Open treinendag

BoemHet was al weer een paar weken geleden dat ik nog eens ambiance had meegemaakt met onze vrienden van de NMBS, dus het lot vond het de hoogste tijd om daar vandaag nog eens iets aan te doen. Maar het verhaaltje heeft een verrassend aangenaam staartje gekregen.

Een piepklein artikeltje in de schermkrant, maar een accidentje met grote gevolgen voor het nationale treinverkeer. Een ongeval in Diegem waardoor alle treinen van Brussel naar Leuven omgeleid werden via Mechelen. Een ongeval met een wissel, waardoor alle seinen in ‘alarmfase’ gingen. En dus bovenop die extra miserie en drukte leverde dat dus ‘gestoorde overwegen’ op.

Ik trein vanochtend braafjes en vlotjes van Dendermonde naar Mechelen. In Mechelen plots een melding:

Dames en heren, door een probleem met gestoorde overwegen* zal deze trein vertrekken met een vertraging van 5 minuten.

Vijf minuten later:

Dames en heren, door een probleem met gestoorde overwegen zal deze trein vertrekken met een vertraging van 10 minuten.

Bon. Over vijf minuten een kwartier? Neen:

Dames en heren, door een probleem met gestoorde overwegen wordt deze trein afgeschaft.

Lap! Boem patat. Iedereen buiten. En ik was net zwaar geladen, maar soit.

Kijken, wat is de eerste trein naar Leuven. Ah ze roepen het om.

De eerste trein naar Leuven is de stoptrein van 8.17h die met 5 minuten vertraging zal vertrekken op spoor 2.

Tegen dat de trein binnenkwam, was die vermoedelijke vertraging opgelopen tot 10 minuten, maar vol goede moed klauteren we met zijn allen op de goedgevulde trein, en ik vind warempel een zitplaatsje. En de deuren gaan direct dicht! Hoera!

Vijf minuten staan we nog steeds ter plekke, en ik voel nattigheid. En ja hoor:

Dames en heren, door een probleem met gestoorde overwegen heeft deze trein een onbepaalde vertraging. De eerstvolgende trein naar Leuven is de trein op het spoor 3.

Een zucht van verontwaardiging gaat door de trein, maar kom, iedereen haast zich weer van de trein en propt zichzelf op de trein op het buurspoor. Klein detail: die nieuwe trein is maar half zo lang als de vorige. Ai. Drie olifanten in een Twingo hebben er geen lap aan.

Ik weet mezelf er rechtstaand bij te proppen, en zet met wat hulp van mijn mede-sardienen mijn fiets op het toilet. Hij moest hoognodig.

Ondertussen is het sfeertje los en luchtig (ondanks het gebrek aan lucht): bij zo’n gebeurtenissen slaat de ergernis op een bepaald moment altijd over in hilariteit. Dan ga je dollen met je medereizigers. En fijn dat dat is.

We hebben geluk met de treinbegeleidster en de bestuurder. ‘t Zijn toffe. We mogen onze knuffelhouding verlaten, en ook de ruimte helemaal vooraan het rijtuig (waar fietsen en goederen staan) bezetten. Dat levert ons wat meer ademruimte.

Maar vooral: dat geeft ons zicht op de cockpit van de bestuurder. En die bestuurder, dat was echte ne toffe. Die heeft van de nood een deugd gemaakt door te zeggen:

Bwa ja, terwijl ge hier nu toch zijt, zal ik eens uitleggen hoe dat hier marcheert.

Het werd een bijzonder boeiende rit naar Leuven. Ik mocht tot in de cockpit, en de bestuurder heeft alle bordjes langs de weg, alle tekens, alle seinen, alle knopjes haarfijn uitgelegd. En de noodprocedures. Wist je dat er onder bepaalde seinen (verkeerslichten) een telefoon hangt? En als dat sein op rood staat, moet de bestuurder uit de trein om te gaan bellen. Wat vandaag ook gebeurd is. Dus het was een allesbehalve saaie rit; traag rijden, toeteren, in nood een overweg overrijden, telefoneren aan een sein, …: het zat er allemaal bij.

Uiteindelijk met ‘slechts’ 50 minuten vertraging, en gewapend met een boel nieuwe ervaringen, in Leuven binnengetuft. Dankuwel aan het betrokken NMBS-personeel om in dergelijke moeilijke omstandigheden het hoofd koel te houden!

*) Denkt u bij ‘gestoorde overwegen’ ook aan op- en neerzwiepende slagbomen die rijp zijn voor de psychiatrie?

5 thoughts on “Open treinendag”

  1. ‘k Ben ooit met een goederentrein mogen meerijden tijdens mijn dienstplicht. De laatste trein vanuit Oostende vertrok voor mijn neus en daar stond een eenzame matroos/milicien op het perron. Totdat één of andere NMBSer voorstelde om me mee te nemen met zijn goederentrein tot in Brussel.

  2. @jurgen: Ewel, inderdaad. Waar ik eerst dacht “dju was ik maar slim geweest en direct op die trein gekropen, want ik had het kunnen weten”, dacht ik nu “gelukkig ben ik er maar het laatste moment opgekropen, zodat ik helemaal vooraan geperst zat”…

  3. Jouw rit, en die van je medepassagiers, was alvast leuker dan al mijn treinritten bij elkaar. De vertragingen, tot meer dan 3 uur (!) en ongemakken hebben mij ertoe aangezet er helaas niet meer mee te reizen.

Reageer!