Net een filmpje doorgestuurd gekregen van een collega-cursist van de schrijfcursus die ik volg.
Een heel mooi filmpje over de kracht van woorden. Over de kracht van de juiste formulering.
Okee.
Ik kreeg een filmpje doorgestuurd van iemand. Meestal klik ik daar al niet op door wegens statistisch flauw, maar kom, deze keer was het “echt wel grappig” (wat de kans op statistisch flauw eigenlijk meestal verhoogt) dus me clicko.
Maar mijn pc deed vies, en mijn geluid werkte niet. Filmpje zonder geluid: totaal niet grappig. En toch om een of andere reden mijn nieuwsgierigheid gewekt, dus me pc rebooto.
En ik beken: ik kon mijn lach niet inhouden. Zo flauw, en toch zo goed.
🙂
Ik héb het hier al ooit gepost, maar ik post het gewoon nóg eens opnieuw.
Omdat het gewoon zóó goed blijft, en als eerbetoon aan de zopas overleden Albert Heijn.
Zakje.
Het is even tijd voor een hilarisch filmpje.
Hieronder zo.
🙂
Terwijl u gewapend met uw laptop en draadloos internet in een frigo kruipt om even afkoeling te zoeken, bent u op zoek naar entertainment.
Bekijk bijvoorbeeld onderstaand filmpje eens. Een zeer geestig filmpje waarin men een haan probeert te bedriegen met een Philips WakeUp Light. Zo een wekkerradio die je geleidelijk aan wakker laat worden. Dat lijkt me écht iets voor mij.
Enfin, het filmpje:
— via pietel
Afgelopen jaar hebben we op mijn werk een presentatie gehouden over de weg die een e-mail aflegt van zender naar ontvanger, doorheen allerlei servers en netwerkkabels. Dat was toen de wonderbaarlijke reis van Emiel de e-mail.
Dit is de geestige Google-variant van Emiel:
— via Dominiek
Vandaag een schitterend filmpje gezien. Blijkbaar is het al niet nieuw meer, maar dat kan me niet schelen, ik vind het echt goed.
Een Menselijke Tetris-achtig programma uit het land van de idiote spelprogramma’s: Japan.
Mijn toekomstig-vaderlijk hart bloedde vandaag toen ik de Blokken-reclamefilmpjes zag die geweigerd zijn door de VRT, maar wel in New York in de prijzen gevallen zijn.
Peuters speelgoed geven om het vervolgens af te pakken, zodat je een goede huilbui op film krijgt, het doet sterk denken aan de omstreden lollyfoto’s van vorig jaar, waarbij fotografe Jill Greenberg kinderen een lolly gaf, even later weer afnam, en zo de meest intrieste huilportretten schoot.
Of nog: twee vrienden die me wilden laten zien hoe schattig hun dochter van 6 maand met haar lipje begon te trillen als ze huilde, en ze vervolgens even aanporden om te huilen.
Kunst, entertainment of een brug te ver? Geen idee, maar persoonlijk ben ik in ieder geval van plan om mijn dochter/zoon het leven zo prettig mogelijk te maken. Lachende babyfoto’s, verre van origineel, i know.
Call me oldfashioned.
In De Standaard van vandaag staat een column van Geert Stadeus over de zakjes bij Delhaize, en hoe ze open te krijgen.
Het deed me denken aan een schitterend filmpje, van een Engelse stand-up comedian (John Fealey) die in een Nederlands programma op hilarische wijze komt vertellen over zijn ervaringen bij Albert Heijn, de Nederlandse supermarktketen.
Klik hier voor het filmpje op YouTube, of kijk gewoon hieronder.
De halve Vlaamse blogosfeer loopt wild van het reclamespotje voor de 0110–concerten, dat recentelijk de internet-ether ingestuurd werd.
In de hoofdrol Tom Van Dyck en Jeroen Van Dyck. Tom neemt opnieuw zijn rol op als Dirk Debeys, bekend van de Humo liegt!-spotjes.
Ewel ee, ik vind het maar niks. Neh. Ik vind de scheldtirade van Debeys ferm overdreven, en allesbehalve grappig, net zoals alle Humo liegt!-spotjes.
Maar! Dat zal wel aan die saaie ik liggen, en iedere reden om reclame te maken voor 0110 is een goede reden, dus de jongens krijgen van mij toch een artikeltje. Als dat niet verdraagzaam is!