Alphinisme

Van vorige zaterdag tot en met gisteren zijn Eveline en ik samen met elf andere vrienden en één baby op mini-vakantie getrokken naar Alphen-Chaam. Alphen ligt zo’n 20 kilometer ten noorden van Turnhout, en dus nét over de Nederlandse grens.

Daar hadden we ons vakantiestekje op natuurkampeerterrein Landgoed De Hoevens. Stel je een grote weide voor met rondomrond tentjes en kampeerwagens, een sanitair gebouwtje, vijf blokhutten, een tipitent (een Indiaanse wigwam) en voor de rest heel veel landerijen en bossen. Een prachtig plekje in Nederlands Noord-Brabant dus.

Ons kampeerhoekje op de weide

Voor de volledige reeks foto’s kan je terecht op een aparte pagina. Voor een woordelijk verslag van de vakantie, met hier en daar wat foto’s, lees je gewoon verder.

Het is allemaal best wel avontuurlijk, dat kamperen, maar een minimum aan comfort – noem het gerust luxe – weten Eveline en ik na deze vierdaagse des te harder te appreciëren.

De harde, koude grond

De eerste nacht sliepen wij in een tentje (het geel-groene op bovenstaande foto). Allemaal goed en wel, maar ondanks de meerdere truien hebben we die nacht bittere kou geleden, en dan was er nog een pijnlijk detail: er bleek een piepklein gaatje in mijn luchtmatras te zitten. Zó piepklein dat we het pas ‘s nachts gemerkt hebben, toen mijn rug na een kleine twee uur plots de koude grond raakte. Bij gebrek aan plakmateriaal, licht en goesting ‘s nachts, hebben we dan maar voor de enige wezenlijke oplossing gekozen: met z’n tweetjes op één luchtmatras. Dat kan misschien héél knusjes lijken, maar het is gewoon ferm oncomfortabel, zeker met dertig kilo truien aan, en wanneer je elk in je eigen slaapzakje gewurmd zit.

Een vrij rottige en vooral lààànge eerste nacht dus. Niet getreurd echter, want nacht twee en drie konden we in één van de beschikbare blokhutten slapen (was op voorhand al zo voorzien), en daar hebben we dan ook met volle teugen genoten van de binnenhuislijke warmte, en een goede matras om op te slapen.

Fietstocht

Eén van de bedoelingen van ons verlengd weekendje, was om heel wat af te fietsen. Helaas heeft het weer wat dat betreft wat stokken in onze fietswielen gestoken. Wegens voorspellingen van slecht weer hebben we het op zaterdag niet aangedurfd om de 100 km lange fietstocht vanuit Leuven te maken, en hebben we de trein genomen richting Turnhout, om vandaar verder te fietsen (langs het ‘Bels Lijntje’, een oude spoorlijn die over de grens loopt) richting Alphen.

Het Bels Lijntje, in Nederland

Dat weer viel al bij al nog mee, want op zaterdag en zondag hebben we uiteindelijk een heerlijk zonnetje gekregen. Pas op zondagavond, tijdens onze maaltijd, is vrij snel een onweer opgestoken, is het beginnen stortregenen, en daarna is het niet meer gestopt tot het eind van ons verblijf. We hebben dus de nodige tonnen water zien passeren.

De regen begint

Dag 3 is een dus binnenzitdag geworden, waar een deel van de groep de warmte van de thermen en de sauna heeft opgezocht, en de rest droog in de blokhut zat, om gezelschapsspelletjes te spelen.

Soetkin en Nette

Op dag 4 – de vertrekdag – kregen we opnieuw de eerste opklaringen, en hebben we vol goede moed fietsend onze terugweg aangevangen, in de hoop om droog Turnhout, Lier, Mechelen, of als het écht goed ging, Leuven te bereiken. Helaas pindakaas – de hemel vond het nodig om de sluizen opnieuw wagewijd open te zetten, en ons een douche te geven zoals we er nog niet vaak een gekregen hadden.

Schuilen in het station van Turnhout

Uiteindelijk is het dus Turnhout geworden, waar we het station goed nat hebben gemaakt (en achteraf ons treinstel), maar zoals je ziet op de foto konden we er best nog wel mee lachen.

Beesjes en bloemetjes

De camping lag volop in het Noord-Brabantse groen, en bood ruime wandel- en fietsmogelijkheden. Op de camping zelf waren ook wat diertjes aanwezig, die altijd paraat stonden voor de vele aanwezige kindjes.

Lotje, het geitje

Nederland is bloemenland, en dat leverde taferelen op die in Vlaanderen ongezien zijn, zoals onderstaand veelkleurige bloemenveld.

Dertien man en een baby

In totaal bestond onze groep uit veertien personen: negen vrouwen, vier mannen en één baby, kleine Nette. Een vrij grote groep, maar wel een heel gezellige groep, en uiteraard een groep waarin heel veel aandacht ging naar de kleinste spruit.

Eveline en Nette

Eigenlijk kon de regen de pret met andere woorden niet bederven. We hebben genoten van twee dagen prachtig weer, van vele droge en natte kilometers, van lekkere maaltijden, van lange wandelingen, van hollen door de gietende regen, van anekdotes over lekke luchtmatrassen, en natuurlijk van elkaars gezelschap.

De Alphinisten, lekker lui en languit

Dankjewel voor een fijne reis, Alphinisten!

fotoverslag: http://freggle.cc.kuleuven.be/fotos/alphen

One thought on “Alphinisme”

  1. goede raad bij nachtelijke kou in een tent – zorg voor slaapzakken die je aan elkaar kan vastmaken en kruip samen in die grote slaapzak, de truien zullen snel uitvliegen

Leave a Reply to WernerCancel reply