Wat was ik vanochtend weer blij en content dat ik een fietsende werkmens ben. De eerste dag na de paasvakantie is het verkeer sowieso al drukker, en wanneer de treinigen nog eens beslissen te staken, is het helemaal ambiance.
Eveline stond vanochtend vruchteloos te wachten aan het station van Heverlee, toen men aankondigde dat haar trein afgeschaft was. Poef, gewoon afgeschaft. Trek uw plan.
Eveline heeft dan maar de auto genomen, om zich door de ochtendspits te wurmen richting Brussel, terwijl ik mij gezwind op mijn fietsje door de Heverleese verkeerschaos begaf. Lange, lange rijen auto’s.
Ik stond zoals elke dag op tien minuutjes op mijn werk. Maar daar komt binnenkort verandering in. Doordat ik binnenkort ook een treinpendelaar word, ben ik vanaf dan ook afhankelijk van de goodwill en de stiptheid van ons aller NMBS. En eerlijk gezegd heb ik geen idee hoe ik dan in geval van staking op mijn werk moet raken – de auto is geen optie.
Uiteraard is staken een recht. Maar ‘t is toch ferm ambetant voor de brave werkmens. Maar ja, ambetantigheid veroorzaken is het hele uitgangspunt van een staking zeker?
We zullen wel zien. Voorlopig geniet ik in ieder geval van de fietsvrijheid.
Dring-dring!
ik vind die stakingen op een maandagmorgen zinvol geweld uitlokken…