Mag ik even zagen? Mag ik eens een heel egocentrisch artikel schrijven?
Vandaag twee jaar geleden ben ik naar Duitsland gereden, om daar een fototoestel te kopen. Twee jaar geleden heb ik mijn D80, mijn eerste spiegelreflexcamera gekocht, om een stapje hoger te gaan in mijn fotografische hobby.
Op 2 jaar tijd is er veel gebeurd. Ik heb mijn D80 nog steeds, maar ik ga er op een totaal andere manier mee om dan toen. Ik denk dat ik wel mag zeggen dat ik gegroeid ben in mijn fotografie. Ik heb me veel begrippen van de fotografie eigen gemaakt, ik heb er een vrij succesvolle reeks over geschreven, ik ken mijn toestel van binnen en van buiten, en ik hanteer het op een andere manier. Ook mijn uitrusting is ondertussen respectabel gegroeid.
Ik weet ook dat mijn foto’s geapprecieerd worden. Vrienden en familie appreciëren het als ik foto’s neem van hun kindjes en die achteraf bezorg, of als ik fotoverslaggever op een feestje ben. Mijn familie is dol op de honderden foto’s van Kobe die ik al getrokken heb, en tonen ze trots aan collega’s en vrienden, die er ook complimentjes op geven. Ik wéét dus dat ik er iéts van kan, en dat ik geslaagde foto’s kan trekken.
Ook mijn schrijfsels over fotografie op mijn blog worden door een schare fans trouw gevolgd. Ik heb enige autoriteit op foto-uitleg-gebied verworven, en ik heb er recent een invitation-only fotoshoot op zitten.
En toch. Voortdurend knaagt de twijfel. Ik kijk rond op andere amateurblogs en ik denk: “man ik ben toch een foefelaarke”. Ik beheers mijn toestel zeer goed, en ik ben ongelofelijk handig met Photoshop, maar ik heb het gevoel dat ik mijn composities, mijn kadrering niet beheers. Dat mijn foto’s ordinaire foto’s zijn die technisch vrij goed in elkaar zitten.
Een gebrek aan feedback maakt het er niet gemakkelijker op. Ik steek werk in een fotoshoot, ik publiceer de foto’s op een webpagina, stuur de webpagina door naar een hele reeks betrokken mensen, en ik krijg… nul reactie. Geen dank je, geen “knappe foto’s”, maar ook geen “trekt op geen zak”. Gewoon geen reactie. Behoorlijk frustrerend, hoor.
Of mijn rubriek ‘Foto op zaterdag’. Twee jaar nu krijgen jullie elke zaterdag een foto voorgeschoteld – 102 zijn er nu gepasseerd. Ik krijg daar soms reacties op, maar die zijn meestal inhoudelijk, zelden tot nooit gaan die over de foto zelf.
Ik wéét dus gewoon niet wat de wereld van mijn foto’s vindt. Ik wéét niet voor wat of voor wie ik het doe. Ik wéét niet of er iemand wakker van zou liggen als ik plots op zaterdag geen foto’s meer zou publiceren.
Ik wil soms wat meer uittrekken om mijn fototoestel te nemen en rond te fietsen, op zoek naar plaatjes. Maar de motivering om die tijd vrij te maken, is er niet altijd.
Mag ik u daarom, lieve lezer, vragen om uit uw schulp te komen, en het reactieformulier voor een keer hyperactief te gebruiken? Mag ik heel egoïstisch vragen om mij feedback te geven? Geef gewoon héél eerlijk uw mening. Bekijk mijn foto’s en zeg eerlijk ‘rommel’, ‘gewoontjes’, ‘kunst’, ‘grappig’, of weet ik veel wat u wil zeggen over mijn foto’s. Maar zeg het gewoon, dan weet ik het tenminste. Dan weet ik waarin ik tijd en geld investeer. Dan weet ik waarvoor ik het doe.
Dank u zeer vriendelijk daarvoor. En eveneens dank om naar mijn gezaag te luisteren.
ik begrijp je helemaal. ik vind ook dat ik relatief weinig respons krijg op mijn blog, alhoewel er wekelijks meer dan 300 bezoekers zijn (wat – denk ik – een gemiddelde is voor een blog, niet?).
Je kan altijd eens proberen “pro” te worden, dan vertaalt je inkomen een klein beetje de waardering.
En nu we het daar toch over hebben, verkoop (of probeer het eens) een foto aan je familie, hun meningen zullen iets genuanceerder worden.
Oeps Jurgen… Nu verwijt de pot de ketel (en ik heb het over mezelf). Ik volg jouw blog namelijk ook al een hele tijd, en ik vind je foto’s echt wel mooi, en je verhaaltjes leuk, maar ik ontdek dat ik nog nooit gereageerd heb… Oeps…
Voila, heb ik meteen al een eerste actiepunt!
Ik ben geen kenner maar zie hier altijd mooie foto’s.
Eigenlijk wou ik zeggen: Als ge uzelf in twijfel trekt, zijt ge goe bezig…
Wat mij betreft een herkenbare situatie. 🙂
Met nu zo’n 2.200 bezoekers per dag op mijn weblog krijg ik inmiddels redelijk wat reactie op de artikelen, maar dat is lange tijd ook niet zo geweest.
Ik lees in elk geval elk artikel van je.
Dus vooral zo doorgaan.
Ik heb alleszins nog geen enkele slechte of minder goede foto gezien van jou.
Awel zie, na deze (hartverscheurende ;-)oproep, zal ik ook wat meer mijn best doen.
Maar ‘k denk dat we allemaal wat hetzelfde probleem hebben: zoveel blogs te lezen, zoveel foto’s te bekijken… en dan nog eens reageren?
Al eens foto’s gepost op belgiumdigital?
Tja dat is de aard van het internet eh? Jij stopt een paar uur werk in een hele serie foto’s, de lezer kijkt daar een paar seconden naar, denkt ‘leuk fotootje’ en bladert verder door de andere blogs in zijn reader. Lezers zijn verwend.
Eén van mijn favorite fotobloggers plaatst soms twee heel verschillende foto’s van hetzelfde onderwerp, en vraagt welke foto mensen het beste vinden. Daar komt redelijk wat commentaar (en soms discussie) op. Misschien het proberen waard?
(om uw oproep niet te negeren: mijn favoriet uit de flickr set is deze foto)
dankzij jou hebben wij een fotoalbum met kinderfoto’s die we later aan onze kinderen, op hun school en aan hun toekomstige lieven durven tonen…
Ik heb een reactie achter gelaten, maar ik denk dat hij is opgegeten door je spamfilter…
Boeiende vraag. Sta me toe een paar woorden feedback te geven, te nemen voor wat het waard is. Ttz advies van iemand die er ook niets van kent 😉
– ik maak mooie foto’s van mijn kids en huis, soms artistiek, soms clever, soms doodgewoon, altijd mooi.
– “mooi” is genoeg voor mij, nl voor de oma’s en opa’s, voor later in fotoboeken, om ooit nog ns een blogboek van te maken.
– helaas is “mooi” relatief. Wil je reactie, controverse, …, wil je ook dat mensen die je kindjes/ huis/ hobby niet kennen, je foto’s bekijken en mooi vinden, dan moet dat toch wat verder gaan dan “mooi”.
– Bvb spannend, intrigerend, spectaculair, technisch huzarenstukje, ongewoon, knoeilelijk, inspirerend…
– lachende kinderen doen het goed op een ‘gewoon’ fotoblog (zoals ik er een heb), bleitende kinderen doen het beter als ‘interessante foto, waard om te becommentarieren’.
– bvb foto van je canonfotoshoot: een mooie foto van een mooi model kan iedereen maken (nu ja, ik wel niet zo goed). Een mooie foto van een lelijk model zou inspirerend zijn. Een mooie foto van een mooi broodje is, wel, ‘mooi’. Een mooie foto van een beschimmeld broodje zou ‘interessanter’ zijn 😉
– of zoek een ‘ding’ om foto’s van te maken. Michel maakt foto’s van ongedierte. Die vind ik interessanter dan zijn foto’s van zijn kleinmannen (die technisch even goed in orde zijn). Of maak foto’s van oude mensen – een foto met een verhaal achter.
– Een foto zonder ‘boodschap’ is vaak gewoon maar “mooi”. Maar ik zou zeggen, maak gewoon mooie foto’s van dingen die voor jou interessant zijn, en waar je later nog veel plezier aan gaat beleven. Meer plezier met mooie foto’s van je mooie kinderen dan foto’s die inspirerend zijn maar die je later wellicht niet in je familiefotoboeken kleeft.
Ik wil zeker geen kritiek geven hoor – ik vind al je foto’s steeds erg mooi. Altijd goed nabewerkt, mooi belicht, technisch in orde, inspirerend voor mensen die de mensen kennen die je fotografeert, maar (volgens mij) niet altijd inspirerend, intrigerend, spannend, of verhalend…
En ik kan zeker niet beter – ik maak gewoon maar ‘mooie’ foto’s. “Mooi” voor mij dan toch, maar meer wil ik niet 🙂 Hoe minder hits hoe liever. Als de bomma’s en bompa’s er maar aangeraken.
Ik zou zeggen, zoek een ding waarbij je je goed voelt – volgens mij ga je meer plezier hebben met verder te doen wat je nu doet.
Succes in alle geval!
Inderdaad! Stoute spamfilter!
Is weer opgevist…
Het is zoals Julia zegt volgens mij. Propvolle feedreaders, waar je elke dag snel even doorgaat.
Maar Karel, je zit nog steeds in m’n feedreader, en dat is al heel wat. Dus bij deze, oprecht, zowel je blog als je fotowerk blijven me boeien!
Het feit dat beginnende fotografen jouw blog als startpunt beschouwen, zou ik ook als een mooi compliment zien. Ik denk niet dat ze dat zouden doen als je foto’s niet dik in orde waren!