mooie studies volbracht. Ik wist al snel: deze stad heeft me te pakken. En na mijn studies heb ik dan ook een job gezocht in datzelfde Leuven. Een mooie job, die ik nog steeds uitoefen.

Als werkmens leerde ik ook de keerzijde van Leuven kennen: de drukke stad, met een duizelingwekkende bevolkingsdichtheid. De stad waar je tijdens de Kerstmarkt en de solden over de koppen kan lopen. De stad waar de studenten de nacht regeren. De stad waar je met je auto beter uit blijft.

Maar de liefde tussen ons bleef. Want deze stad heeft me niet alleen een mooie vriendenkring opgeleverd, maar liet me ook kennismaken met mijn vrouw. Het was hier, in Leuven, dat ik op 30 januari 2001 het meisje ontmoette waarmee ik zou trouwen. En waarmee ik samen een appartementje zou zoeken… in datzelfde Leuven.

Wonen in een appartementje deed ons dromen van een huisje. En daar leerden we weer een zwarte kant van je kennen, Leuven. Want wonen hier is onbetaalbaar, zo hebben we moeten ondervinden. We hebben gezocht, en de ruime streek afgekamd, maar de immo-prijzen zijn schandalig. Crimineel. Onverantwoord.

Wat heb je aan een stad, als je je de rest van je leven moet blauw betalen om er te kunnen wonen, beste Leuven? Neen, je immo-markt heeft ons weggejaagd. Heeft ons doen terugkijken naar het verre West-Vlaanderen waarvan we komen.

Maar onze band is bestaand, en onherroepelijk. Je bent getuige geweest van een heel belangrijke fase uit mijn leven, en dat is iets blijvends. Ik heb hier een goede job, en we hebben hier een fijne vriendenkring. Dus we houden onszelf binnen bereikbare afstand van je.

Vandaag verhuizen we. Dendermonde wordt vanaf nu onze nieuwe thuis. En ook daar starten we een nieuw leven, deze keer met ons drietjes. En ook daar staan er ons vast mooie tijden te wachten. En ook daar zullen we de mindere kantjes ongetwijfeld ontdekken.

Drie kwartier. Per trein. Zo ver zitten we uiteen. Da’s nu niet bepaald onoverkomelijk, niet? Wees gerust, ik breng je dagelijks nog een werkbezoekje, en ook in de weekends zullen we een fijne selectie van je inwoners en je andere troeven nog weten te vinden.

Bedankt voor 10 mooie jaren. En op naar de volgende jaren samen!

Genegen groeten,
Karel

Geradbraakt

Van het thuisfront

Onze living is helemaal geverfd geraakt, en het resultaat mag er wezen!

Nog vier daagjes voor onze verhuis. Maar elke vezel in mijn lichaam voelt het nu al… Mijn hele lichaam kreunt, krampt en puft van het verven, dozen vullen, dozen tillen, dozen verplaatsen, kasten uit elkaar draaien, kasten optillen, kasten verplaatsen, auto’s vullen, auto’s legen, …

En te zeggen dat den verhuis nog moet beginnen 🙂

Maar! We hebben er goesting in!

Hoofdstuk

Donderdag sluiten Eveline en ik een hoofdstuk af in ons leven. We verhuizen naar Dendermonde, en laten respectievelijk acht en tien jaar Leuven achter ons. We hebben vier jaar gewoond op een leuk appartement in Heverlee, maar nu trekken we naar de andere kant van de Brusselse Ring, om samen met onze Biebel een nieuw avontuur te beginnen.

Op de achtergrond zie je de ingang van de universiteitscampus waar ik werk, en blijf werken. Ik trek de woondeur achter me dicht, maar ik blijf in Heverlee werken. De banden met Leuven worden dus nog lang niet doorgeknipt. Dat zou trouwens wat te bruusk zijn.

Verf

Van het thuisfront

Ik heb van ‘t weekend goed in de verf gezeten. ‘t Was verfweekend in ons nieuwe huisje in Dendermonde. De living is in een fris nieuw kleurtje gestoken. Ik had voor- en na-foto’s gepland, maar ik ben een na-foto vergeten te trekken 🙂

‘t Was een weekend hard doorwerken, maar het resultaat mag gezien worden. Volgend weekend nog een paar finishing touches, en nog een tweede laag voor een klein stukje plafond (stomme verf die nét ontoereikend was), en dan zijn we helemaal klaar voor onze verhuis.

Ondertussen zijn we hier in Heverlee al goed aan het inpakken, en zijn er al een viertal auto’s met dozen richting Dendermonde verhuisd. De verhuistrein is vertrokken, zoveel is duidelijk. Onze living hier zal nooit meer opgeruimd raken 🙂

Ja, over twee weken ben ik een verhuisd man. Ondertussen is het nog even doorbijten. U vergeeft me dan ook vast enige blogstiltes, als die vallen.