Nonde nonde nonde nonde nonde!!!
Sta ik nog net vandaag met de nodige verontwaardiging in onze cafetaria het krantenberichtje te lezen dat aan het bord geprikt is, waarin te lezen staat en vooral te zien is hoe collega Jan vorige week door een auto omver gereden is, en bloedend achtergelaten werd, en word ik vanavond wel zelf niet omver gereden zeker!
Gelukkig met veel minder verstrekkende gevolgen als bij Jan – kijk maar naar de foto bij het artikel; “gehavend” is het minste wat je kan zeggen. Neen, ik ben er van af gekomen met de schrik en een kapot zadel.
Ik was zoals elke dag fietsend op weg naar het station, en net voor ik het stationsplein wil oprijden, rij ik langs een auto die net een parkeerplaats verlaten heeft. Ik wil het stationsplein op – naar links – hij wil de ring op – naar rechts – en snijdt daarbij zijn hoek af, zodat hij rakelings langs het voetpad scheert. Maar in die (dode) hoek zat bibi, en ik ben dus geplet tussen de zijflank van de auto en de voetpadrand, waarbij zijn rechterachterwiel nét niet over mijn fietsje of mijn voet gereden heeft. Evenwicht verloren, op de grond beland, rechtgeklauterd en grijze Opel Astra de ring zien oprijden. Ikzelf heb niets, maar mijn zadel is kapot, waarschijnlijk door het duwen van mijn been tijdens de val.
Eerst was er verschietachtigheid (dat doet viés, maat!), dan borrelde de verontwaardiging op – “Ooit al gehoord van SPIEGELS, kalf!!! En PINKERS???” – en dan komt bij mij altijd de berusting, de relativering en mijn eeuwige naïeve geloof in de goedheid van de mens: volgens mij heeft die mens mij écht niet gezien (wat niet wegneemt dat hij mij had moéten zien), en mijn zadel was al een tijdje scheurtjes aan het vertonen en stilaan aan vervanging toe. Ik was nog woest toen ik in Leuven op de trein stapte, en ondertussen houden we halte in Boortmeerbeek en ben ik de rust en relativering zelve.
Ik heb een deel van zijn nummerplaat. In combinatie met het de kleur en het merk van zijn wagen waarschijnlijk genoeg om hem/haar op te sporen. Maar moet ik daarmee naar de politie stappen? Pffff, ik heb er echt geen zin in. Rompslomp en miserie voor een versleten zadel dat gescheurd is? Neen dank u. Dat ze dan maar hun energie steken in het opsporen van de wegpiraat die collega Jan omver gekegeld heeft.
Zen. En een nieuw zadel.
Allee, nog een berichtje dat gerelateerd is met onze verhuis. Ons huis ligt nog niet helemaal op orde, nog niet alles is uit dozen, en nog niet alle spullen zijn gevonden. We zitten nog niet helemaal op de normale dagorde dus. Ondertussen ben ik wel weer aan de slag (vandaag werkdag 3), en we krijgen dus zicht op mijn pendelbestaan.
