Het is een heel ondeugende maar lieve hond

Samson en HertSamson is 20 jaar oud. In hondejaren is dat een kleine 100 jaar, wat een respectabele leeftijd is voor een harige bobtail. Zijn baasje Gert is ondertussen ook 20 jaar ouder en heel wat rijker dan toen, maar is voor de fans nog steeds dezelfde simpele jongen uit het simpele dorp. Dat hij na 20 jaar nog steeds niet samenwoont met zijn Marlèneke kan wat vragen oproepen over de relatie die hij heeft met de vrouw, maar goed, hij heeft dan ook een heel trouw en lief huisdier.

Gert zegt het vandaag in de krant zelf: “ons programma is pure nostalgie voor jonge dertigers die vandaag zelf kinderen hebben”. Inderdaad, Gertje – 20 jaar geleden was ik 10 jaar en viel ik dus nog net binnen de doelgroep, en ondertussen heb ik zelf twee kindjes, waarvan de oudste met de dag meer en meer geïnteresseerd raakt in de perikelen en vooral de liedjes van het olijke duo.

Ik herinner mij nog zeer goed hoe er 20 jaar geleden plots een pratende hond opdook in de studio van de tv-omroepers, op het uur van de kinderprogramma’s. Ik vond het eerst wat vreemd, maar op de duur best wel leuk. De hond zat in die dagen niet alleen aan de zijde van omroeper Gert, maar ook aan die van zijn collega’s, zoals Johan Verstreken en Bruno Schevernels.

Toen de eerste CD in de winkel lag, vond ik mezelf te oud voor zoiets, dus geen haar op mijn hoofd dat eraan dacht het glimmende schijfje op mijn verlanglijstje te zetten. Tot ik de CD toch van iemand cadeau kreeg als dank voor bewezen diensten, en ik het ding van voor naar achter en van achter naar voor grijsgedraaid heb. Ik kan de liedjes jaren later nog steeds wóórdelijk meezingen. En CD 2, 3, 4 en 5 zijn gevolgd. Daarna ben ik afgehaakt. 🙂

Diezelfde CD’s zijn nu na jaren weer vanonder het stof gekomen, om aan mijn door muziek gepassioneerde zoon. En het is een geweldig succes. Kobe draait de CD’s van voor naar achter en van achter naar voor, en hij zit de hele dag door de liedjes mee te zingen die ik als kind ook zong. Inderdaad Gertje: nostalgie. En het geeft een heel leuk gevoel als je een raakpunt vindt tussen je eigen jeugd en die van je kind.

20 jaar na de eerste verschijning van de lieve hond op de tv, is het Studio 100 imperium niet meer te overzien. Een gigantische commerciële machine zit achter Samson, Plop, Mega Mindy en consoorten, en daar hebben sommige mensen blijkbaar problemen mee. Ik ken ouders die er trots op zijn dat ze Studio 100 boycotten, en dat er géén van die commerciële producten hun huis in komen.

Ik heb daar allemaal veel minder een plobreem mee. Ik wil gewoon dat mijn kinderen leuke dingen kunnen beleven. Je mag van Gert en co zeggen wat je wil, maar hun programma’s, liedjes en producten zitten heel erg goed in elkaar, en zijn helemaal afgestemd op de leefwereld van kindjes. Onze Kobe is dol op alle liedjes van Studio 100, hij kijkt graag eens naar een Plop, een Piet Piraat of een Samson, hij krijgt zelfs sympathie voor de meisjes van K3, en hij was compleet verrukt en ondersteboven van zijn bezoek aan Plopsaland deze zomer. De tv-programma’s worden bekeken met mate, maar daar zijn we als ouders zelf verantwoordelijk voor.

Als dat alles mijn kind vrolijk, gelukkig en blij maakt, dan mag Gertje daar wel een centje aan overhouden – hij heeft dat nu eenmaal heel goed bekeken, allemaal.

Gelukkige verjaardag, Samson en Gert. Wie weet zingen Kobes kinderen op een dag ook mee met jullie liedjes. 🙂

2 thoughts on “Het is een heel ondeugende maar lieve hond”

  1. helemaal met je eens, Karel. ik hoor het regelmatig:”K3 is slécht!”, “Samson & Gert patati patata”… nog liever studio100 dan walt disney. tis tenminste van eigen bodem 🙂

Reageer!