Oh kijk, wat zien we nu?
De videoclip met de dertien Hooverphonic-madammen is offline gehaald (jammer, want het was een leuk clipje) en vervangen door de officiële clip…
… met zangeres 11! Genaamd Noémie.
Mijn gokje was dus correct…
Juicht, Hooverphonic-liefhebbers aller landen!
Want 2 jaar nadat Geike liet weten dat het genoeg was geweest bij Hooverphonic voor haar, heeft Alex Callier eindelijk zijn nieuwe frontzangeres gevonden.
De nieuwe single is vandaag voorgesteld, en hij mag er best wel wezen! Fijn zo.
De videoclip en de voorstelling van de nieuwe zangeres, die is voor volgende week. Maar ondertussen is er al een teaser-clip, en die is wel leuk: een hele reeks potentiële zangeressen passeert de revue, en waarschijnlijk zit “de nieuwe” er ergens tussen.
Half internet hoopt op nummer 4, ik gok op nummer 11. En nummer 12 wint de schattigheidsprijs…
Een leuk Duits deuntje dat al een hele tijd op StuBru gedraaid wordt, en dat nu nog een leuke videoclip blijkt te hebben ook: Haus am See van Peter Fox. Over een mens die blij is met zijn heimat.
Zomaar, omdat het vandaag 15 augustus is.
U weet ondertussen al lang dat u op vrijdag 1 mei in Leuven moet zijn, voor de Blogmeet. Maar vriendelijk en agendabeherend als ik ben, geef ik u hierbij nog een uitgaanstip, voor een dikke week later dan. Op zaterdag 9 mei moet u in Mechelen wezen. Voor een avond luistergenot.
Ik heb er eigenlijk nog nooit echt iets over verteld op deze blog, maar na een jaar kooronderbreking (de eerste sinds 1986) zing ik sinds september opnieuw in een koor. Opnieuw een solidariteitskoor, zoals in Leuven destijds, maar deze keer in Mechelen: Boboto.
Een tante van Eveline heeft een hele ploeg mensen achter zich gesprokkeld om in Kameroen een school te bouwen. De funderingen liggen er al, maar er is nog heel veel werk, en nog veel geld nodig. Ons concert is een van de initiatieven om wat geld bijeen te rapen voor de bouw van dat college.
Kaarten zijn verkrijgbaar bij mij, of via de website. Alle andere steun is uiteraard ook van harte welkom.
Sinds enige tijd is op de radio het bijzonder aanstekelijke wijsje Jungle Drum van ene Emiliana Torrini te horen. Een leuk, vrolijk deuntje.
(klik hier om het nummer te beluisteren)
Vooral het refreintje – haar imitatie van een drum – is aandoenlijk.
Ik was dit weekend eens op lyrics-sites gaan snuffelen om te zien of haar drumgeroffel ook schriftelijk beschikbaar is, en de meeste sites geven verstek en skippen de roffel-regel gewoon, maar ik heb één site gevonden die het aandurfde een notatie te geven.
my heart is beating like a jungle drum
rakatungtungrakatungonburubummbummbumm
Helemaal correct nazingbaar is het niet, maar hey, het is een leuke poging!
Voorwaar een schoon muzikaal moment. Een van mijn favoriete zangers heeft een plaatje gemaakt met een van mijn favoriete zangeressen. En het klikt. Het klikt gewéldig goed.
Home van Tom Helsen en Geike Arnaert, een hele schone kick-off van een nieuwe Music For Life.
Ik ben een muziekliefhebber. Ja, dat kan ik wel zeggen. Ik kan enorm genieten van muziek in zijn puurste vorm. Van de manier waarop een liedje opgebouwd is. Van de kleine details die alleen met een goede hoofdtelefoon te horen zijn. Van verschillende genres. Ik heb een hele brede muzieksmaak en een ruime muziekkennis.
Die passie voor muziek deel ik met twee kompanen, waarmee ik wel eens plaatjes pleeg te draaien op fuiven (Discobarrrrr James), en waarmee ik soms ook wel eens deelneem aan quizzen. En ik denk dat ik mag zeggen dat we met ons gedrieën redelijk onklopbaar zijn in de muziekrondes.
Ik bekeek dan ook geboeid het artikel in De Standaard van gisteren, naar aanleiding van de 60ste verjaardag van de LP, de 33-toerenplaat. Het zwarte glimmende muzikale goud werd 60 jaar geleden op de markt gebracht, en naar aanleiding daarvan bracht de krant een top 33 met de best verkochte albums aller tijden.
Het was een interessant, maar enigszins verrassend overzicht. Ik heb een enorm uitgebreide muziekcollectie, maar ik moest vaststellen dat ik eigenlijk maar één plaat van de hele top zelf in mijn muziekcollectie heb (Greatest Hits van Queen). Okee, de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik de soundtrack van The Bodyguard ook in mijn collectie heb, maar da’s enkel omdat ik die CD ooit gewonnen heb, en ik heb die sindsdien nooit nog opgelegd. Dus ja.
Naast Queen zijn er nog een aantal platen die bij mijn broers in de collectie zitten, en die ik dus niet aangeschaft heb, zoals Nevermind van Nirvana en Jagged Little Pill van Alanis Morissette. En dan heb ik tenslotte van een aantal grote artiesten uit de top nog een best-of liggen, zoals van Michael Jackson en The Beatles. Maar die tellen niet mee, want Best-ofs zijn voor softies die de echte platen niet kopen…
Dus het was een al bij al verwonderende ervaring dat ik eigenlijk uit heel die top maar beschikking heb over een drietal platen. Aan de andere kant: verkoopcijfers zeggen niets over kwaliteit. Toch wel een aantal verrassingen in de top: twee keer (!) The Backstreet Boys, Britney Spears, de soundtrack van Titanic, de soundtrack van The Bodyguard op 3 (!), enzovoort. Dus zo erg hoef ik me nu ook weer niet te schamen over die top en mijn gebrek aan platen eruit.
Tenslotte nog één vaststelling: de nummer 1 is onbetwist. U wist net als ik misschien al langer dat Thriller van Michael Jackson de best verkopende schijf aller tijden is. Maar wat ik niet wist is de absolute dominantie van dat record: 108 miljoen verkochte exemplaren, tegenover 42 miljoen voor de tweede plaats uit de top (AC/DC). Toen Wacko Jacko nog bruin was en nog geld en een neus had, was alles nog mogelijk…
Aaaah, de keerzijde van het fandom.
Mijn tweede grootste fan (Kobe is mijn grootste) sprak me vanavond aan: “Wanneer verschijnt er nog eens een artikel op Webpalet?”
Eveline vindt dat het hier al veel te lang stil is. En uw fans moet ge swanjeren, en uw vrouw nog veel meer, dus: u vraagt, wij draaien.
En dat kan je letterlijk nemen, want over twee dagen is het weer zo ver: mijn dj-projectje Discobarrrrr James draait dan weer ten dans voor een fijne fuif. En bij deze herhaal ik graag dezelfde oproep die ik één jaar geleden ook al deed: als er fijne schijven zijn die momenteel zeer fuifwaardig zijn, en die donderdagavond dus moéten gedraaid worden, dan mag u mij dit gerust laten weten. Ik heb vanavond en morgenavond uitgetrokken om de fuif muzikaal voor te bereiden en waar nodig de nodige fuiviteiten in huis te halen.
Dus laat die schijven maar komen! Aaaaaaaambiaaaaaance, dames en heren!
En het volgende plaatje zou ik graag opdragen aan mijn vrouw en mijn zoon, aan wie ik bij deze de groetjes doe. Dada!
Ondertussen weet u uiteraard dat België in mei op het eurovisiesongfestival in Belgrado zal vertegenwoordigd worden door Ishtar, een Vlaamse folkgroep die met ‘O julissi na jalini’ zondag de preselecties op Eén wonnen.
Zondag zou ik gezegd hebben: “Bespaar uzelf de zoektocht naar een vertaling”. Want net zoals Urban Trad enkele jaren geleden (met Sanomi), gaat het hier om een liedje in een verzonnen taal. Geen vertaling dus.
Maar Man Bijt Hond zou Man Bijt Hond niet zijn als ze niet tóch op zoek gingen naar een vertaling. In de aflevering van gisteren ging de reportageploeg op zoek naar talen waarin de nonsenswoorden van Ishtar toch iets te betekenen hebben (zoals o.a. het Koerdisch), en met enig samensmijtwerk en vrije interpretatie, kwamen ze tot volgende – sublieme – vertaling voor ‘O julissi na jalini’:
Ik zit op de maan en vind het plezant
Zet de vettige kerstham
In de zoute pikante saus
Op de dag dat mijn zus wint
Tot mijn zus een paard is
zijn kinderen bang van mij op straat.
De onvruchtbare keeshond van Onze Lieve Vrouw
God heeft de krokodillen geschapen
Ik zit in de kerstboom
Duw de dikke man
Kom alstublieft zitten of rot op
Ach mijn arme volk ik zegen u!
Ik kom met hondsdolheid naar je toe!
Ik praat lief met mijn zus
Mijs zus moet een paard afslachten
De mooie Marusjina krijgt een pizza
En een enorme krokodil
De barbaar zit in de pikante saus
De barbaar zit op de schommel
Hij gooit het afval van zijn kasteel
Een edelman krijgt gemakkelijk een job
Turkske vrouwen luisteren niet goed
Mijn zus is een gierige hond© Man Bijt Hond
Toch fijn om te weten dat we een ijzersterk nummer naar Belgrado sturen 🙂
Voila se, ze Belgian zjury has a candidate.
We sturen Ishtar naar het Eurovisiesongfestival in Belgrado, zoals voorspeld.
Benieuwd wat ze er daar van gaan maken.
Spannende finale was het. Want The Paranoiacs waren ook ijzersterk. En ook Brahim was verrassend. En eigenlijk is die Sandrine ook wel een goei zangeres.
Alleen die pippo met zijn marcelleke trok op nikske.
En nu allemaal meezingen van O julissi na jalini!
Onderstaand deuntje krijgt al een tijdje nogal veel airplay op diverse radiostations. Best wel een fijn deuntje, maar ik had nog nooit de aan- of afkondiging ervan gehoord.
Niet nodig dacht ik, want ik was er rotsvast van overtuigd dat Keane terug was, wegens vlot popliedje met piano en een zeer Tom Chaplin-achtig stemgeluid.
Ik schrok me dan ook een halve notenbalk toen ik vernam dat het hier helemaal niet om Tom en den zijnen gaat, maar om het Californische popgroeppeke Mêlée.
Enfin ja, niet dat het daarom geen schoon deuntje meer is eh.
Ik heb mezelf nog eens een plaatjen aangeschaft.
Ik ben niet vies van Vlaamsche Muzieck. Een goed Nederlandstalig nummer van een goede Nederlandstalige artiest gaat er altijd in bij mij.
Een goede cover van een Nederlandstalig nummer weet ik ook meestal te smaken. Zo heb ik jaren terug (hamai, het blijkt al 17 jaar te zijn) enorm genoten van ‘Turalura’, een hulde-album voor Will Tura, waarin allerlei artiesten de beste nummers uit het Tura-repertoire coverden, wat vaak een nummer opleverde dat beter was dan het origineel. Arme Joe van Noordkaap komt uit die verzameling, en is een grote hit geworden voor de Limburgse groep.
En zo is er nu Urbanus Vobiscum, een hulde-album voor Urbanus Van Anus, een album waarop 14 van zijn liedjes gecoverd worden door o.a. Flip Kowlier, Will Turalura, Bart Peeters, Axelle Red, …, en waarop Urbanus zelf ook een nummertjen ten berde mag brengen.
Een zeer fijne CD, voorwaar! Vooral De Aarde door Jan De Wilde en Sarah Bettens, Publiciteitsjaren door Clouseau en Een rustige ouwe dag door een verrassende K3 kon me wel bekoren. Elke artiest of groep neemt een Urbanus-nummer, en haalt daar door zijn eigen mallemolen, waarbij zowel de eigenheid van het nummer als de eigenheid van de artiest/groep bewaard blijven. Luister zelf maar om te weten wat ik bedoel.
Als ge u dus afvraagt wat de kerstboom hoort te schaffen dit jaar; ‘t is maar een tip…
Morgen kunt u in de krantenwinkel een CD kopen. De nieuwste CD van Sarah Bettens. Die pas begin november bij de platenboer verkrijgbaar is.
Er is heel wat rond te doen geweest, rond ‘Shine’, het album dat je morgen gratis krijgt als je De Morgen koopt. Op één dag gaat Sarah 120.000 exemplaren van haar nieuwe album aan de man brengen. 120.000 exemplaren die niet door de handen van de muziekwinkels gaan, zeggen de critici. Neen, zeggen de optimisten, zoveel CD’s verkoopt Sarah anders nooit, dus dit is een geweldige promotie-campagne.
Tjah. Wat er ook van zij, juridisch is het een heel geregel om zo’n actie op poten te zetten. Geregel dat ze bij De Morgen natuurlijk graag doen, want het is voor hen ook een interessante verkoopsstunt – ze slijten in één slag 120.000 exemplaren van hun weekendkrant aan evenveel potentiële lezers.
Alhoewel. Er is juridisch iets vreemd aan deze actie. Want wat zien we op de website van de krant, in kleine lettertjes?
Zonder aankoopverplichting. Een simpele, schriftelijke vraag volstaat. De CD is dus werkelijk volstrékt gratis. Tot je volgende kleine lettertjes ziet:
Gratis, maar gelieve wel 1,56 euro bij te sluiten voor de verzending, en uw aanvraag voldoende te frankeren – nog eens 0,52 euro dus. Dus gratis zonder aankoopverplichting kost 2,08 euro. En twee enveloppen.
Nu weet ik niet wat een weekendkrant van De Morgen kost, maar ik kan me niet voorstellen dat dat meer dan 1,5 euro is.
Geen zinnig mens die dus van deze mogelijkheid gebruikt maakt, tenzij je echt zo’n hartgrondige afkeer hebt van Yves Desmet dat je het vertikt om zijn krant ook maar aan te raken. Of tenzij je zelf je postzegels print.
Lijkt me iets puur juridisch dus. Kleine lettertjes die geen steek houden, maar die er moeten op staan om in orde te zijn met weet ik veel welk reglementje.
Koop dus maar gauw die krant, als je zo’n CD’tje wil. Of wacht tot begin november, en steun je plaatselijke CD-leverancier.
Nog één tip: ga je voor de krant, zorg dan dat je er snel bij bent. Het wordt een vroege zaterdagochtend, morgen.