I did it! Ik heb de 20 km van Brussel uitgelopen (elke meter!), ik heb er een medaille voor gekregen, en ik ben er verdikke trots op!
En dat mag wel, denk ik. Man man man, wat een mens zichzelf soms toch aandoet! Je moet weten dat ik in de middelbare school de grootste ramp in Lichamelijke Opvoeding was die er rondliep, met gemiddelde examenresultaten van 25%. En zo iemand heeft twee maanden geleden in een zotte bui effe beslist om de 20 door Brussel te lopen. Dan vind ik 2h10’03” een prachtige tijd, goed voor de 17.233ste positie op de 25.000.
Trouwens… mijn hele werkteam mag trots zijn op zichzelf, want iedereen heeft de hele trot uitgedaan, en een mooie tijd neergezet. De resultaten vind je online terug. Enkele sfeerfoto’s vind je op deze website. En een nieuwsverslag (met video) vind je bij Brusselnieuws.
Het is een hele belevenis, zo’n wedstrijd. 25.000 mensen, da’s een hele hoop. Die komen allemaal samengestroomd op die Esplanade van het Jubelpark – je voelt de adrenaline gewoon in de lucht hangen.
Om tien voor drie begint de Bolero te spelen, om de meute nog wat meer op te zwepen. Dan om drie uur de Brabançonne, en direct daarna – ik was gewaarschuwd – de gigantische knal van het kanonschot. Bam! Je moet er bij zijn om je er iets van te kunnen voorstellen, zo’n overdonderende knal is het – je voelde hem bijna meer dan je hem hoorde, de hele massa op de esplanade deinde eventjes achteruit.
En dan zet de massa zich zéér traag maar zeker in beweging. Ik ben effectief beginnen lopen zo’n 10 minuten na het startschot, bij het verlaten van het Jubelpark. En dan begint het… je wordt gewoon opgezogen in de hele sfeer. Je denkt niet aan lopen, je lóópt gewoon! En op die manier gingen de eerste 10 kilometer als het ware “vanzelf”. De volgende 5 waren iets moeilijker, en de laatste 5 waren – eerlijk – afzien. Vooral het stukje bergop (Tervurenlaan), tussen kilometer 18 en 19 is hel. Maar dan zie je de bogen van het Jubelpark terug opdoemen, en krijg je weer een adrenalinestoot.
Grappig detail: het borstnummer dat iedereen droeg, wordt in het Frans dossard genoemd, oftewel rugnummer (dos = rug, weet je wel). Je kon de minderheid Walen dus herkennen aan het nummertje dat op de rug bengelde in plaats van op de borstkas 🙂
Een geweldige ervaring! Ik ben blij dat ik meegedaan heb, samen met mijn collega’s. En ook het weer heeft er zijn beste beentje voorgezet, een stralend zonnetje, en toch nét niet te warm.
Ik had op voorhand wat gevreesd voor mijn rechtervoet, waar ik al een week met een ontstekinkje blijk te zitten, maar die heeft zich netjes gedragen en doet gewoon evenveel pijn als vooraf 🙂
Voor één man is deze 20 km fataal geworden… Op 100 meter van de eindstreep is een 28-jarige jongeman in elkaar gestort. Ik heb nog gezien hoe de hulpdiensten reanimatie-pogingen aan het ondernemen waren, maar tevergeefs…
Onder de deelnemers heel wat bekende koppen, waaronder Koen Fillet, die traint voor zijn marathon. Maar ik hou het op een halve.
Volgend jaar opnieuw? Dat zien we dan wel weer. Eens kijken of ik in maart opnieuw zo zot ben om mij in te schrijven…
Voorgaande berichten:
Mooie prestatie, Karel! We hebben mekaar er niet ontmoet, maar dat komt omdat ik met rugnummer 9095 op mijn borst liep en op positie 7280 geëindigd ben. In mijn strijd waren mijn knieën de grootste risicofactor. Ze hebben evenwel standgehouden. Wat een stevig steunverband al niet kan verwezenlijken! 🙂
Wellicht schrijven we hier over 2 dagen hoe stijf we wel zijn in onze kuiten en dijen…
CU!
Filip
Respect. Ik zie het mezelf nog niet doen 😉
Inderdaad, proficiat, We hebben dat goed gedaan he 🙂
Een mooi resultaat van al die inspanningen onder de middag!
Peter
Een dikke proficiat voor al de deelnemers van LUDIT. Nu heeft Brussel eens kunnen kennis maken met “onze dienst”! En wat voor één?
Een heel prestatie, mij nie gezien!
chapeau!! na acht uur zou ik waarschijnlijk nog niet aangekomen zijn 🙂
Als die 20 km in 20 dagen mogen gedaan worden, dan ben ik paraat 🙂
Moh, Karel, proficiat gast!
Toevallig hier terecht gekomen via de belspelpost van één van de Gentse bloggers, die ik vaak frequenteer.
Echt waar, ik kijk naar je op.