Doodjammer

Wielrennen is een fantastische sport om te volgen. Je hebt een hele groep renners die knokken om elke dag opnieuw de eindmeet van een Tour de France te halen, en af en toe springt er daar eentje tussenuit die voor sensàtie zorgt: uit het niets sprint een renner naar een eenzame ontsnapping, met een fantastisch zege op minuten voor het peleton. Of een renner valt, zakt terug naar diep in het klassement, en enkele dagen later werkt hij zichzelf weer naar de top. Of twee uren aan een stuk vindt aan de kop van een rit een spannende nek-aan-nek-race plaats tussen twee kopstukken, om uiteindelijk met een halve seconde verschil over de eindmeet te gaan. Prachtig! Geweldig mooi!

De dag dat er nog eens een wielrenner opstaat die een dergelijk huzarenstukje uithaalt met enorme wilskracht, en vooral zónder doping, is een zeer droevige dag voor die renner. Want niemand zal hem nog geloven.

En dat is jammer. Doodjammer.

One thought on “Doodjammer”

Reageer!