Vandaag heb ik op mijn bureau eens een zitbal uitgeprobeerd. U weet wel, zo’n Guido Pallemans achtige ronde opblaasbare bal waarop je zit achter je bureau.
Die dingen zouden veel beter zijn voor je rug, omdat ze je dwingen om netjes rechtop te zitten met een holle rug, en dat leek me wel interessant, omdat ik een zwakke rug heb.
Ik heb enkele collega’s die zo’n zitbal als bureaustoel gebruiken, en een ervan was er vandaag niet, dus heb ik de gelegenheid te baat genomen om even zijn bal te lenen.
Tien minuten heb ik het erop uitgehouden. Tien.
Ik was eerst van plan de hele namiddag uit te doen, daarna dacht ik “een uurtje moet lukken”, maar na tien minuten ging het echt niet meer. Niet dat ik slecht of onstabiel zat, maar je mag op zo’n bal niet in het midden gaan zitten, maar wat meer naar voor, en om te vermijden dat de bal wegspringt, hou je die min of meer tegen met je voeten. En bij mijn voeten zat het probleem: mijn hielen deden na tien minuten zo zeer als iets.
Ik geef toe: tien minuten is niet echt een flinke basis voor een langdurige en stabiele relatie, maar toch, ik had het gezien.
Wat was ik content van mij weer netjes neer te ploffen in mijn goeie, ouwe, ergonomische bureaustoel…
Zo’n bal is goed, niet omdat die je dwingt rechtop te zitten, maar omdat je niet anders kan dan ‘aktief zitten’. Maw: je moet steeds je spiertonus aanpassen. En dat is juist zo goed.
Natuurlijk spijtig van uw voeten 🙂
Misschien kom ik die bal ook eens lenen…
Ik vrees dat ge zelf ook wat te groot zijt voor zo’n bal…