Opvang

En hoe is het ondertussen nog met onze zwangerschap? Goed, dank u wel. U kan netjes volgen op Biebelweb dat we ondertussen nog eens langs geweest zijn bij de dokter, dat we een grote baby krijgen, dat we zwangerschapskleertjes gaan shoppen zijn, en nog deze week mag u een nieuwe echo verwachten.

Ondertussen komen ook de praktische dingetjes voortdurend om de hoek kijken. Eén van die praktische dingen bij een zwangerschap waar je gigantisch veel rampverhalen over hoort, is opvang.

Want ja, je wordt zwanger, en 9 maanden later krijg je een kind, en 3 maanden later ga je met z’n tweeën weer werken. En je kind dan?

Je kind krijgt een plekje bij een onthaalmama. Of een crèche. Maar daar moet natuurlijk wel een plaatsje vrij zijn.

En ja, er zijn rampverhalen te vertellen over opvang. Het is niet allemaal rozengeur en manenschijn, er ís een tekort aan opvang, en je moét er absurd vroeg bij zijn, lees bv. Liens ervaringen er maar eens op na.

Onze ervaring bewijst gelukkig dat het ook anders kan. Wij wilden een plaatsje vanaf januari 2008. We kenden de Leuvense waarschuwingen (“Zoek éérst opvang, en begin dan pas aan een kind”), en zodrà we in januari wisten dat we zwanger waren (nog dezelfde avond), hebben we ons ingeschreven op de wachtlijst van de kinderdagverblijven van mijn werkgever, hier in Leuven. In feite waren zij zelfs de allereerste – buiten wijzelf en de apotheker – die van de zwangerschap afwisten.

Het stomme van zo’n wachtlijst is: misschien heb je plaats, misschien niet. Maar je weet het niet direct.

Ondertussen ging onze huizenzoektocht verder, en hadden we in februari ons stekje gevonden in Dendermonde. Waarna we vlijtig op zoek gingen naar opvang aldaar. Met ‘slechts’ 11 maanden te gaan vooraleer we opvang wilden, zeiden ze ons bij de centrale dienst dat we al ‘aan de late kant’ waren. Maar kom, we kregen nog een lijstje van vrije plaatsen in het Dendermondse, en na schrappen van rokers en locaties die te ver waren, hielden we er voorwaar nog vier over: twee onthaalmama’s en twee crèches. Keuze, mensen. Keuze!

Dat we snel moesten beslissen, was wel duidelijk. Dus op één namiddag vier bezoekjes afgelegd, en twee dagen later de knoop doorgehakt: onze Biebel krijgt een plaatsje bij onthaalmoeder Rita, op wandelafstand van ons huisje. Woepie!

In maart dan kreeg ik telefoon van de crèche in Leuven, om te zeggen dat ze daar een plaatsje vrij hadden voor ons kindje vanaf januari. Neen dank u, het is niet meer nodig. Maar toch bedankt.

We hadden gewoonweg een plààts in Leuven! Jieha, stel u voor. Eigenlijk had ik de plaats moeten aanvaarden, en voor grof geld verkopen op eBay. Kassa kassa. Grapje, natuurlijk.

Maar het blijft natuurlijk ontzettend gek om meer dan een half jaar voor de geboorte van je kind, en driekwartjaar voor de aanvang van de opvang, bezig te zijn met gesprekjes waarbij vragen bovenkomen als “Op welke uren moet uw kind eten” en “Moet het speciale medicijnen nemen”. Euhm… mogen we dat antwoord nog even open laten?

Rare bedoening, die kinderopvang. Raar, maar niet hopeloos. De moed dus niet laten zakken, en direct zoeken zodra je zwanger bent. En hopen op een beetje geluk.

Aan alle zoekenden in ieder geval: veel succes!