Een tijdje geleden heb ik hier een opinie-artikeltje gepost over de houdbaarheid van e-mail. Daarin vroeg ik me af hoe lang e-mail in zijn huidige vorm nog kan bestaan, vooraleer de succesvolle internet-toepassing ten onder gaat aan spam.
Er zijn al veel onderzoeken gebeurd naar de materie, en ik verwacht hier dus geen wereldschokkende bevindingen te publiceren, maar ik ben mijn eigen experimentje begonnen met spam, en wil de resultaten stap voor stap met jullie delen. Fase 1 van het experimentje zit er op.
Wat heb ik gedaan? Ik heb een honeypot opgezet voor spammers. Een honeypot is een informatica-term die gebruikt wordt voor een bewust lokmiddel, net zoals je een potje honing openzet om een nest bijtjes in de val te lokken (zie ook Wikipedia).
Ik wil helemaal niemand in de val lokken, ik wil alleen kijken hoe snel je het slachtoffer wordt van spammers. Ik heb een e-mail-adres aangemaakt, honeypot@titeca.net. Dat adres was gloednieuw, en dus compleet onbekend en spamvrij. In een eerste fase heb ik het adres heel subtiel op deze weblog gepost, in een volgende fase mag het adres al wat meer ruchtbaarheid krijgen.
Zowel in het artikel over de houdbaarheid van mail (9 mei) als in een willekeurig artikeltje (over mijn auto) (18 april) heb ik een link naar het adres verstopt achter een afbeelding in het artikel. Als je op een foto in het artikel klikt, wordt de e-mail-link getoond.
Dit is de meest subtiele manier om een e-mail-adres op een webpagina te plaatsen: er wordt nergens over gesproken, het e-mail-adres wordt nergens uitgeschreven, je moet er dus al toevallig op terecht komen of – zoals spammers doen – de code van de pagina afscannen op zoek naar adressen. Eender welk adres.
En ja hoor… het heeft even geduurd voor het eerste mailtje kwam (een 15-tal dagen), maar langzaamaan kwamen de spam-mailtjes binnen. Nu, een kleine twee maanden later, is het saldo een bescheiden 17 mails. Gewoon door die links die achter die afbeeldingen verstopt zaten.
Tijd voor de volgende fase: het mail-adres vermelden in de tekst. En dat is twee paragrafen hiervoor gebeurd, dus dit artikel vormt het officiële startschot van de volgende fase – ik kijk uit of het aantal spam-mails nu gevoelig verhoogt.
In een derde fase zal ik links beginnen aanklikken in de mails die ik tot nu toe gekregen heb. Mails met bv. de vraag om mij uit te schrijven uit hun mailinglijst. Deze links staan ervoor bekend om net méér spam te genereren in plaats van minder – ik zoek uit of het klopt.
In een laatste fase ga ik proberen om het adres zo wereldkundig mogelijk te maken, op nog een aantal extra manieren.
Tussendoor hou ik jullie op de hoogte van het “aantal bijtjes in de honingpot“.
In tussentijd kunnen jullie alvast mijn tips over spam lezen, die ik geschreven heb voor mijn werk.
Wordt vervolgd! Bzzzzzz…
Update 17 oktober: de resultaten!
Leuk experiment, ik wil ook spam ontvangen op info@imeel.net
Blijkbaar zijn er meer mensen die spam willen ontvangen om mee te experimenteren.
Ik heb samen met een collega een projectwerk op de avondschool over Spam en wat er mogelijk is om het tegen te houden op netwerk en applicatie niveau (dus geen filtering ala Spamassasin en zo).
We zouden ook graag wat meer spam krijgen dan nu zodanig dat het effect goed zichtbaar is in grafieken en zo.
Je kan het alvast volgen op http://www.blaasvis.be
aja, en voor de spammers : vincent@blaasvis.be en spam@blaasvis.be
Leuk experiment. Ik vraag me af hoe deze spammers krijgen onze e-mails. Ik heb een e-mail in Gmail een spam-vrij e-mailaccount hebben, maar niet al te lang kreeg ik spam binnenkomen, ze spam is het aanbieden van iets dat ongepast voor een meisje!
Ik ben erg benieuwd of dit gaat werken op honingpot@optico.nl