Een mens komt al eens iets tegen op de trein. Allerlei verloren voorwerpen: een tas, een boek, een jas, een fietshelm, een zonnebril. Maar soms ook de wat meer bizarre vergeten zaken: een computermuis, een schoen, een onderbroek, een baksteen, een berg zand.
Vandaag viel mijn oog plots op een vlecht. Op de vloer. Een vlecht. Zo een door elkaar gestrengelde staart haar. Mensenhaar. Van een man of een vrouw, dat laat ik in het midden. 30 centimeter lang en een doorsnede van een dikke halve centimeter.
Een vlecht. Iets waar je jaren voor spaart, en wat je niet zomaar ‘achterlaat’ op de trein. Je vergeet je haar niet zomaar op de trein. Je echte haar, tenminste.
Dus kan de argeloze treinreiziger alleen maar gissen welk drama zich hier afgespeeld heeft. Heeft iemand met haar haar tussen de deuren van de trein gezeten? Was een treinvertraging zo tergend dat iemand er zich de haren van uit het hoofd getrokken heeft? Heeft hier een roepende en trekkende ruzie plaatsgevonden? Heeft een vennijnige conducteur meer dan alleen maar kaartjes geknipt? Is iemand beroofd van het haar tijdens de slaap? Of gaat het over een weddenschap? Of iemand die bij deze hitte dat lange haar meer dan beu was?
We zullen het wellicht nooit weten. Maar doe me een plezier: als je in het station van Leuven een meisje ziet lopen met één vlecht, vraag haar dan toch eens wat er precies gebeurd is.
Als meisjes naar de kapper gaan voor een nieuwe coupe, krijgen ze wel eens hun vecht mee naar huis. Waarom krijgen mensen met kort haar hun haren niet terug in een zakje?
Ja, eigenlijk is dat schandalig eh. Ge betaalt die mens, en hij houdt nog wat hij van u afgepakt heeft ook!!