Fotografie in mensentaal: de uitrusting

Dit is de vierde aflevering in de reeks ‘Fotografie in mensentaal’. In 5 artikels vertel ik meer over de body, de lens, de flitser, de accessoires en de software die bij fotografie komen kijken. Lees meer in de proloog.

FototasWe hebben het gehad over de camera zelf, over de lens die we erop steken, en over de flitser die voor de sfeerverlichting zorgt. Daarmee hebben we het belangrijkste van de fotografie wel gehad.

Er komt echter nog meer bij kijken. Er bestaan allerlei speeltjes die het leven aangenamer maken. En het wordt helemaal aangenaam als we die kunnen opbergen in een nette tas.

Statief, reinigingsproducten, geheugenkaartjes, kabeltjes, …: allemaal fijne extraatjes voor de doorwinterde fotograaf.

Opbergtas

Mijn LowePro Nova 4 tas vanbinnenFotografisch materiaal is duur materiaal. En het is dus belangrijk dat je zorgzaam omspringt met je fotografisch materiaal. Daarom is een goede opbergtas van belang.

Voor compactcamera’s is dit meestal geen probleem: bij veel camera’s wordt een handig opbergzakje geleverd, en er bestaat een heel gamma aan kleine zakjes in fotowinkels.

Wanneer we echter in de reflexfotografie duiken, volstaat een klein zakje niet langer. Ons toestel zelf is al een stuk groter, en dan zit daar nog eens een joekel van een lens op. Bovendien hebben we misschien een extra lens, een extra flitser, een extra geheugenkaartje, …

Om dat allemaal op te bergen, is een grotere tas nodig. En die bestaan ook in alle maten en soorten, maar je moet er eventueel eens voor langs in de gespecialiseerde fotowinkel.

Er bestaan veel merken van opbergtassen, maar twee bekende zijn LowePro en Hama. Dit zijn niet steeds de goedkoopste fabrikanten, maar ze bieden wel degelijke producten.

Persoonlijk gebruik ik LowePro-uitrusting. LowePro specialiseert zich in tasjes voor fotomateriaal. Hun producten zijn wat aan de duurdere kant, maar ze zijn oerdegelijk. In hun assortiment vind je schoudertassen, heuptasjes, rugzakken, …
Het tasje voor mijn Nikon Coolpix compactcamera is een kleintje uit hun gamma, en ik bezit een grote schouderzak voor al mijn reflexmateriaal.

Mijn LowePro Nova 4 tas

In die grote tas kan ik zelf compartimentjes maken met vilchro-tussenschotjes, en krijg ik probleemloos mijn camera, mijn beide lenzen, mijn lader, mijn kabeltjes, mijn flitser, de lader van de flits-batterijen, wat Instanet-doekjes, een blaaskwastje, een ministatiefje, mijn zonnekap, een geheugenkaartje en de handleiding van mijn toestel opgeborgen.

Nikon D80 opbergtasMomenteel ben ik op zoek naar een tasje om mijn camera met één lens erop mee te nemen op bijvoorbeeld wandelingen. Een compact opbergtasje dus. De meeste camera-fabrikanten bieden passende tasjes aan voor camerakits (camera + lens in één aankoop), zoals het opbergtasje hier rechts in beeld: een tasje van Nikon voor de D80 en zijn 18-135-kitlens.
Mijn oog is echter eerder gevallen op het onderstaande Rezo TLZ-20 tasje van LowePro. Het is een toploader, waarbij het de bedoeling is dat je de camera vanboven in het tasje steekt, met de lens naar beneden gericht. Een aankoop voor 2007!

Toploader

Lenstasjes
Het kan ook handig zijn om je lenzen te beschermen door ze in een apart tasje te steken, dat een minimale schokbescherming biedt.

Lenstasjes
Mijn Nikkor 18-200 mm en mijn Nikkor 50 mm objectieven in hun respectievelijke Nikon-opbergzakjes

Statief

Een licht, aluminium statiefIk hou niet zo van statieven. Statieven meenemen is sleurwerk, en ze opzetten is tijdsrovend. Maar toch kan je soms niet zonder.

Vanaf een sluitertijd van 1/40ste van een seconde is het bijna ondoenbaar om een scherpe foto te trekken vanuit de losse hand. Met een camerabody of een objectief met beeldstabilisatie (zie gisteren) kan je deze sluitertijd nog rekken tot 1 seconde, maar vanaf dan laat ook de VR-techniek het afweten.

Soms moet je foto’s trekken met een sluitertijd van meerdere seconden. Of soms wil je je camera ergens plaatsen en met de zelfontspanner een foto trekken waar je zelf op staat. En dan moet je je camera ergens een plaatsje geven.

Je kan creatief wezen en een muurtje of een stoel zoeken waarop je camera kan staan. Maar ook dit is niet altijd voorhanden. Of een muurtje kan soms een meter teveel naar links staan en tjah, verzetten is niet zo handig.

Ja, soms kunnen we niet om een statief heen. Daarom heb ik zelf een licht aluminium statiefje. Het statiefje weegt nauwelijks iets, en is zeer compact samen te plooien, en op een minuutje op te stellen. Dit is een zeer eenvoudig statiefje, en voor mijn weinige gebruik volstaat dit ruimschoots.

Aan statieven kan je echter geld geven, véél geld. Je kan er hebben met een makkelijk draaibare kop, en met ingebouwde waterpasjes. Denk goed na voor je een statiefje koopt, en informeer je goed bij een gespecialiseerde fotohandelaar.

In mijn opbergtas heb ik ook altijd een ministatiefje zitten, voor noodgevallen. Dit klein dingetje is ingeklapt nauwelijks 10 centimeter hoog, maar kan uitgeklapt wel de camera tot op 30 centimeter hoogte brengen. Mijn digitale reflexcamera is echter wel wat aan de zware kant voor het arme statiefje, maar voor mijn compactcamera of bv. mijn externe flitser is het uitstekend geschikt.

Een klein statiefje Datzelfde statiefje met een flitser

Reinigingsproducten

BlaaskwastjeStof en vetvlekken zijn de grootste vijanden van de fotografie, en daarom zijn goede reinigingsproducten nooit overbodig.

Eén van de troeven van reflexcamera’s is het feit dat je de lenzen (objectieven) kan verwisselen. Maar da’s tegelijk ook een van de nadelen. Bij elke wisseling stel je namelijk de donkere kamer, het hart van de camera, bloot aan rondzwevende stofdeeltjes. Als je weet dat één beeldpuntje van de sensor van een digitale camera een fractie van een micrometer groot is, dan is elk miniscuul stofdeeltje een rotsblok op de sensor. En een petieterig klein stofje dat op de sensor hangt, kan een vlek op elke foto zijn. Die vlekken zijn vooral zichtbaar op heldere achtergronden, zoals blauwe lucht.

Stofje in de blauwe lucht

Daarom is het belangrijk dat de donkere kamer van de camera af en toe stofvrij gemaakt wordt. Dit kan je laten doen door professionele firma’s, maar daar betaal je minstens 45 euro voor. Met enige handigheid en vooral de nodige voorzichtigheid kan je echter zelf de ergste problemen ook al remediëren, zoals met een blaaskwastje (zie foto links) of speciale sensor-reinigingsdoekjes.

Wees echter zeer voorzichtig bij het reinigen van de sensor. Raak nooit de sensor aan met je vingers, en blaas nooit in de camera met je mond, gebruik enkel zuivere lucht en aangepaste producten. Een kapotte sensor is een kapotte camera.

Sommige camera’s, zoals de duurdere Canon-reflexcamera’s, zijn uitgerust met een zelfreinigend anti-stof-systeem.

Instanet
Naast de donkere kamer, is het ook belangrijk om de rest van de camera en de lenzen proper te houden. Ik stof de camera zelf regelmatig af, en hou altijd Instanet-brillenpoetsdoekjes in mijn fototas bij, om de displays van de camera, en het lensoppervlak van de objectieven te kuisen. Deze doekjes laten geen sporen of vegen na, in tegenstelling tot sommige goedkopere varianten.

En verder

Er valt nog vanalles te verzinnen dat de rondtrekkende fotograaf in zijn cameratas kan bijhebben. Nog een kleine greep uit het aanbod:

  • Reservebatterij
    Digitale camera’s vreten batterijen. Voor mijn Coolpix compactcamera heb ik bij aankoop direct een reservebatterij aangeschaft, en die draag ik altijd bij de camera. Op dagtochten ben ik dankbaar dat ik meer dan één batterij heb.
    Voor mijn digitale reflexcamera heb ik voorlopig nog geen reservebatterij gekocht: de batterijen worden steeds beter, en een reflexcamera verbruikt niet noodzakelijk meer dan een compactcamera: de grootste zuiper van batterijen is het kleurenschermpje, en dat wordt bij een reflexcamera minimaal gebruikt.
    Met mijn batterij kan ik probleemloos een 400-tal foto’s trekken – tot nu toe heb ik nog geen behoefte aan reserve.
  • Extra geheugenkaartjes
    Digitale camera’s vreten ook geheugen. Hoe meer megapixels, hoe groter de bestandjes worden, en zeker als je met een reflexcamera in RAW-formaat trekt. Eén foto van mijn D80 levert een bestand van 10 MB op. Op mijn geheugenkaartje van 2 GB kunnen dus maar een goeie 200 foto’s. Reservekaartjes zijn dus altijd handig.
  • Kabeltjes en laders
    In mijn fototas bewaar ik ook mijn kabeltjes en mijn laders: het kabeltje om van de camera naar PC te gaan, het kabeltje om foto’s op een televisietoestel af te spelen, en de batterijladers van de camera en van de batterijen uit de flitser.

Morgen de laatste aflevering in deze reeks. Dan vertel ik meer over software.

5 thoughts on “Fotografie in mensentaal: de uitrusting”

  1. Mijn sensor moet dringend eens gereinigd worden, een blazertje helpt niet meer. Maar ik durf er nauwelijks aan te komen.
    Een borsteltje is idd geen slecht idee.

  2. Pas op met zo’n borsteltje, daarmee mag je niet aan je sensor komen!
    De haartjes op het borsteltje dienen om het rondvliegende stof (dat je wegblaast) op te vangen.

    Als je sensor écht vuil is, is een natte reiniging, met speciale swaps de enige oplossing…

  3. dag ,terug een vraag
    ik moet binnenkort foto’s nemen van mensen binnenshuis zou ik een diascherm als achtergrond kunnen gebruiken?
    dank bij voorbaat
    patrik

  4. Patrik,

    Misschien eerst en vooral:
    Ik ben geen professionele fotograaf. Verre van. Ik ben een amateur die wat kennis bijeengesprokkeld heeft en die graag deelt.

    Maar ik kan je dus geen andere adviezen geven behalve: experimenteer. Ik heb zelf geen ervaring met diaschermen, dus ik kan er niks van zeggen. Proberen dus 🙂 Moet normaal wel lukken…

    Succes ermee!

Reageer!