Okee. De eerste formatiepoging is mislukt.

Als we daar nu eens met z’n allen gewoon vrede mee nemen, en als alle journalisten zich nu eens zouden terugtrekken van de poorten van Hertoginnendal, Belvédère, of weet ik veel welke kastelen? Als we nu eens gewoon onze politici laten bekomen, de moed opnieuw laten bijeenrapen, om weer hun taak te hervatten, ongestoord deze keer. Als we die mensen nu eens hun werk gewoon lieten doen, zonder continu te vissen achter de ene of de andere uitgelekte nota, of de heren en dames in kwestie op nachtelijke uren te bestoken met netelige vragen, waar alleen maar uitspraken van komen die de boel doen ontploffen, of waar ze achteraf spijt van krijgen? Als we nu eens stopten met giftige lezersbrieven naar kranten te sturen over zaken waar we geen compleet beeld van hebben? En als we het gepolariseer in de media, dat van deze mislukking een self-fullfilling prophecy maakt, nu eens compleet negeerden, en eens zélf leerden denken?

Laten we effe met z’n allen aanvaarden dat we voorlopig geen regering hebben, en dat een groep bekwame mensen daarover aan het onderhandelen is. Laten we effe gewoon de draad opnemen en verder gaan met ons leven, en dan horen we het over één of twee maanden wel als er een nieuwe regering is, en of en hoe België nog bestaat.

Zou dat niet eenvoudiger zijn? Elk zijn job? Ik weet toch dat ík er de kriebels van zou krijgen als er iedere avond aan de voordeur van mijn werk bosjes journalisten mij en mijn collega’s staan te bestoken met vragen over de voortgang van ons werk.

Geduld en vertrouwen, dames en heren. Onze mening hebben we immers al gegeven. Op 10 juni.