Respect

Bedenkingen en hersenkronkels

Politici’s, BV’s, wereldsterren. Je kent ze niet persoonlijk, maar ze zijn toch een deel van je leven. Ze bepalen je jeugd voor een stuk. Je vormt je een beeld van hen op basis van wat de media je voorhouden. En op basis van hun daden. Van hun werk.

Soms heb je bewondering voor wat iemand doet, maar heb je tegelijkertijd een afkeer van andere dingen die die ster doet. Prince – of hoe heet ie tegenwoordig – is zo’n voorbeeld. Waarschijnlijk een klootzak van een mens, maar zijn muzikaal genie is onmiskenbaar.

Michael Jackson was ook zo iemand. Er zat bij die mens meer dan een schroef seriéus los, en door de negatieve manier waarop hij de laatste jaren in het nieuws gekomen is, voelt zijn dood nauwelijks als een verlies aan. Maar de man heeft een onuitwisbare handtekening nagelaten op mijn jeugd, op het leven van zoveel anderen, op mijn muzieksmaak, en op de muziek- en showbizzwereld in het algemeen. Een wereldster op eenzame hoogte, die diep gevallen is.

‘t Is ook niet makkelijk, als de hele wereld aan je voeten ligt. Het is wat eenvoudiger om met je voeten op de grond te blijven als je gewoon een gerespecteerde klassemadam in Vlaanderen bent. De goedkope popdeuntjes waarmee Yasmine indertijd doorgebroken is, kon ik niet echt smaken, maar ik heb haar stem en zangtalent altijd prachtig gevonden, en haar latere zangwerk – toen ze de commerciële deuntjes niet meer nodig had – kan ik meer dan appreciëren, en ook als televisiediva had ze een hoge klasse. Het verlies van iemand die nog lang niet over haar toppunt is, voelt veel meer als een onverwachte schok aan.

De showbizz-wereld spreekt veel makkelijker tot de verbeelding dan de “ernstige” wereld van de politiek, zeker politiek op Europees ver-van-mijn-bed-niveau. En politiek komt anno 2009 over als een groot circus. Maar ondanks mijn politieke desinteresse in mijn jeugd, viel Karel Van Miert mij op, toen in de jaren ’80. Een Humo-cover met een levensgrote close-up van de man in een zorgelijke denkhouding staat in mijn geheugen gebrand. Misschien is dat omdat het een naamgenoot van mij was. Of misschien is het omdat ik ondanks mijn jeugdige naïeviteit toch besefte dat dit een groot man was. Een belangrijk man. En zijn overlijden deed me deze week dus echt wel iets.

Vlaamse diva, Europees icoon of wereldster. Geen van de drie kende ik persoonlijk, maar voor elk van de drie voelde ik een verschillende vorm van respect. Ik wens ze een boeiende verdere tocht toe.

Als ge maar lang genoeg wacht, dan lossen alle politieke problemen zichzelf op

Humor

België verkeert in een politieke crisis. En een oplossing is nog niet direct in zicht.

Al dromen de Walen alvast van de positieve gevolgen van de klimaatopwarming. Dan lossen de problemen zichzelf gewoon op.

Nieuw België
(klik voor vergroting)

Voorstel

Bedenkingen en hersenkronkels

BelgiëOkee. De eerste formatiepoging is mislukt.

Als we daar nu eens met z’n allen gewoon vrede mee nemen, en als alle journalisten zich nu eens zouden terugtrekken van de poorten van Hertoginnendal, Belvédère, of weet ik veel welke kastelen? Als we nu eens gewoon onze politici laten bekomen, de moed opnieuw laten bijeenrapen, om weer hun taak te hervatten, ongestoord deze keer. Als we die mensen nu eens hun werk gewoon lieten doen, zonder continu te vissen achter de ene of de andere uitgelekte nota, of de heren en dames in kwestie op nachtelijke uren te bestoken met netelige vragen, waar alleen maar uitspraken van komen die de boel doen ontploffen, of waar ze achteraf spijt van krijgen? Als we nu eens stopten met giftige lezersbrieven naar kranten te sturen over zaken waar we geen compleet beeld van hebben? En als we het gepolariseer in de media, dat van deze mislukking een self-fullfilling prophecy maakt, nu eens compleet negeerden, en eens zélf leerden denken?

Laten we effe met z’n allen aanvaarden dat we voorlopig geen regering hebben, en dat een groep bekwame mensen daarover aan het onderhandelen is. Laten we effe gewoon de draad opnemen en verder gaan met ons leven, en dan horen we het over één of twee maanden wel als er een nieuwe regering is, en of en hoe België nog bestaat.

Zou dat niet eenvoudiger zijn? Elk zijn job? Ik weet toch dat ík er de kriebels van zou krijgen als er iedere avond aan de voordeur van mijn werk bosjes journalisten mij en mijn collega’s staan te bestoken met vragen over de voortgang van ons werk.

Geduld en vertrouwen, dames en heren. Onze mening hebben we immers al gegeven. Op 10 juni.

Links/rechts

Bedenkingen en hersenkronkels

Oranje bollekeZoals vorige week al aangehaald, wil ik me zoveel mogelijk onthouden van politieke commentaren op deze blog. Alhoewel het serieus kriebelt na een verkiezingsuitslag als die van gisteren.

Maar het kriebelt vooral als ik de commentaren op alle andere blogs in mijn feedreader lees. Hoewel Vlaanderen gisteren heel rechts gestemd heeft, schreeuwt de hele blogosfeer zijn verontwaardiging uit voor deze verkiezingsuitslag, en de ontgoocheling voor de achteruitgang van paars.

Ik ben politicoloog, socioloog noch analist, maar ik vind dat op z’n minst opvallend. Hoe ik weinig tot geen reacties lees van mensen die blij zijn met de uitslag.

Dat kan vele verklaringen hebben.

  • bloggend Vlaanderen is links
  • ik heb een linkse selectie van blogs in mijn feedreader
  • rechtse bloggers hullen zich in stilzwijgen omtrent hun politieke kleur
  • linkse bloggers roepen het hardst
  • de ontgoocheling bij links is groter dan de euforie bij rechts
  • Vlaanderen heeft verkeerd gestemd

Ik heb er geen idee van welke van bovenstaande verklaringen correct is, maar ik vind het zeer curieus.

Ik ben nog curieuzer naar de komende coalitie-onderhandelingen. Want dat wordt een héél moeilijke puzzel, zeker als CD&V/NVA op z’n tweederde-meerderheid staat.

En ik ben supercurieus hoe de nieuwe regering het er zal afbrengen. Of het goed bestuur vage woorden blijven, of concrete daden worden. Ik geef ze het voordeel van de twijfel, en een eerlijke kans.

En tenslotte nog dit: de afscheidsspeech van Verhofstadt was zeer professioneel. Knap.

Hoedje af voor onze ex-premier, veel succes voor onze toekomstige.