“Hey, België is aan het scheuren, maar slechts in twee. Dat kan beter! Laten we de provincies nog eens tegen elkaar opzetten, dan wordt het pas echt de moeite!”

Dat moeten ze bij de VRT gedacht hebben toen ze over het concept van De provincieshow aan het nadenken waren. Want een andere bedoeling kan ik eigenlijk niet achter het programma vinden, of ze is héél goed verstopt toch.

Een muzikale talentenjacht was het in ieder geval niet. Creativiteit en originaliteit werd niet beloond door de zeer wispelturige volksjury. Neen, de sleutel tot succes was Limburgers zwart maken, stoer doen, clichés bevestigen en het publiek ophitsen.

Ach kom, het was niet allemaal kommer en kwel, zo eerlijk zijn we wel. Ik heb me best geamuseerd (“Dat is het werk van een kabouter in een diepe kelder die alleen maar naar platen van Clouseau luistert”), er viel wel wat te beleven, maar ik miste een duidelijke lijn en een bedoeling in het programma, vond de opdrachten onduidelijk en willekeurig, stoorde me aan het agressieve op-elkaar-gehak en bij gebrek aan objectieve criteria om kandidaten te beoordelen kwam het programma bijzonder wispelturig over.

Bovendien lijkt Peter Van De Veire me niet echt in het profiel van een familiezender te passen. Zijn radde tong en gladde stijl blinken uit op een zender als StuBru, maar vloeken wat met het één-profiel. Maar kom, dat zal dan wel weer de bedoeling van de makers geweest zijn, om wat rebels te doen.

Neen, ik weet het toch zo goed niet. Er zit iets in, in dit programma, maar er moet nog veel uitgehaald worden. Ik ben alvast geen vaste kijker.