Dit waterzakje is het enige tastbare souvenir dat ik overhou aan het treinongeluk van deze week. En geloof me, ik hoef geen andere souvenirs.
Ik vind zo’n zakje wel grappig. Het is de eerste keer dat ik zoiets zie, laat staan dat ik het vast heb. Het grappige is dat daar dus geen scheurhoekje of prikgaatje of wat dan ook in zit. Dat is gewoon een toegelast zakje met water. Zonder gebruiksaanwijzing.
Ik heb me er nog niet aan gewaagd om het te openen, maar volgens mij kletst de helft daar uit als je dat probeert open te scheuren. Aan de andere kant ben ik overtuigd dat iemand die het écht nodig heeft wel een manier zal vinden om het voorzichtig te openen en zuinig te genieten van dit kostbare wondermiddel.
Schol!