Dode hoek

Nonde nonde nonde nonde nonde!!!

Sta ik nog net vandaag met de nodige verontwaardiging in onze cafetaria het krantenberichtje te lezen dat aan het bord geprikt is, waarin te lezen staat en vooral te zien is hoe collega Jan vorige week door een auto omver gereden is, en bloedend achtergelaten werd, en word ik vanavond wel zelf niet omver gereden zeker!

Gelukkig met veel minder verstrekkende gevolgen als bij Jan – kijk maar naar de foto bij het artikel; “gehavend” is het minste wat je kan zeggen. Neen, ik ben er van af gekomen met de schrik en een kapot zadel.

Ik was zoals elke dag fietsend op weg naar het station, en net voor ik het stationsplein wil oprijden, rij ik langs een auto die net een parkeerplaats verlaten heeft. Ik wil het stationsplein op – naar links – hij wil de ring op – naar rechts – en snijdt daarbij zijn hoek af, zodat hij rakelings langs het voetpad scheert. Maar in die (dode) hoek zat bibi, en ik ben dus geplet tussen de zijflank van de auto en de voetpadrand, waarbij zijn rechterachterwiel nét niet over mijn fietsje of mijn voet gereden heeft. Evenwicht verloren, op de grond beland, rechtgeklauterd en grijze Opel Astra de ring zien oprijden. Ikzelf heb niets, maar mijn zadel is kapot, waarschijnlijk door het duwen van mijn been tijdens de val.

Eerst was er verschietachtigheid (dat doet viés, maat!), dan borrelde de verontwaardiging op – “Ooit al gehoord van SPIEGELS, kalf!!! En PINKERS???” – en dan komt bij mij altijd de berusting, de relativering en mijn eeuwige naïeve geloof in de goedheid van de mens: volgens mij heeft die mens mij écht niet gezien (wat niet wegneemt dat hij mij had moéten zien), en mijn zadel was al een tijdje scheurtjes aan het vertonen en stilaan aan vervanging toe. Ik was nog woest toen ik in Leuven op de trein stapte, en ondertussen houden we halte in Boortmeerbeek en ben ik de rust en relativering zelve.

Ik heb een deel van zijn nummerplaat. In combinatie met het de kleur en het merk van zijn wagen waarschijnlijk genoeg om hem/haar op te sporen. Maar moet ik daarmee naar de politie stappen? Pffff, ik heb er echt geen zin in. Rompslomp en miserie voor een versleten zadel dat gescheurd is? Neen dank u. Dat ze dan maar hun energie steken in het opsporen van de wegpiraat die collega Jan omver gekegeld heeft.

Zen. En een nieuw zadel.

2 thoughts on “Dode hoek”

  1. Zeker mee naar de politie stappen verdorie! Is het niet voor jouw zadel, dan is het wel omdat die persoon moet gewezen worden op het bestaan van spiegels vooraleer hij/zij nog eens iemand anders bijna omverrijdt met eventueel ergere gevolgen. Het kan een (pijnlijke) verstrooidheid geweest zijn ook, maar toch gewoon goed om er even op te wijzen dan.

  2. Wat ben ik blij dat je er nog bent ! Ik moet er niet aan denken dat Kobe geen papa meer zou hebben en Eveline geen man meer …

    Vandaag nog een collega gehoord die vertelde dat ze ooit zo een zus verloren had.
    Aangereden door een vrachtwagen.
    Weet je wat die kerel gedaan had ? Haar in de bosjes gelegd, de fiets achter de struik gelegd en doorgereden.
    Toen ze haar vonden, had ze al teveel bloed verloren.
    Verschrikkelijk he …
    En drie jaar nadien krijgt die man wroeging, vertelt dat op café. Cafébaas licht politie in. Moraal van het verhaal, ze hebben hem en hij heeft geen straf.

    Blij dat je collega nog leeft trouwens ! Dacht dat het erger was.

Leave a Reply to Peter DedeckerCancel reply