Pastador

Nostalgie heeft weer toegeslaan te huize Titeca.

Ik ben een choco-eter. Yup, echt wel. Ik kan ongelofelijk genieten van een lekkere boterham met wat hesp, of met een sneetje kaas, of een slaatje, of wat confituur, maar er gaat niets boven een goed belegde boterham met choco.

Toen ik klein was, was Nutella als choco een ‘specialleke’ bij ons thuis. Voor op zondag. Of voor bij speciale gelegenheden. Of als het een keer lang geleden was.

Tegenwoordig, nu ik zelf de hoofdbeslisser over de huischoco ben, is Nutella het standaardmerk op tafel, zoals bij zoveel gezinnen. Zodra onze Kobe voor het eerst boterhammetjes met choco mag eten, zal hij mogen kennismaken met deze heerlijke cacao-noten-brij.

Vorige week heb ik uit nostalgische overwegingen een pot ‘Kwatta’ gekocht. Waar Nutella de referentie is op gebied van hazelnotenchoco, is Kwatta een van de oerchoco’s op basis van pure chocolade. Tegenwoordig bestaat Kwatta ook in hazelnotenvariant, maar echte Kwatta is het pure, zwarte spul.

Toen ik vanochtend de Kwatta breed over mijn boterham uitsmeerde, overviel me nóg een nostalgisch moment. Ik zag het zwarte smeersel, en ik dacht: “Pastador”.

Pastador Bij wie onder jullie doet dit een belletje rinkelen? Pastador, ondertussen al zo’n kleine 20 jaar niet meer verkrijgbaar. Pastador, een oerchoco van Cote d’Or. Pastador, geleverd in grote stevige, afgerond vierkante, glazen bokalen. Met een plastieken etiket rondomrond. Pastador, een heerlijk luchtig smeersel op basis van pure chocolade.

Er bestaan veel lekkere pure choco’s, zoals de zwarte Kwatta of de choco van ‘t Boerinneke, maar geen één komt qua smaak en vooral luchtigheid in de buurt van Pastador. Of beter gezegd: in de buurt van wat Pastador in mijn hoofd is.

Want zo gaat het wel vaker met zaken waar je heimwee naar hebt: je hebt vage herinneringen uit je kindertijd, je hebt het al lang niet meer gezien of geproefd, en naarmate de jaren verstrijken neemt het meer en meer mythische proporties aan.

Misschien zou ik bijzonder ontgoocheld zijn als ik een boterham met Pastador zou aangeboden krijgen. “O, is het dat maar? Ik had er toch betere herinneringen van.” En misschien moet ik me dan gewoon tevreden stellen met de herinnering aan deze grote, mythische choco, die om onduidelijke redenen uit de winkelrekken werd gehaald, en die niet meer terugkomt.

Net zoals je beter geen afleveringen van Merlina herbekijkt. Of zoals je beter je cassetjes van tante Terry uit je kindertijd niet herbeluistert. Of zoals je van al het gesuikerde snoepgoed dat je in je kindertijd met kilo’s tegelijk naar binnen stak, beter afblijft.

De herinnering en het verlangen zijn soms beter dan het echte spul.

Maar een lekkere boterham met Pastador… goh…

5 thoughts on “Pastador”

    1. Pastador… de choco boven alle andere choco’s! Ik heb net dezelfde herinneringen. Heerlijke choco en onbegrijpelijk dat die niet meer bestaat. Hoewel je online wel Pastador kan vinden… of het de échte is, weet ik niet.

  1. ja ok gelijk van die merlina afleveringen, maar ik heb toch nog eens een aflevering van de tekenfilm ‘Niels Holgerson’ bekeken en ik ben toch nog steeds verliefd op die kabouter zenne!

  2. een tiental jaren geleden , kan ook enkele jaren meer zijn , kochten wij chocopasta bij Makro , ik ben de naam vergeten , het waren plastiek potten ,wit van kleur en de vorm van een bloempot ( iets breder bovenaan ) het waren redelijk grote potten , op zeker ogenblik was het niet meer te krijgen bij Makro , aan de smaak te oordelen was er melkwei in verwerkt , nooit meer heb ik iets gevonden wat in de buurt kwam , jammer !!!

Reageer!