Wie heeft er Statler en Waldorf uit The Muppet Show nog nodig, nu de bomma’s van Peter airplay krijgen in De Grote PVDV Ochtend Show?
Gewèèèldig en vetgeil!
Update: de bomma’s in mp3
Bomma’s
2
Tag Archives: radio
I know nothing, I’m from Barcelona
Vrijdagnamiddag, ergens tussen Middelburg en Domburg. De GSM trilt. Privé-nummer. Eveline neemt op, want op dat moment zit ik nog achter het stuur.
(E = Eveline, K = Karel, T = telefoon)
(Van de naam van het radiostation en de frequentie in het onderstaande transscript ben ik niet meer zeker)
E. Met Eveline De Vos
T. Goeiemiddag, u spreekt met Radio Montana. Proficiat, u hebt het juiste antwoord op onze prijsvraag gegeven.
E. Pardon, kunt u nogmaals herhalen, de verbinding is nogal slecht.
T. U heeft het juiste antwoord op onze prijsvraag gegeven, u wint een citytrip!
E. Euhm, ik heb geen weet van een prijsvraag, maar mijn echtgenoot misschien wel.
T. U bent live op Radio Montana, mevrouw.
E. Ik ben live? Ogenblikje, ik geef even mijn echtgenoot door.
K. Hallo, met Karel Titeca.
T. Goeiemiddag meneer, u bent live op Radio Montana. U wint een citytrip naar Barcelona met het juiste antwoord op onze prijsvraag.
K. Een prijsvraag? Ik heb niet deelgenomen aan een prijsvraag hoor.
T. Ha, maar u kunt nog steeds deelnemen, u kunt een citytrip naar Barcelona winnen. De vraag is hoe groot de gemiddelde Chinees is, u had het juiste antwoord.
K. De gemiddelde Chinees? Ik ken geen gemiddelde Chinees, laat staan dat ik weet hoe groot hij is.
T. Ai, dat is dan jammer meneer. Toch bedankt voor het deelnemen bij Radio Montana, 103.4 FM.
K. Juist ja, goeiemiddag.
Bizar. Hoogst bizar. Een grap, of een fout telefoonnummer? Of de kans van ons leven?
Geen idee, wij waren op weg naar Domburg, dus het telefoontje heeft me nog geld gekost.
Who needs Barcelona when you have Domburg?
Vindt u het erg als ik je tutoyeer?
Er staat een interessant artikel op de blog bij Koen Fillet, vandaag. Niet dat dat zo uitzonderlijk is, meneer, maar kom, laat ons zeggen dat ik ook mijn zegje wil doen over het onderwerp.
Het gaat over u of je. Blijkbaar is het een richtlijn bij Radio 1 – waar Koen ‘Wilde Geruchten’ presenteert – om de luisteraars met je aan te spreken. Maar Koen heeft het daar moeilijk mee, en zegt liever u.
Ik kan hem volgen. Ik ben zelf spontaan ook geneigd om eerder u te zeggen of te schrijven dan je. Het heeft me jaren gekost om af te leren om U met een hoofdletter te schrijven, zoals het ons vroeger geleerd is (“Hoe maakt U het?”), maar volledig de je-vorm gebruiken ligt me om een of andere reden niet.
Er wordt mij wel eens verweten dat dat te maken heeft met afstandelijkheid. Toen ik nog voorzitter was van het koor waarin ik zing, heb ik van een lid weleens de vraag gekregen om te stoppen om tijdens de mededelingen ‘u’ te zeggen als ik het koor aansprak. Dat kwam te afstandelijk over. Ik heb er vanaf dan op gelet, maar ik heb het nooit volledig afgeleerd.
Ik vermoed dat het meer te maken heeft met mijn voorliefde voor een zeker archaïsch taalgebruik dan met afstandelijkheid. Ik bedien me al gaarne eens van uitdrukkingen die niet meer van deze tijd zijn. En daar hoort dan u bij.
Lastig wordt het echter als ik beide vormen begin te mengen. Als ik een handleiding of een webpagina geschreven heb, mag ik achteraf altijd op zoek naar de u‘s om ze door je‘s te vervangen, of omgekeerd. En de bijhorende werkwoordsvormen. Of ik moet erop letten dat ik aanspreking vermijd (bv. “Als je op deze knop klikt, ga je naar de volgende pagina” kan je vervangen door “Klik op de knop om naar de volgende pagina te gaan”) Leve de imperatief!
Dat mengen, dat gebeurt automatisch en onbewust. Ik heb net even mijn reeks Fotografie in mensentaal herbekeken, en ik zit continu te switchen. Zucht. Ik citeer mezelf:
Natuurlijk is deze kleine artikelenreeks verre van volledig. Zit je nog met een vraag, dan kan je daar uiteraard elders op internet mee terecht. U krijgt van mij voor uw nieuwjaar een aantal linkjes!
Tsjah. De Engelsmannen hebben dat probleem niet. Do you mind if I call you you, sir?
Radioreklammekes
Wegens collega-met-vakantie zit ik al een paar weekjes alleen op mijn bureau.
Dat wil zeggen: radio vollen bak tijdens het werk.
Voordelen: ik werk goed door op het ritme van de muziek, en ik ben weer wat bij met de recente muziek (Summer is music!).
Nadeel: de radioreclames beginnen mij mijn oren uit te komen. Vooral die van de Gouden Gids (He Loesje! ‘t Ies geregeld! Goon wiet de wiend!) en de promotie-actie voor eet-meer-eieren (ei-ei-lekkernij-ei-ei-generatie-ei) komen me vierkant de strot uit. En de Fortis-reclames (met Warre Borgmans) vond ik in het begin best origineel, maar ondertussen ligt er ook wat stof op.
Gouden eieren, gouden gidsen, gouden carrièrekansen… ze mogen het hebben. Tijd voor een CD’tje.